Ty nie zapamiętasz, oni zarobią. Tak wzbogacają się na pasażerach tanie linie lotnicze

Tanie linie to najchętniej wybierany środek transportu wśród Polaków mieszkających w Norwegii. Jest jedno „ale”: przy najniższych stawkach nie ma mowy o zmianach i anulacjach biletów. Pasażerowie, zachęceni korzystną ceną, często liczą się z ewentualną stratą. W najgorszym wypadku „przepuszczą” pierwotnie zakupiony bilet i zabukują lot w innym terminie – przeświadczeni, że pieniądze za zakup i tak przecież zostaną w firmie lotniczej. Jednak czy na pewno? Na opłaty za bilet składają się przecież także podatki wliczone i dodatkowe koszty ukryte. A na ich zwrot już ostrzy sobie zęby… sam przewoźnik.

Sytuacja, w której zamiast 19 złotych za bilet płacimy finalnie kilkadziesiąt złotych więcej, zdarzyła się pewnie każdemu z nas. W skrajnych przypadkach różnice cenowe na początku i pod koniec zakupu wynoszą kilkaset złotych. Winne są oczywiście „koszty ukryte” – podatki wliczone, których wyszukiwarki lotów często nawet nie wyświetlają na starcie. Dzięki temu teoretycznie możliwe jest, że cały samolot niewykorzystanych biletów byłby dla przewoźnika bardziej opłacalny niż komplet pasażerów na pokładzie – pod warunkiem, że klienci, którzy zrezygnowali z lotu, nie pamiętaliby o przepisach. Do samej opłaty za przelot dolicza się przecież podatek, najczęściej funkcjonujący w panelu linii lotniczych jako zdradliwy „podatek wliczony”.

Podróżnych zmuszonych do anulowania biletu tanich linii nierzadko czeka przykra niespodzianka. Gdy przekonani o przysługującym im zwrocie kosztów brną przez regulaminy i wiadomości od biura obsługi klienta, ostatecznie dowiadują się, że niskie ceny biletów i niewykupienie taryfy „elastycznej” oznacza dla nich – a jakże – kompletną stratę poniesionych kosztów.

Nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że anulacja nie powinna oznaczać stuprocentowego zarobku u przewoźnika. Zostają przecież sprytnie przemycone wcześniej „koszty ukryte”. Jeśli klient złoży wniosek o zwrot nałożonych przez państwo opłat, linie lotnicze zachowają dla siebie jedynie rzeczywistą kwotę za bilet.

Najciekawszym aspektem jest jednak to, co dzieje się z kosztami wliczonymi, po tym jak – rozczarowani i zrezygnowani – po prostu „przepuścimy” nasz lot. Okazuje się, że tanie linie nie muszą przekazywać do organów podatkowych opłat nieodebranych przez nieświadomych pasażerów – zamiast tego ogromne sumy co roku zostają w kieszeni przewoźnika.

Niektóre tanie linie próbują nawet skomplikować cały proces, nakładając na klienta „opłatę anulacyjną”, która ma zniechęcać do składania jakichkolwiek wniosków. W skrócie – przy zakupie wyraża się zgodę na to, że za odzyskanie opłat wliczonych należałoby zapłacić nawet… trzy razy tyle. Tak wygląda to m.in. w przypadku WizzAir i Ryanair.

Do tej pory nie wszystkie urzędy podatkowe były w stanie rozstrzygnąć tę sprawę. Problem mają m.in. norweskie instytucje, które pod lupę wzięły niedawno Norwegian i SAS. Urzędnicy tłumaczą, że wewnętrzne umowy tanich linii to punkty, na które klient wyraża swoją zgodę – chodzi tu zarówno o opłaty wliczone i dodatkowe koszty, jak i o regulaminy, na które przystaje z pełną świadomością. Podobnie jest z ewentualnymi roszczeniami – wnioski rozpatruje wyłącznie przewoźnik, a ten raczej nie będzie przypominał pasażerom o ubieganiu się o jakiekolwiek przysługujące im zwroty.

Sam urząd podatkowy może jedynie przyjrzeć się kwestii VAT-u, bowiem linie lotnicze zawsze muszą rozliczyć się z podatku od towarów i usług – niezależnie od tego, czy pasażer stawił się na lot.