Kącik poezji, cytatów, sentencji.... - Norwegia - s19

Juz tu sami tanczymy, Govi

Kowalski09 napisał:
Juz tu sami tanczymy, Govi

A niech tam,niech sie ludziska dobrze bawia Na nas tez przyjdzie pora

Wiesz jaki jest tego plus?Oni jutro beda mieli bol glowy a my nie

A o ktorej w ogole jest ta 12-ta???
Gdybym zasnal to mnie nie budz.
Gdybym zasnal to wiesz co bym Ci chcial powiedziec

Kowalski09 napisał:
A o ktorej w ogole jest ta 12-ta???
Gdybym zasnal to mnie nie budz.
Gdybym zasnal to wiesz co bym Ci chcial powiedziec

No 12-ta to gdzies tak bedzie kolo 24.00 czy jakos tak
Dobra w razie co to petarde odpale nad Twoim uchem
A gdybym Cie nie dobudzila to.........nie wiem co bys chcial mi powiedziec?Daj mi spac?

Witam wszystkich w Nowym Roku...!!!!!!!!!!!!!

Bolesław Leśmian

,,Schadzka,,

Czy nie słyszysz, jak obłok porusza się senny!
Jak noc ciszą pogłębia dna ciekawy strumień!
A w alejach szeleści i niepokój płomienny
Księżycowych powikłań, i nieporozumień...

Spiesz się, dziewczę, spragnione pieszczoty bezkresnej!
Śmierć i miłość zna tryumf umówionych godzin!
Twój kochanek cię czeka od dnia swych narodzin,
Wierny tobie współtrwogą, tęsknotą — rówieśny!

Niech twe lico dla niego zakwitnie różowiej,
Niech osłabną ramiona, białych piersi stróże!
Burzą włosów upojnych marzenia mu owiej,
By miał w życiu tę jedną, nie wrogą mu burzę!

Lecz nic nie mów o sobie — czemu tak nieznana!
Skąd przybywasz i dokąd odejdziesz za chwilę?
I dlaczego twe nogi tak we krwi i w pyle,
Że całować je mało od nocy do rana!

Ani jego nie pytaj, dlaczego spotkanie
Tak opóźnił! Dlaczego oczyma nie śledzi
Twych oczu! I czy kocha? Bo wszelkie pytanie
Jest wrogiem mimowolnym własnej odpowiedzi!...

Milcz i całuj! — Milczeniem pieszczota się krzepi,
i niezgorsze wesele tkwi w dobrej żałobie!
Wszak nie można się kochać żarliwiej i ślepiej,
Jak tak właśnie: nic wzajem nie wiedząc o sobie!!!

PS.Retier, chciałam zapytać,czy ostatni wiersz, który napisałeś,
To tak sam od siebie...? (nie ma żadnego podpisu, dlatego pytam)
Podobają mi się słowa...

Kiedyś, w czasie rozmowy o osiągnięciach współczesnej techniki, George Bernard Shaw powiedział:
- Teraz, gdy już nauczyliśmy się latać w powietrzu jak ptaki, pływać pod wodą jak ryby, brakuje nam tylko jednego: nauczyć się żyć na ziemi jak ludzie.

— George Bernard Shaw

vanessa 30 napisał:

Witam wszystkich w Nowym Roku...!!!!!!!!!!!!!

Bolesław Leśmian

,,Schadzka,,

Czy nie słyszysz, jak obłok porusza się senny!
Jak noc ciszą pogłębia dna ciekawy strumień!
A w alejach szeleści i niepokój płomienny
Księżycowych powikłań, i nieporozumień...

Spiesz się, dziewczę, spragnione pieszczoty bezkresnej!
Śmierć i miłość zna tryumf umówionych godzin!
Twój kochanek cię czeka od dnia swych narodzin,
Wierny tobie współtrwogą, tęsknotą — rówieśny!

Niech twe lico dla niego zakwitnie różowiej,
Niech osłabną ramiona, białych piersi stróże!
Burzą włosów upojnych marzenia mu owiej,
By miał w życiu tę jedną, nie wrogą mu burzę!

Lecz nic nie mów o sobie — czemu tak nieznana!
Skąd przybywasz i dokąd odejdziesz za chwilę?
I dlaczego twe nogi tak we krwi i w pyle,
Że całować je mało od nocy do rana!

Ani jego nie pytaj, dlaczego spotkanie
Tak opóźnił! Dlaczego oczyma nie śledzi
Twych oczu! I czy kocha? Bo wszelkie pytanie
Jest wrogiem mimowolnym własnej odpowiedzi!...

Milcz i całuj! — Milczeniem pieszczota się krzepi,
i niezgorsze wesele tkwi w dobrej żałobie!
Wszak nie można się kochać żarliwiej i ślepiej,
Jak tak właśnie: nic wzajem nie wiedząc o sobie!!!

PS.Retier, chciałam zapytać,czy ostatni wiersz, który napisałeś,
To tak sam od siebie...? (nie ma żadnego podpisu, dlatego pytam)
Podobają mi się słowa...




czasem uda mi się uchwycić parę myśli błądzących po szarych zwojach,
chociaż i tak więcej ich umyka,nawet nie zauważonych.
i nieważne kto pisze vanesso,grunt że się spodobało lub autorowi ulżyło

Młodość.

A któż Cię nie pamięta
Szalonej chwilami
i aż głupiej momentami
Żądnej wszystkiego
Miłości nieznanej
drżenia rąk i ust spragnionych
Ocząt jej zawstydzonych
i ciągle czegoś wyczekujących
Eeech,czemuś tylko chwilką krótką jest,
co się teraz w pamięci snuje niby pajęcza sieć

Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,
Moja droga Orszulo, tym zniknieniem swoim!
Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:
Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło.
Tyś za wszytki mówiła, za wszytki spiewała,
Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała.
Nie dopuściłaś nigdy matce się frasować
Ani ojcu myśleniem zbytnim głowy psować,
To tego, to owego wdzięcznie obłapiając
I onym swym uciesznym śmiechem zabawiając.
Teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu,
Nie masz zabawki, nie masz rozśmiać się nikomu.
Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje,
A serce swej pociechy darmo upatruje.

JAN KOCHANOWSKI TREN VIII