Jedyny taki kod kreskowy: Barcode to wizytówka stolicy

Barcode (ang. kod kreskowy) to dwanaście wieżowców stojących w jednym szeregu w dzielnicy Bjørvika, która do połowy XIX... znajdowała się pod wodą. Kiedyś przemysłowa, gdzie znajdowały się doki i magazyny portu, dziś Bjørvika kojarzy się raczej z międzynarodowymi korporacjami i nowoczesnością. Swoje siedziby mają tu np. DNB czy Deloitte.

Lokalizacja Barcode nie jest przypadkowa. W sąsiedztwie znajduje się kolejny symbol Oslo – Opera Narodowa (projektu Snøhetty).

Projekt powstał w 2005 roku. Opracowano go w oparciu o wynik międzynarodowego konkursu architektonicznego na nowy plan zagospodarowania dla dzielnicy. Przygotowały go trzy zwycięskie biura architektoniczne: Dark Architects i a-lab z Oslo, a także MVRDV z Rotterdamu. Od początku założeniem architektów było zbudowanie wysokich budynków.

Projekty zatwierdzono w 2008 roku, budynki opisano jako: „geometryczny system brył, który powstał przez wprowadzenie pasów pustej przestrzeni”.

Barcode to długie i wąskie budynki, między którymi odstęp wynosi przynajmniej 12 metrów. Architekci nie chcieli tworzyć „zbitej” i ściśle zabudowanej formy, bo zależało im, by teren był otwarty, a światło bez problemu dochodziło w głąb całego projektu. Tym bardziej, że Barcode to nie tylko biurowce – na wyższych kondygnacjach znajdują się mieszkania. Ogółem może tu pracować 10 000 osób, a mieszkać kolejne 400.

Jednym z najbardziej charakterystycznych wieżowców kodu kreskowego jest ten, w którym siedzibę ma Deloitte. Inspiracją dla architektów był lodowiec. I faktycznie, budynek przypomina lodową bryłę. Przeszklona fasada, skośne, nieregularne linie, dzięki temu, że wyróżniają się na tle pozostałych budynków, podkreślają prostokątną formę Barcode.

Poniżej: fasada wieżowca Deloitte 

Innym ciekawym budynkiem jest „The Wedge” przypominający pudełko. Wysunięty najdalej na wschód, najmniejszy z całego projektu. Jest wąski, ma tylko 10 m szerokości.

Poniżej: model The Wedge

Barcode to obecnie jeden z symboli miasta, jednak nie zawsze tak było. W 2006 roku Norsk Respons na zlecenie dziennika Aftenposten zbadało nastawienie mieszkańców do projektu. 7 na 9 ankietowanych opowiedziało się przeciw budowie kodu kreskowego. Rok później petycję przeciw Barcode podpisało 30 tys. osób.

Mieszkańcy bali się przede wszystkim wysokiej zabudowy. Uważali, że nie pasuje do otwartego charakteru miasta. Mieli obawy, że budynki zniszczą krajobraz Oslo, oddzielając fiord od pozostałej części miasta. Przeciwnicy uważali także, że Barcode odbierze światło dzielnicom znajdującym się w jego pobliżu. Chodziło także o infrastrukturę, mieszkańcy stolicy bali się, że teren, na którym powstanie kod kreskowy, stanie się swego rodzaju gettem dla pracowników korporacji, który będzie niedostępny dla reszty społeczeństwa. Uważano, że będzie tam zbyt mało restauracji czy sklepów.

Jednak z biegiem czasu (i postępami w budowie projektu) mieszkańcy stopniowo przekonywali się do Barcode, część nawet zaczęła się z nim unifikować. Gdy Norsk Response ponowiło badanie w 2014 roku, okazało się, że ponad połowie ankietowanych wieżowce się podobały. 19 proc. pytanych uważało je za „bardzo ładne”, a 31 proc. za „dość ładne”. Już tylko 13 proc. mieszkańców stwierdziło, że budynki „raczej im się nie podobają”, a 7 proc., że „nie podobają się bardzo”. 

– Tak to bywa, kiedy lansuje się plany tego typu. W 2006 roku projekt został opisany jako zabudowa wysokościowa. To brzmi dużo bardziej dramatycznie, niż wygląda potem w rzeczywistości – komentował w 2014 Thore Gaard Olaussen z centrum badania opinii publicznej Norsk Respons.

Bjørvika to dzielnica z bogatą historią. Leży u nasady Oslofiordu, w pobliżu znajduje się – oprócz Opery Narodowej – dworzec w Oslo. Od zawsze była istotnym punktem na mapie miasta. Dzielnica od 2000 roku przechodzi przebudowę. Obecnie wygląda bardzo nowocześnie, jednak niewielu wie, że kiedyś był tu port, a teren, na którym znajdują się budynki, znajdował się pod wodą. W trakcie budowy Barcode natrafiono na wraki kilku statków, których pochodzenie datowane jest na ok. XVII wiek. Ciekawy jest też fakt, że nigdziej indziej w Norwegii nie znaleziono tylu wraków tak starych statków jak na terenie, na którym zbudowano Barcode.