Życie w Norwegii
Rozwiewamy wątpliwości: wnioski i wizyta w UDI
1
Pierwszym krokiem do rejestracji pobytu będzie umówienie wizyty w placówce UDI. wikimedia.org/Author: Mahlum/ CC0
Dziesiątki wniosków do wyboru, wizyta w oddziale Urzędu ds. Cudzoziemców (UDI) i dokumenty, bez których nic nie wskóramy. Sprawy związane z rejestrowaniem się w Norwegii potrafią przerazić. Wystarczy jednak poznać podstawowe zasady, przepisy i różnice między wnioskami, żeby załatwić wszystko szybko i bezboleśnie. Oto „pomocnik”, który rozwieje wątpliwości podczas pierwszych kroków w norweskich urzędach.
Choć cały proces rejestracji jako mieszkający w Norwegii dla nas, Polaków, teoretycznie nie wydaje się skomplikowany, są szczegóły, które wprawiają w niepewność. Rozróżnienia we wnioskach, terminy i miejsca wizyt czy wymagane dokumenty budzą wątpliwości wielu Polaków zamierzających zostać na stałe w kraju fiordów.
Trzy miesiące i… czas, start!
„Przygoda” z norweską biurokracją zaczyna się po 90 dniach pobytu w Norwegii. Po upływie tego czasu musimy się zarejestrować. Bez rejestracji, która odbywa się na komisariacie policji lub w Centrum Obsługi Pracowników Zagranicznych (SUA), nie można starać się ani o pozwolenie na stały pobyt na terytorium Norwegii, ani wnioskować o przyznanie norweskiego obywatelstwa.
Krok pierwszy: strona UDI
Pierwszym krokiem do rejestracji pobytu będzie umówienie wizyty w placówce UDI. Najłatwiej zrobić to, wypełniając aplikację online. W tym celu należy założyć konto na stronie udi.no i umówić się do najbliższej placówki – zarówno miejsce, jak i termin to elementy wyznaczane odgórnie.
Aplikacja przez stronę UDI to najbezpieczniejszy i najpewniejszy sposób. Choć teoretycznie rejestracji można dokonać także osobiście na policji, zdarzają się przypadki, gdy cudzoziemiec zostanie odesłany „z kwitkiem” i poproszony – mimo wszystko – o umówienie wizyty przez stronę.
Aplikacja przez stronę UDI to najbezpieczniejszy i najpewniejszy sposób. Choć teoretycznie rejestracji można dokonać także osobiście na policji, zdarzają się przypadki, gdy cudzoziemiec zostanie odesłany „z kwitkiem” i poproszony – mimo wszystko – o umówienie wizyty przez stronę.
Warto wiedzieć, że miejsca, w których odbywa się rejestracja, zwykle znajdują się przy placówkach, w których musimy załatwić pozostałe formalności – obowiązkowy w Norwegii numer personalny (stały lub tymczasowy, który przyjdzie do nas po ok. tygodniu drogą pocztową) i kartę podatkową. Bywa, że wszystkie trzy sprawy załatwimy przy okazji wizyty w związku z rejestracją w budynku lokalnego oddziału Urzędu Podatkowego (Skatteetaten).
Szczegóły dotyczące lokalizacji są jednak sprawą indywidualną, o której zostaniemy poinformowani podczas składania wniosku na stronie UDI.
Szczegóły dotyczące lokalizacji są jednak sprawą indywidualną, o której zostaniemy poinformowani podczas składania wniosku na stronie UDI.
Jaki wniosek wybrać?
Konsternacja nadchodzi często już na samym początku odwiedzenia strony internetowej UDI. Po wyborze opcji „chcę aplikować” (norw. skal søke), strona przekieruje nas na podstronę, gdzie na kilku kafelkach przedstawia się wiele różnych grup imigranckich i kategorii do wyboru – np. „imigracja rodziny” (norw. familieinnvandring) lub grupa mieszkających na obszarze krajów UE/EOG (norw. EU/EØS borgere).
Pamiętajmy, że niezależnie od tego, czy przyjechaliśmy do Norwegii samotnie, w celu podjęcia pracy, studiów czy jako imigranci dołączający rodziny, jako Polacy na stronie UDI wybieramy wniosek dla członków krajów z obszaru UE/EOG. Dopiero później możemy określić cel przyjazdu: np. przyjazd do pracy lub dołączenie do rodziny.
Pamiętajmy, że niezależnie od tego, czy przyjechaliśmy do Norwegii samotnie, w celu podjęcia pracy, studiów czy jako imigranci dołączający rodziny, jako Polacy na stronie UDI wybieramy wniosek dla członków krajów z obszaru UE/EOG. Dopiero później możemy określić cel przyjazdu: np. przyjazd do pracy lub dołączenie do rodziny.
screenshot UDI.no
Po wybraniu schematu postępowania dla mieszkańców krajów UE/EOG, zostaniemy przekierowani na kolejną podstronę. Tu będziemy mogli określić dokładniejszy cel naszego wyjazdu do kraju fiordów.
Pierwszym krokiem będzie wpisanie kraju, którego jesteśmy obywatelami – np. Polski (norw. Polen) i zaakceptowanie opcji poprzez klikniecie „wybierz” (norw. velg). W tym momencie pojawia się kolejna podstrona, na której możemy zadecydować o celu naszego przyjazdu, odpowiadając na pytanie o cel naszego pobytu (Hva skal du være i Norge?). W możliwych opcjach widnieje m.in. pracownik, student, osoba z własnymi środkami finansowymi czy pracownik firmy spoza Norwegii.
Pierwszym krokiem będzie wpisanie kraju, którego jesteśmy obywatelami – np. Polski (norw. Polen) i zaakceptowanie opcji poprzez klikniecie „wybierz” (norw. velg). W tym momencie pojawia się kolejna podstrona, na której możemy zadecydować o celu naszego przyjazdu, odpowiadając na pytanie o cel naszego pobytu (Hva skal du være i Norge?). W możliwych opcjach widnieje m.in. pracownik, student, osoba z własnymi środkami finansowymi czy pracownik firmy spoza Norwegii.
Jeśli zamierzamy zostać w Norwegii, bo znaleźliśmy tu pracę, do wizyty potrzebujemy:
– ważnego dokumentu tożsamości (najbezpieczniejszą opcją jest paszport),
– kontraktu pracowniczego (zaświadczenia o zatrudnieniu lub umowy o pracę zgodnej z postanowieniami norweskiego Kodeksu Pracy)
screenshot UDI.no
„Łączenie rodzin”
Jeśli przyjechaliśmy tu w celu dołączenia do pracującego w Norwegii partnera, rodzica czy dziecka, z możliwych opcji na podstronie wybieramy „Familiemedlem av en EU/EØS borger” – członka rodziny osoby będącej obywatelem UE/EOG.
Łączenie rodzin – zezwolenie na pobyt członków rodziny osoby przebywającej legalnie w Norwegii. Pozwolenie to wydawane jest przez UDI na wniosek osoby reprezentującej członków rodziny.
Dzięki temu uzyskujemy prawa do:
– przedłużenia pozwolenia na pobyt,
– korzystania ze świadczeń zdrowotnych i społecznych,
– pracy w Norwegii,
– swobodnego podróżowania poza Norwegię,
– ubiegania się o zezwolenie na stały pobyt po upływie 5 lat.
Jeśli rejestrujemy się w ramach „łączenia rodzin”, na wizytę stawiamy się osobiście wraz z osobą, do której przyjeżdżamy.
Zabieramy ze sobą:
– ważne paszporty,
– pozwolenie na pobyt wydane wcześniej partnerowi,
– w przypadku małżonków: akt małżeństwa (koniecznie z pieczęcią Apostille),
– w przypadku związku partnerskiego: zaświadczenie o mieszkaniu razem od minimum 2 lat (przydadzą się dokumenty, np. wspólne rachunki),
– kontrakt partnera z pracodawcą i potwierdzenia bankowe wypłat partnera (przyda się lønnslipp z 3 ost. miesięcy),
– kontrakt dot. wynajmowanego mieszkania (data podpisania kontraktu nie może przekraczać 3 miesięcy),
– w przypadku rejestracji dziecka: przetłumaczony akt urodzenia dziecka (z Apostille) i paszport dziecka.
Zabieramy ze sobą:
– ważne paszporty,
– pozwolenie na pobyt wydane wcześniej partnerowi,
– w przypadku małżonków: akt małżeństwa (koniecznie z pieczęcią Apostille),
– w przypadku związku partnerskiego: zaświadczenie o mieszkaniu razem od minimum 2 lat (przydadzą się dokumenty, np. wspólne rachunki),
– kontrakt partnera z pracodawcą i potwierdzenia bankowe wypłat partnera (przyda się lønnslipp z 3 ost. miesięcy),
– kontrakt dot. wynajmowanego mieszkania (data podpisania kontraktu nie może przekraczać 3 miesięcy),
– w przypadku rejestracji dziecka: przetłumaczony akt urodzenia dziecka (z Apostille) i paszport dziecka.
Zbyt odległy termin – co dalej?
Nie jest jednak powiedziane, że termin wizyty nie będzie odległy. Takie sytuacje zdarzają się dość często, zwłaszcza w okresie wakacyjnym. Oficjalnie – nie ma na to złotej rady. Tu jednak spieszą z pomocą sprytni internauci. Niektórzy z nich radzą, by próbować zaglądać na stronę jak najczęściej i umawiać wizytę na nowo. Szanse na to, że w systemie pojawi się nowy wolny termin są spore, a komentujący zarzekają się, że przyspieszali w ten sposób wizytę nawet o kilkanaście tygodni.
SUA służy pomocą – także po polsku
Jeśli staramy się o rejestrację jako pracownicy zostający tu na stałe lub osoby dołączające do członków rodziny pracujących w Norwegii, wizyta najpewniej odbędzie się w jednej z placówek Centrum Obsługi Pracowników Zagranicznych (SUA).
Centrum Obsługi Pracowników Zagranicznych (SUA) to miejsce będące wynikiem współpracy Inspekcji Pracy (Arbeidstilsynet), norweskiej policji (Politiet), Urzędu Podatkowego (Skatteetaten) oraz Urzędu Imigracyjnego (UDI).
To właśnie do pracowników SUA możemy skierować wszelkie pytania związane z rejestracją, towarzyszącym jej wyrabianiem numeru personalnego czy innymi formalnościami. Istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że zostaniemy tam obsłużeni w języku polskim. Pracownicy centrum bez przeszkód odpowiedzą nam na wszelkie dalsze pytania. Niestety, sam proces rejestracji odbędzie się wyłącznie w języku angielskim lub norweskim.
Reklama
To może Cię zainteresować
04-10-2018 14:50