Kącik poezji, cytatów, sentencji.... - Norwegia - s184

Dzień dobry... ...ruszamy w świat...



Wiersz z książki "Stowarzyszenie umarłych poetów" napisany przez Tennyson'a ("Ulisses,,)

Ruszajmy przyjaciele,
Wcale nie jest za późno,
By szukać świata ze snów...
Ot, choćby przepłynąć horyzont wszerz,
Potem wzdłuż...
Nie ma już w nas tej mocy, która za dawnych lat
Umiała wstrząsnąć niebem, poruszyć cały świat.
Jesteśmy tym, czym jesteśmy -
Zły los, a może zły czas
Osłabił w sercu ogień, co łączył niegdyś nas,
Lecz wzmocnił naszą wolę i teraz dobrze wiemy,
Że trzeba szukać, szukać, szukać,
Bez względu na to, co znajdziemy....

Pozdrawiam Nowy Dzień...a w nim Was...

Dzień dobry...dzisiaj popłyniemy...
Zakładamy błękitne okulary...nurkujemy...
O tak,...
Już możemy...podglądać...zwiedzać Podwodny Świat...



Kolor światła...

Świat bez pór roku
Świat bez powodu
Nie ma dnia ani nocy
Cisza...głucha cisza
Otacza piękno
Ogród, nietknięty ludzką ręką
Kwiaty rodzą się ze skał i piasku
Przebijające się promienie światła
Tworzą srebrne chmury
Wibracyjny puls życia...
W mglistej głębi ukryte głęboko
Niewidzialne stworzenia
Pełzające po dnie
Schowane w atramentowej chmurze
Zmieniają kolory w pęknięciu rafy
Znikają w granacie głębi
Unoszą się nad rafą koralową

Gdy człowiek widział to piękno
Zaczyna rozumieć...po co żyje...



Wypływamy...z szafy koralowej...
Odziani w szatę podwodnego świata...unosimy w górę...na powierzchnię...
Zaczynamy...uroczy dzień...wieczór...noc...dzień...wieczór...noc..........

Dobry wieczór...kąciku...



“Dojrzyj promyk słońca tam gdzie inni widzą tylko ciemność”

Pozdrawiam...

...parafrazujac

sprobuj dojrzec szarosc tam,gdzie inni widza tylko czern i biel!

tez dobre

sam wymyslilem...

para...co....

...para

moze to,ze ja tak caly czas :

'pod parą'...

   Coś mi się przypomniało, napisane i wykonane przez mistrzów: "Niepewność".



Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,

Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;

Jednakże gdy cię długo nie oglądam,

Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam;

I tęskniąc sobie zadaję pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?



Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu

W myśli twojego odnowić obrazu?

Jednakże nieraz czuję mimo chęci,

Że on jest zawsze blisko mej pamięci.

I znowu sobie powtarzam pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?



Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale,

Abym przed tobą szedł wylewać żale;

Idąc bez celu, nie pilnując drogi,

Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;

I wchodząc sobie zadaję pytanie;

Co tu mię wiodło? przyjaźń czy kochanie?



Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił,

Po twą spokojność do piekieł bym zstąpił;

Choć śmiałej żądzy nie ma w sercu mojem,

Bym był dla ciebie zdrowiem i pokojem.

I znowu sobie powtarzam pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?



Kiedy położysz rękę na me dłonie,

Luba mię jakaś spokojność owionie,

Zda się, że lekkim snem zakończę życie;

Lecz mnie przebudza żywsze serca bicie,

Które mi głośno zadaje pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czyli też kochanie?



Kiedym dla ciebie tę piosenkę składał,

Wieszczy duch mymi ustami nie władał;

Pełen zdziwienia, sam się nie postrzegłem,

Skąd wziąłem myśli, jak na rymy wbiegłem;

I zapisałem na końcu pytanie:

Co mię natchnęło? przyjaźń czy kochanie?

Dzień dobry......już ta godzina......w mojej głowie jeszcze ranek...

Ranek
Ranek nowe nadzieje i plany
Myśli gnają na przód rozbudzone czarną kawą
Lista życzeń zamieniona na codzienność.
Ranek jeszcze zaspany
Ubrany w cienką mgiełkę snów.
Tysiące spraw do załatwienia.
Ranek - pora gdy sen jest najmilszy,
Kolory świata z każdą chwilą stają się soczystsze
Patrzysz przez okno i myślisz o cudzie,
O cudzie kolejnego dnia.

Katarzyna Wawrzonowska



Połączę jeszcze ranek z wieczorem...i uciekam w trymiga...miłego dnia...

Ranek i wieczór
Adam Mickiewicz

Słońce błyszczy na wschodzie w chmur ognistych wianku,
A na zachodzie księżyc blade lice mroczy,
Róża za słońcem pączki rozwinione toczy,
Fijołek klęczy zgięty pod kroplami ranku.

Laura błysnęła w oknie, ukląkłem na ganku;
Ona muskając sploty swych złotych warkoczy:
"Czemu — rzekła — tak rano smutne macie oczy,
I miesiąc, i fijołek, i ty, mój kochanku?"

W wieczór przyszedłem nowym bawić się widokiem;
Wraca księżyc, twarz jego pełna i rumiana,
Fijołek podniósł listki otrzeźwione mrokiem.

Znowu stanęła w oknie moja ukochana,
W piękniejszym jeszcze stroju i z weselszym okiem;
Znowu u nóg jej klęczę — tak smutny jak z rana.

Dino...dobrze ,że Ci się przypomniał ten wiersz...ładny jest... jest już chyba...,,Niepewność,,...a nawet ,,Pewność,, Grechuty w kąciku...ale...ale...tego co ładne...nigdy nie za wiele...i fajnie że zawitałeś...

Pa,pa...

wilk stepowy napisał:

Dino...fajnie ,że Ci się przypomniał ten wiersz...jest już chyba...,,Niepewność,,...i nawet ,,Pewność,,
Grechuty w kąciku...ale...ale ładny jest...i fajnie że zawitałeś...

   Witam serdecznie. Owszem, chyba jest, ale pasuje do dzisiejszego nastroju. Szaro i pada, dobry czas na leniuchowanie. Aby tak do końca nie zasmucić dnia:

Jan Kochanowski
NA HERETYKI

Po co wy, heretycy, w kościele bywacie,
Kiedy ceremonije za śmiech sobie macie?
Jesli zła w oczu waszych msza i procesyja,
Aza lepsze łakomstwo i ta ambicyja?
Wyjmi, nieboże, bierzmo pierwej z oka swego,
A potym ździebłka sięgaj w oczach u drugiego!
Chwalisz, jako w twym zborze dobrze nauczają,
A przedsię tam się ciśniesz, kędy rozdawają.
A jesli jeszcze z niczym odjedziesz do żony,
Jakobyś wodę święcił albo też krzcił dzwony.