Strona korzysta z plików cookies

w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.

Przejdź do serwisu

Rozlicz podatek za 2023

Turystyka

Kraina pogranicza: poznajcie gminę Sør-Varanger, w której kończy się Norwegia

Iga Jaruszewska

14 października 2018 08:00

Udostępnij
na Facebooku
2
Kraina pogranicza: poznajcie gminę Sør-Varanger, w której kończy się Norwegia

Kirkenes to siedziba gminy Sør-Varanger. Fot. Fotolia/ albillottet/ royalty free

Sør-Varanger to gmina położona w Finnmarku, najbardziej wysuniętym na północ okręgu Norwegii. Sør-Varanger to prawdziwa mozaika kulturowa: gmina zamieszkiwana jest przez Norwegów, Rosjan, Finów, Saamów i Kwenów, ludzi mówiących różnymi językami i wyznających inną religie. W tej krainie pogranicza można także wybierać spośród wielu dostępnych atrakcji. Zakupy na russetorget, a może krabowe safari?
(Artykuł po raz pierwszy opublikowano 16.12.2017)

Sør-Varanger to gmina leżąca w okręgu Finnmark. Od południa i zachodu graniczy z Finlandią, od północy jej brzegi oblewa Morze Barentsa. Na północnym zachodzie Sør-Varanger graniczy z inną norweską gminą (Nesseby), a na wschodzie z Rosją. Sør-Varanger zamieszkuje obecnie około 10 tys. osób. Siedzibą gminy jest miasto Kirkenes.

Z racji swojego specyficznego położenia Sør-Varanger często postrzegane jest jako miejsce, w którym kończy się Norwegia. Niewątpliwie jest to jeden z najpiększniejszych „końców świata”.

Mozaika społeczna, kulturowa i językowa

Sør-Varanger to kraina pogranicza z prawdziwego zdarzenia. Od wieków wspólnie zamieszkują ją ludy posiadające różne korzenie i tradycje. Oprócz Norwegów w Sør-Varanger można spotkać między innymi Rosjan, Finów, Saamów i Kwenów.

Kwenowie to fińska mniejszość etniczna w Norwegii. Są potomkami fińskich chłopów i rybaków, którzy emigrowali z północnych części Finlandii i Szwecji do Norwegii Północnej w XVIII i XIX wieku. W 1996 roku Kwenowie uzyskali status mniejszości narodowej w Norwegii, a w 2005 roku język kweński został uznany za język mniejszości narodowej. Obecnie Kwenowie zamieszkują głównie okręgi Finnmark i Troms.

Określenie „Kwen” jest bardzo kontrowersyjne i trudno je jednoznacznie zdefiniować. W Norwegii Kwenów uznano oficjalnie za mniejszość, jednak wciąż toczą się dyskusje na temat tego, czy zasadne jest wyodrębnienie tej grupy.

W Sør-Varanger wytworzył się także specyficzny język pidżynowy, czyli russenorsk – rosyjsko-norweski język, który używany był od XVIII wieku aż do rewolucji październikowej. Russenorsk składał się ze 150–200 słów stanowiących jego korpus i pochodzących w około 40 proc. z rosyjskiego i w 50 proc. z norweskiego.

Język pidżynowy to uproszczony język pomocniczy o ograniczonym słownictwie, który powstaje na bazie dwóch (lub więcej) języków na skutek przemieszania języków różnych grup społecznych w strefach ich kontaktów.

Kirkenes – miasto przygranicza

Najlepszą bazą wypadową w Sør-Varanger jest siedziba władz gminnych, czyli Kirkenes. W Høybuktmoen koło Kirkenes znajduje się międzynarodowy port lotniczy. Jest on skomunikowany z lotniskami w Oslo i Tromsø oraz mniejszymi lotniskami w okręgu.

Grenselandmuseet (pol. „Muzeum Ziem Przygranicznych") świetnie obrazuje Kirkenes jako krainę przygraniczną i miejsce spotkań. Można tam prześledzić historię tych terenów i ich mieszkańców na przestrzeni wieków, a także zobaczyć wystawy poświęcone przemysłowi wydobywczemu w tym rejonie czy sztuce saamskiej.

Szacuje się, że w Kirkenes mieszka około 4000 osób, z czego mniej więcej 10 proc. stanowią imigranci z Rosji. W mieście powszechne są tablice z podwójnymi, norwesko-rosyjskimi nazwami ulic. W Kirkenes znajduje się także Konsulat Generalny Rosji.

W ostatni czwartek miesiąca w mieście odbywa się russetorget, czyli targ, na który przybywają głównie kupcy z Murmańska sprzedający swoje towary. Można tam kupić dosłownie wszystko: matrioszki, ręcznie robione skarpetki i rękawiczki, lniane tkaniny.

Aby zobaczyć panoramę Kirkenes, najlepiej wybrać się na Prestefjellet, skąd rozciąga się wspaniały widok.

Rosja o krok

W pobliżu Kirkenes, w Storskog, znajduje się jedyne norwesko-rosyjskie drogowe przejście graniczne. Większym miastem po rosyjskiej stronie granicy jest Nikiel, z którego prowadzi międzynarodowa droga E105 przez Murmańsk, Petersburg, Moskwę i Charków do Jałty.

Miejscem godnym odwiedzenia jest także wioska Grense Jakobselv. Tutaj od Rosji oddziela Norwegię tylko rzeka. Warto odwiedzić kamienną kaplicę Olafa II zbudowaną w 1869 roku i odbyć przyjemny spacer nad rzeką.

Zorza polarna i krabowe safari

Gmina Sør-Varanger obfituje w niezwykłą przyrodę: góry, fiordy, lasy, jeziora. Turyści mogą być także świadkami dnia polarnego oraz występowania niezwykłego zjawiska na niebie zorzy polarnej.

>>> Przydatne informacje dla „łowców” zorzy polarnej można znaleźć TUTAJ.

Podczas zimowych miesięcy można udać się na wycieczkę saniami z psim zaprzęgiem lub skuterem śnieżnym. Na miejscu organizowane jest także krabowe safari. Uczestnicy w specjalnych kombinezonach mogą skakać do wody i obserwować z bliska moment wyciągania kraba przez doświadczonych nurków.
Szczegółową listę atrakcji i miejsc wartych obejrzenia w Kirkenes i gminie Sør-Varanger można znaleźć na tej stronie.

źródła: varangermuseum.no, russianmarket.info, etnologia.pl, wirtual.com.pl
Reklama
Gość
Wyślij
Komentarze:
Od najnowszych
Od najstarszych
Od najnowszych


Solomun .

14-10-2018 08:20

Niejeden Człowiek Marzy żeby tam Zamieszkać!!!

Reklama
Facebook Messenger YouTube Instagram TikTok