Samotnosc na emigracji - Norwegia - s3

Zawisz napisał:
Krystian85 napisał:
Zawisz napisał:
Krystian85 napisał:
Jancio1972 napisał:
Ja też tak mam... . Najgorzej jest zimą. Co prawda pracuję wśród bardzo miłych i uprzejmych norwegów, ale co z tego jak w domu tylko ja i komputer
-------------------
Może kup jeszcze jeden,będzie tłumniej......

Wredny cynik.
---------
Są dwa fatalne rodzaje jekow w Norwegii: huraganu za oknem i samotnego faceta bez jaj.

Nie napisałem, że brakuje Tobie racji. Jeno, że jesteś cynik
-----
Bom ))

Wiele osób mawia, że do wszystkiego się idzie przyzwyczaić w mniejszym lub większym stopniu. Prawda. Trzeba starać się "oswoić" pewne rzeczy i starać się z nimi żyć. Praca powoli staje się rutyną, w którą się wpada. Fajnie, jeśli ma się wokół siebie ludzi, z którymi po pierwsze układa się współpraca, a po drugie można poruszyć wiele tematów. Inna kwestia leży też w nas samych, w sensie co każdy z nas zostawił za sobą, jakie drzwi zamknął, czego oczekuje od innych, a przede wszystkim od siebie. Jak już zostało wcześniej wspomniane, teraz zdecydowanie zamiera forma kontaktu bezpośredniego - rozmowa. Wystarczy popatrzeć na przystanki, autobusy, dokoła nas samych. Nie chcę się już rozwijać w kwestii obrażania się nawzajem, bo chyba nie tędy droga. Oczekujemy szacunku od drugiej osoby, to sami powinniśmy się tym szacunkiem wykazać. Ale do sedna. Po prawie dwóch latach w Norwegii można do pewnych spraw przywyknąć, a do niektórych nadal potrzeba czasu.
Pozdrawiam.

TO TEMAT JEST MALO SMIESZNY ,, no ale wszytko zalezy od nas samych

Mysle, ze samotnosc wynika z braku kontaktu z innymi ludzmi - ha! Tez mi odkrycie. Mam na mysli jednak to, ze czlowiek moze miec wypelniony czas roznymi obowiazkami. Opieka nad dzieckiem to nieustanne zajecie. I mozna niby do dziecka pogadac, ale nie o taki kontakt chodzi. W pewnym momencie czlowiek ( z roznych powodow ) zamyka sie w domu. Cztery sciany jednak szybko przytlaczaja, ale jak tu sie z nich wyrwac, kiedy to caly swiat nie przestal biegnac, gdy chwile nie bylismy obecni. I tak okazuje sie, ze nie pasujemy juz do wczesniejszego schematu. Ze ludzie z przeszlosci maja swoje zycie, ktorym my juz zyc nie umiemy, nie mozemy lub nie potrafimy. Rada? Trzeba wyjsc do ludzi. Jak? Hmmm, ktos? Cos?

No tak mówia, ale podobno głownie praca na Północy Norwegii lub w Oslo+ gdzie czynsz za mieszkanie jest bardzo drogi. To Prawda`?_

Mądre przemyślenia i cenne uwagi. Ja w właśnie w Norwegi chciałem odnaleźć : ciepło od drugich płynące, szacunek i wartość kontaktów międzyludzkich. Pracowałem ok 3 lat na farmie w Finlandii ( 10 lat temu)- i wśród tamtych rodzin i w tamtym środowisku- wiele pozytywnych cech międzyludzkich zauważyłem. A tu W Norwegi i- jest z tym gorzej...?
Marek

Nie wiem czy gorzej. Jak wszedzie na swiecie, mozna tu znalezc kazdy rodzaj ludzi. Problem polega na tym, ze ciezko znalezc tych wlasciwych

Zaiste powiadam wam - szukajcie a znajdziecie....

Wilhelmina napisał:
Nie wiem czy gorzej. Jak wszedzie na swiecie, mozna tu znalezc kazdy rodzaj ludzi. Problem polega na tym, ze ciezko znalezc tych wlasciwych

Słabo szukacie, panno Moniko.

Ta też uważam, że masz rację . Dlatego szukam, i wierze ze znajdę... ta własciwą..