Kontrole w czasie ciąży i leczenie dzieci poniżej 16 roku życia. Za co jeszcze nie zapłacisz u lekarza w Norwegii

W Norwegii należy opłacić część kosztów leczenia, między innymi wizytę u lekarza rodzinnego i stomatologa, poradę specjalisty na podstawie skierowania, domową wizytę lekarską oraz leki na receptę. Pewne grupy społeczne są jednak zwolnione z obowiązku płacenia za leczenie w niektórych przypadkach.

Wkład własny (egenandel) to zabezpieczenie przed nadużyciami w systemie opieki medycznej. Członkowie systemu ubezpieczeń społecznych (folketrygden) płacą jedynie pewną część kosztów leczenia w publicznych ośrodkach zdrowia, czyli właśnie tzw. egenandel. Po przekroczeniu określonej kwoty można ubiegać się o przyznanie karty bezpłatnego leczenia, tzw. frikort. Zwalnia ona z opłat za korzystanie z usług medycznych do końca roku kalendarzowego. Aby ją otrzymać, należy udokumentować swój wkład własny, konieczne jest więc zbieranie rachunków i dowodów wpłaty za leki i wizyty lekarskie.

Istnieją dwa typy kart bezpłatnego leczenia (egenandelstak typ 1 i egenandelstak typ 2). Kwotę, po przekroczeniu której przysługuje darmowa opieka medyczna, ustala co roku Stortinget. Obecnie wynosi ona 2205 koron dla pierwszej grupy usług i 1990 koron dla drugiej.

Karta leczenia bezpłatnego typu 1 obejmuje usługi medyczne u lekarza i psychologa, ambulatoryjne, rentgen, dojazd na badania lub zabiegi oraz zakup lekarstw i środków na tzw. „niebieską receptę” (dotyczy leków na choroby przewlekłe: pacjent płaci 39 proc. ceny leku do limitu 520 koron). Karta wysyłana jest automatycznie na adres podany w rejestrze ludności, kiedy nabywa się do niej prawa. Dla własnej kontroli warto zbierać potwierdzenia opłat.

Natomiast karta leczenia bezpłatnego typu 2 obejmuje usługi u fizjoterapeuty, leczenie niektórych typów chorób i schorzeń zębów, usługi zatwierdzonych instytucji rehabilitacyjnych oraz podróże na zabiegi za granicą organizowane przez Szpital Uniwersytecki w Oslo (Rikshospitalet HF). Aby otrzymać kartę bezpłatnego leczenia typu 2, należy wysłać wniosek do HELFO wraz z rachunkami za leczenie opiewającymi na kwotę ponad 1990 koron.

Niezależnie od posiadania karty bezpłatnego leczenia, niektóre usługi są ogólnodostępne i bezpłatne dla pewnych grup społecznych. Z obowiązku opłacenia egenandel zwolnione są osoby w następujących przypadkach:

1. kobiety w ciąży: świadczenia związane z ciążą i porodem
Badania kontrolne są bezpłatne. Kobiety ciężarne mogą zgłaszać się na nie w ośrodkach zdrowia, które oferują wizyty u położnej i lekarza rodzinnego. Ponadto, od 17 do 19 tygodnia ciąży można poddać się bezpłatnemu badaniu USG w placówce, w której odbędzie się poród. Pobyt w szpitalu w związku z porodem także jest bezpłatny.

2. dzieci poniżej 16 roku życia: badanie i leczenie
Dzieci poniżej 16 roku życia nie płacą wkładu własnego za usługi medyczne podlegające karcie bezpłatnego leczenia typu 1.

3. dzieci i młodzież do 18 roku życia: leczenie psychoterapeutyczne i bezpłatne leczenie stomatologiczne
Dzieciom i młodzieży do lat 18 przysługuje bezpłatne leczenie psychoterapeutyczne, a także leczenie stomatologiczne w publicznych ośrodkach stomatologicznych. Warto mieć na uwadze, że młodzież w wieku 19-20 ma prawo do zwrotu 75 proc. kosztów leczenia stomatologicznego. Bezpłatne leczenie stomatologiczne przysługuje również osobom upośledzonym umysłowo oraz osobom, które przebywały w domu opieki lub korzystały z opieki domowej przez co najmniej trzy miesiące z rzędu.

4. dzieci poniżej 12 roku życia i osoby z uznanymi chorobami zawodowymi: leczenie fizjoterapeutyczne

Ponadto, zwolnione z wkładu własnego jest także leczenie groźnych chorób zakaźnych (także leczenie przy ich podejrzeniu).

Dla członków norweskiego systemu ubezpieczeń leczenie stacjonarne w szpitalu jest bezpłatne. Jeśli jednak nie jest się jego członkiem i jedzie się do Norwegii tylko na krótki okres (np. w wizytę do rodziny lub na delegację), to warto posiadać ze sobą ważną kartę EKUZ (Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego).

Karta EKUZ wydawana jest osobom planującym tymczasowy pobyt w innym kraju, który akceptuje kartę. Zapewnia ona niezbędne, z medycznego punktu widzenia, usługi podczas krótkotrwałego pobytu na takich samych warunkach, jak obywatele kraju, w którym się przebywa. Korzystanie ze świadczeń medycznych na podstawie EKUZ dotyczy jednak tylko nagłych przypadków, które wymagają natychmiastowego leczenia (o tym, czy dane świadczenia są niezbędne, decyduje lekarz).

Po okazaniu karty EKUZ leczenie stacjonarne w szpitalu jest bezpłatne w placówkach służby zdrowia posiadających umowę z Narodowym Biurem Ubezpieczeń. Nie oznacza to jednak, że posiadając kartę EKUZ wszystkie świadczenia zdrowotne w Norwegii są darmowe. Informacje na ten temat dostępne są na stronie Departamentu Współpracy Międzynarodowej – Centrali NFZ.

źródła: helfo.no, nyinorge.no, pracujwunii.pl, unityline.pl, ekuz.nfz.gov.pl