Kącik poezji, cytatów, sentencji.... - Norwegia - s240

nie chciałam nikogo urazić...
gdy to pisałam byłam baaaardzo nieszczęśliwa.

NOSTALGIA

I ZNOWU NOC OSNUŁA WIELE MIAST,
JA NIE MAM NIC PRÓCZ SIEBIE, I PRÓCZ GWIAZD.
DUSZA MA WOLNA, CIAŁO SPĘTANE,
ŁKA DO WOLNOŚCI DAWNO ZABRANEJ.
W SERCU MYM GORYCZ I OGROMNA ZŁOŚĆ,
ZDROWIE ZNIKOME, O KOŚĆ STUKA KOŚĆ.
MONOTONNE DNI, MONOTONNY CZAS,
GDYBY CZŁOWIEK MÓGŁ ŻYĆ CHOĆ JESZCZE RAZ.
JESZCZE JEDEN RAZ NA TYM ŚWIECIE BYĆ,
WTEDY WIEDZIAŁBY, JAK MA DOBRZE ŻYĆ.

RYCERZ

OGRANICZONA PRZESTRZEŃ, ZWĘŻONE HORYZONTY,
TO JA OSAMOTNIONA I MOJE CZTERY KĄTY.

ZAMKNIĘTA W SWOIM ŚWIECIE, SAMOTNA W TŁUMIE LUDZI.
GDZIE JESTEŚ MÓJ RYCERZU, CZY PRZYJDZIESZ MNIE OBUDZIĆ?

WYSTARCZY POCAŁUNEK, BY ZBUDZIĆ MOJE SERCE.
PRZYJDŹ PROSZĘ CZAS NAJWYŻSZY, BYŚ ZAJĄŁ PUSTE MIEJSCE.

Czasem do szczęścia trzeba niewiele,
Wystarczy słowo, uśmiech słoneczny
Lub dobre serce, kogoś bliskiego,
Troska, tęsknota, odzew serdeczny.
Tylko dwa słowa wystarczą miłe,
Płynące z serca, oddane szczerze,
By poczuć błogość skrzydeł anioła
I ciepło, które znaczy tak wiele.
Dobrze mieć takie czułe oparcie,
Gdy szczęście świtem na Ciebie czeka.
Małe DZIEŃ DOBRY, kawałek wiersza,
może osłodzić życie człowieka.

Kochać wiosenną radością,
kochać upojnym latem,
kochać jesienną zadumą
i kiedy zima rządzi światem.
Posyłać miłość w kwiatach,
promieniom słońca powierzyć,
na liściach jesiennych zapisać,
płatkami śniegu odmierzyć.
Dać wszystkim ludziom, co piękne,
co niesie radość i spokój,
rozdawać miłość garściami
przez wszystkie pory roku.

"Miód, cho­ciaż słod­ki, nad­miarem słodyczy tłumi ape­tyt i spro­wadza mdłości; kochaj z umiarem."

Cos mojego mistrza P.C DLA MOJEGO K.......

Podróżując, w bardzo praktyczny sposób doświadczasz aktu odrodzenia. Stajesz przed zupełnie nowymi sytuacjami, dzień przemija wolniej, przeważnie nie rozumiesz języka, którym mówią miejscowi. Zupełnie jak dziecko, które wyszło z łona matki. W takich warunkach zaczynasz przywiązywać znacznie większą wagę do tego, co cię otacza, ponieważ od tego zależy twoje przetrwanie. Stajesz się bardziej otwarty na kontakty z ludźmi, bo wiesz, że mogliby ci pomóc w trudnych sytuacjach. A każdy przejaw łaskawości bogów przyjmujesz z wielką radością, jakby chodziło o wydarzenie, które trzeba zapamiętać na całe życie. Równocześnie, ponieważ wszystko wokół ciebie jest nowe, dostrzegasz w rzeczach wyłącznie piękno i bardziej cieszysz się życiem....

I JESZCZE ....Wojownik światła potrzebuje miłości. Przywiązanie, przyjaźń i czułość są częścią jego natury, tak samo jak jedzenie, picie czy radość walki w imię dobrej sprawy. I jeśli o zachodzie słońca nie czuje się szczęśliwy, znaczy to, że nie jest z nim w porządku. Wtedy przegrywa bitwę i rusza na poszukiwanie kogoś, kto razem z nim obejrzy zachód słońca. Jeśli trudno mu znaleźć przyjaciela, pyta sam siebie: „Czyżbym obawiał się bliskości z ludźmi? A może ktoś obdarzył mnie przyjaźnią i nawet tego nie dostrzegłem?” Wojownik światła może wybrać samotność, ale nie może paść jej ofiarą.