Kaucja za butelki i puszki w Norwegii: na czym to polega?

O jaką metodę chodzi? To proste: kupując plastikową butelkę lub puszkę napoju (bezalkoholowego lub piwa), płaci się również kaucję za samo opakowanie (pant). Aby otrzymać jej zwrot, śmieci należy wrzucić do specjalnej maszyny, np. w supermarkecie. System ten nie działa już jednak w przypadku szklanych butelek.

3 maja 1999 r. firma Infinitum uruchomiła system kaucji za opakowania z recyklingu. Program początkowo obejmował tylko puszki z aluminium i stali, ale rok później został rozszerzony na butelki wykonane z plastiku nadającego się do recyklingu (PET).

W Norwegii od 2018 roku kaucja za butelki wynosi 2 korony za opakowania o pojemności do 0,5 litra i 3 korony za te powyżej 0,5 litra.

Celem systemu jest zachęcenie konsumentów do zwrotu opakowań, aby można je było ponownie wykorzystać w pierwotnej postaci lub poddać recyklingowi i tym samym chronić środowisko przed zaśmiecaniem.

Co dzieje się z butelkami i puszkami, które trafiają do automatu? Są one odbierane przez przewoźników i dostarczane do jednej z sortowni, gdzie śmieci są segregowane, a następnie trafiają do recyklingu. Kupon depozytowy to pieniądze klienta, które może wypłacić gotówką lub odliczyć od następnej transakcji w sklepie. Dowód wpłaty nie ma daty ważności.

Średnio ponad miliard egzemplarzy jest w Norwegii poddawanych recyklingowi, pisze Coca-Cola Norge. Z kolei według firmy Infinitum AS, która odpowiada za system kaucji w kraju fiordów, oszczędza się 95 proc. energii, poddając przerobowi aluminiową puszkę po napojach, zamiast produkować nową od podstaw.

Mimo to każdego roku 150 milionów butelek i puszek ląduje w Norwegii na śmietniku. Gdyby zamiast tego trafiły one do automatu depozytowego, dostarczyłoby to energii wystarczającej do przejechania przez ciężarówkę prawie 5,2 miliona kilometrów. Jest to równoznaczne z okrążeniem kuli ziemskiej 140 razy, informuje Coca-Cola Norge.

Źródła: Coca-Cola Norge, Infinitum, sortere.no