...STREJK...BIERNY... i inne bzdety ...Xxxxxxx.... - Norwegia - s134

TAKIE SOBIE BLA ... BLABLANIE ...
...NA TEMATY WIELKIE I MAŁE ...

Wielki Poniedziałek – w liturgii chrześcijańskiej drugi dzień Wielkiego Tygodnia , przypadający po Niedzieli Palmowej , rozpoczynającej oktawę obchodów Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
---
---
W Wielki Poniedziałek w drodze do Jerozolimy Chrystus uczynił uschłym figowe drzewo za to, że nie znalazł na nim owocu a tylko same liście. Kiedy wszedł na plac świątyni i zobaczył tam kupców z towarami i bydłem, wypędził ich stamtąd.

Wieczorem w Betanii miała miejsce bardzo wymowna scena: namaszczenie w Betanii. Pewna kobieta, utożsamiona przez Jana z Marią - siostrą Łazarza, wylewa na głowę Jezusa flakonik drogocennego olejku, wywołując wśród uczniów, szczególnie u Judasza, złość, jakby ten gest, biorąc po uwagę potrzeby biednych, był "marnotrawstwem" nie do przyjęcia. Jednak ocena ze strony Jezusa jest zupełnie inna. On, myśląc o zbliżającej się chwili swojej śmierci i złożenia do grobu, docenia namaszczenie, którego dostąpił jako zapowiedź tej czci, jakiej Jego ciało, nierozerwalnie związane z tajemnicą Jego osoby, będzie godne także po śmierci.
---
---

poczytaj sobie
a pozniej kocopoly rozglaszaj
www.racjonalista.pl/kk.php/s,162/q,Wielkanoc.zmartwychwstania

jasta102 napisał:
poczytaj sobie
a pozniej kocopoly rozglaszaj
www.racjonalista.pl/kk.php/s,162/q,Wielkanoc.zmartwychwstania
Daj spokoj Jasiu, gamoniowi podsylasz link do racjonalisty? On dobrze czytac nie potrafi a co dopiero analizowac. Przeciez to szatanska strona..tfuu. Co by JP the second powiedzial na propagowanie tych idei ?

... BLABLANIA ... CIĄG DALSZY ... !!! .
Wielki Wtorek
trzeci dzień Wielkiego Tygodnia, w którym chrześcijanie słyszą zapowiedź zdrady Judasza i zaparcia się św. Piotra. Ewangelia na ten dzień zawiera fragment narracji o Ostatniej Wieczerzy z Ewangelii Jana (J 13, 21-33, 36-38). Pierwsze czytanie przekazuje proroctwo proroka Izajasza o Bożym zbawieniu docierającym aż do krańców ziemi (Iz 49, 1-6). W tym dniu msze święte są odprawiane normalnie.
To ostatni wtorek przed Wielkanocą, trzeci dzień Wielkiego Tygodnia - okresu upamiętniającego śmierć Jezusa Chrystusa.

Tło historyczne - Wydarzenia Biblijne
Wtorek to dzień, w którym Jezus naucza i prowadzi spory z faryzeuszami i sedyceuszami. Opowiada przypowieści o "Przewrotnych rolnikach", "O dwóch synach", "O talentach", "O wdowim groszu" i in.. Prowadzi spór z kapłanami zakończone wielkokrotnym "biada,biada,biada":

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy,
bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi.
Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym,
którzy do niego idą ...(Mt 23 13)

Jezus zapowiada zburzenie Jerozolimy (Mk 13 14-23), Sąd Ostateczny(Mt 25 31-46), i ponowne przyjście Mesjasza (Mt 24 23,Mk13 24).
Zwyczaje, tradycje, obrzędy, liturgia
Wielki Wtorek, podobnie jak Wielki Poniedziałek i Wielka Środa, nie odznacza się specjalnymi obrzędami. Jest okresem żałoby i zadumy nad śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa.

nudnego
... BLABLANIA ... CIĄG DALSZY ... !!! .
---
Wielka Środa
Wielka Środa to dzień, który obchodzi się na pamiątkę sprzedania Jezusa przez Judasza za 30 srebrników.

Pojmanie Judasza

W Wielką Środę (czasami także w Wielki Czwartek, a nawet Wielki Piątek) popularna była zabawa w „pojmanie Judasza”, tzw. judaszki. Zwyczaj ten był powszechny w całej Polsce. Słomianą kukłę, która miała wyobrażać Judasza zrzucano z najwyższego domu w miasteczku. Często była to wieża kościelna. Po upadku okładano ją kijami, przeraźliwie przy tym krzycząc. Chłopcy bili dopóki z kukły nie została garść słomy, a następnie i to palili albo topili.

W związku z nadmierną agresją uczestników, Kościół zakazał tego widowiska. W Polsce tradycja Judasza zachowywana jest z przerwami w Pruchniku. Sądzenie rozpoczyna się od zawleczenia kukły Judasza pod schody kościelne. Wcześniej wisiała na słupie obok Rynku. Potem jest ciągnięta przez chłopców do rzeki, a po drodze wszyscy okładają ją kijami. Na moście zapala się kukłę i wrzuca do rzeki.

Wielka Środa – przygotowania gospodarskie

W Wielką Środę gospodynie zajmowały się sprzątaniem, myto podłogi, odświeżano ubrania. Bielono izby i obory, zamiatano podwórze. Jeśli w gospodarstwie była panna na wydaniu, jej ojciec zostawiał niepomalowaną ścianę szczytową, a tylko ochlapywał ją farbą. Na podwórzy wysypywano wzory z piasku. Wszystko na znak, że Wielkanoc już blisko.
Po sprzątaniu dom i obejście ozdabiano kwiatami. Malowano szlaczki na ścianach, przyklejano malowanki i wycinanki. Pod sufitem zawieszano pająki ze słomy, wydmuszek, kolorowych papierków i piórek.


W Wielką Środę w kościołach chóralnie odprawiano Ciemną Jutrznię, (Officium Tenebrarum) po każdym z czternastu psalmów gasząc kolejną świecę z piętnastu płonących na kandelabrze. Czternaście psalmów i czternaście świec symbolizowało dwunastu apostołów i dwóch uczniów, którzy opuścili Jezusa. Po zgaszeniu czternastej na pamiątkę opisanego w Ewangelii trzęsienia ziemi i chaosu jaki zapanował, kapłani uderzali mszałami w ołatarze a wierni brewiarzami w pulpity. Piętnasta świeca pozostawała zapalona, symbolizując samotność Jezusa.

gabriel napisał:
nudnego
... BLABLANIA ... CIĄG DALSZY ... !!! .
---
Wielki Czwartek

Ostatnia Wieczerza – pierwsza Msza święta
W tym dniu może być sprawowana rano tylko jedna ofiara eucharystyczna, Msza Krzyżma świętego, celebrowana w kościele katedralnym przez biskupa i prezbiterów danej diecezji. Podczas tej mszy świętej biskup konsekruje oleje chorych, katechumenów (w Polsce - rzadko) i święte krzyżmo.
Kapłani zabierają nowe oleje do swoich parafii, stare zaś się spala. Msza Krzyżma kończy okres wielkiego postu.
Wieczorem odprawia się uroczystą Mszę Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Święte Triduum Paschalne.
Jest ona sprawowana na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, podczas której Chrystus ofiarował Bogu Ojcu pod postaciami chleba i wina Swoje Ciało i Swoją Krew, a następnie dał Apostołom do spożycia oraz nakazał im, by czynili to na Jego pamiątkę.
Podczas tego wydarzenia, Pan Jezus ustanowił dwa sakramenty święte - Kapłaństwo i Eucharystię.
Kapłani sprawują mszę w białych lub złotych ornatach. Po procesyjnym wejściu i obrzędach wstępnych, śpiewa się hymn Chwała na wysokości Bogu, podczas którego uderza się we wszystkie dzwony w kościele. Po zakończeniu hymnu milkną dzwony oraz organy aż do hymnu "Chwała na wysokości Bogu" śpiewanym podczas Wigilii Paschalnej. Drewniane kołatki zastępują dotychczas używane dzwonki i gong.
Po homilii może odbyć się obrzęd umywania nóg. Kapłan zdejmuje ornat i podchodzi do 12 wybranych mężczyzn, którym polewa wodą stopy. Podczas Przeistoczenia konsekruje się odpowiednią liczbę komunikantów na Mszę Wieczerzy Pańskiej, jak i na Liturgię Męki Pańskiej w Wielki Piątek.
Po modlitwie po Komunii następuje zazwyczaj wręczenie kwiatów i upominków kapłanom. Następnie przenosi się wszystkie puszki z Najświętszym Sakramentem do kaplicy adoracji, zwanej ciemnicą. Podczas przeniesienia śpiewa się hymn Sław języku tajemnicę.
Tabernakulum jest puste, Wieczna lampka zgaszona, a ołtarz obnażony ze świec, mszału i obrusu.

... WIELKI PIĄTEK ...

TO drugi dzień Triduum Paschalnego ...
upamiętniający śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu.

Dzień ten jest dniem zadumy nad Męką Chrystusa, skupienia, powagi, wzmożonej pobożności i gorliwych praktyk religijnych.
Tego dnia obowiązuje post ścisły.

W Wielki Piątek odprawiane są nabożeństwa Drogi Krzyżowej.

---
---
Kościół Protestancki

Wielki Piątek obchodzony jest również , jako jedno z największych świąt przez Kościół Protestancki w Norwegi .
Jest to szczególny dzień modlitwy i skupienia, ale bez zbytniego akcentowania żałoby.

WIELKA SOBOTA...
Wielka Sobota
Święto chrześcijańskie, przedostatni dzień Wielkiego Tygodnia, poprzedzający święto Zmartwychwstania.

W Kościele katolickim dzień ten jest dniem wyciszenia i oczekiwania na przyjście Chrystusa. Od wczesnych godzin rannych katolicy adorują Najświętszy Sakrament w przygotowanej do tego celu kaplicy zwanej Grobem Pańskim. Tradycyjnie przy Grobie Pańskim czuwają ministranci, harcerze, a niekiedy również strażacy[1].
Jest to czas żałoby po ukrzyżowanym Jezusie Chrystusie. Jest to również okazja do skorzystania z sakramentu pokuty.

Tradycyjnie w tym dniu błogosławi się pokarmy na stół wielkanocny

Święconka
Błogosławieństwo żywności zgodnie z tradycją sięga VII wieku, z chlebem i jajkami odnotowane od XII wieku. Obrzęd ten znany był w rycie mediolańskim, rzymskim i starohiszpańskim. O przyjęciu w Polsce tego obrzędu potwierdziły źródła z przełomu XIII i XIV wieku. Świadczą one o wpływach rzymsko-germańskich i czeskich na terenie Polski.

WIELKA NIEDZIELA ...
– dzień radości ...
- W Wielką Niedzielę poranny huk petard i dźwięk dzwonów miał obudzić śpiących w Tatrach rycerzy, poruszyć zatwardziałe serca skąpców i złośliwych sąsiadów.
- Po rezurekcji zasiadano do świątecznego śniadania.
- Najpierw dzielono się jajkiem.
- Na stole nie mogło zabraknąć ...
baby wielkanocnej
i dziada – czyli mazurka.

... PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY ...

Zwany też Lanym Poniedziałkiem ...
drugi dzień świąt Wielkanocy...

W polskiej tradycji tego dnia polewa się dla żartów wodą inne osoby, nawet nieznajome.
Polewanie wodą nawiązuje do dawnych praktyk pogańskich, łączących się z symbolicznym budzeniem się przyrody do życia i co rok odnawialnej zdolności ziemi do rodzenia.
Do dziś zwyczaj kropienia wodą święconą pól w poniedziałkowy ranek przez gospodarzy jest spotykany we wsiach na południu Polski.

ŚMIGUS - DYNGUS

Nazwa święta składa się z dwóch słów "śmigus" oraz "dyngus" i zawiera w sobie opis jego przebiegu. Osoby, które nie wykupiły się podarkami (tradycyjnie pisankami) były oblewane wodą. Pierwotnie były to dwa zwyczaje, które zlały się w jedno.

ŚMIGUS określano tak sam zwyczaj polewania wodą o czym pisał w swojej "Encyklopedii staropolskiej" polski etnograf Zygmunt Gloger:
"Śmigusem zaś nazywają Mazurzy oblewanie dziewcząt wodą przez chłopców w drugi dzień Wielkiejnocy i chłopców przez dziewczęta w dniu trzecim, co nieraz przy studni kubłami się odbywa. Najstarsze osoby na Podlasiu, np. 90-letnia matka piszącego to, pamiętają dobrze z lat dziecinnych i tradycyi, że oblewanie się wodą w drugi dzień Wielkiejnocy nazywano na Podlasiu „śmigusem” zarówno u ludu jak po dworach".

DYNGUS po słowiańsku nazywał się włóczebny. Wywodzi się go od wiosennego zwyczaju składania wzajemnych wizyt u znajomych i rodziny połączonych ze zwyczajowym poczęstunkiem, a także i podarunkiem, zaopatrzeniem w żywność na drogę. Wizytom towarzyszyły śpiewy o charakterze ludowym i religijnym. Dyngus dla uboższych, nie mających bogatych znajomych, stał się sposobem na wzbogacenie jadłospisu i okazją pokosztowania niecodziennych dań (jeśli zawędrowali np. do dworu). Włóczebnicy mieli przynosić szczęście, a jeśli nie zostali należycie za tę usługę wynagrodzeni smakołykami i jajkami, robili gospodarzom różne nieprzyjemne psikusy (co dla skąpych gospodarzy było pierwszym dowodem pecha).

---
Jako , że równocześnie mamy Dzisiaj Pierwszy Kwietnia , to równocześnie mamy ...

... PRIMA APRILIS ...

Prima aprilis (z łac. 1 kwietnia, łc.: Prima dies Aprilis), dzień żartów – obyczaj związany z pierwszym dniem kwietnia, obchodzony w wielu krajach świata. Polega on na robieniu żartów, celowym wprowadzaniu w błąd, kłamaniu, konkurowaniu w próbach sprawienia, by inni uwierzyli w coś nieprawdziwego. Tego dnia w wielu mediach pojawiają się różne żartobliwe informacje.
- Prima Aprilis zaczął być popularny w późnym średniowieczu.
- Prawdopodobnie nawiązuje on do dawnych starorzymskich praktyk.
- Niektórzy uważają, że geneza zwyczaju ma związek z rzymskim zwyczajem Cerialii, obchodzonym na początku kwietnia na cześć bogini Ceres.
- Według jednej z legend, kiedy poszukiwała ona swojej porwanej córki została wyprowadzona w pole.
- Grecy wiążą historię tego dnia z mitem o Demeter i Persefonie. Persefona miała zostać porwana do Hadesu na początku kwietnia. Matka Demeter, szukając jej, kierowała się echem głosu córki, ale echo ją zwiodło.
- Prawdopodobna wydaje się również wersja, że obyczaj ten wywodzi się z rzymskiego święta Veneralia, połączonego często ze świętem Fortuny Virilis i Cerialiami (ku czci Ceres), obchodzonego 1 kwietnia.
- W tym dniu dozwolone były żarty, wygłupy i kawały. Kwiryci odstawiali komiczne występy, mężczyźni przebierali się w damskie palle (okrycia), zakładali peruki, tańczyli na ulicach, co nie przydarzyłoby się im w innych dniach.

Obyczaj ten dotarł do Polski z Europy Zachodniej przez Niemcy w epoce nowożytnej w XVI wieku.
- W XVII został już uznany za „modę staroletnią”, zaczął on być wtedy obchodzony w podobnej formie, w jakiej występuje do dzisiaj.
- Przeświadczenie to przeniknęło nawet do najwyższych kręgów państwowych – przykładowo sojusz antyturecki z Leopoldem I Habsburgiem podpisano 1 kwietnia 1683, ale antydatowano go na 31 marca, aby na dokumencie nie widniała data prima aprilis.
- Pierwszego kwietnia poświęcano opowiadaniu zmyślonych historii, robieniu przeróżnych dowcipów i naigrawaniu się z naiwnych, bądź nieostrożnych ludzi.
- Dzień ten uważano za niepoważny i starano się nie robić w nim żadnych ważnych rzeczy.
- Dziś pierwszy kwietnia obchodzimy jako dzień radosny, w którym celowo próbuje się wprowadzić innych w błąd.
- Z robieniem psikusów przez dzieci w wieku szkolnym związany był w niektórych regionach także 12 marca – dzień św. Grzegorza, patrona uczących się. Obyczaj ten nosił nazwę gregorianek lub gegołów.