Chcą elektrycznej rewolucji, nie budują ładowarek. NAF: brakuje ich 10 000

I podczas gdy ulice kilku norweskich miast przemierzają już elektryczne autobusy, Stavanger chce pójść w kwestii transportu publicznego o krok dalej, wprowadzając do obiegu nie dość, że ekologiczne, to jeszcze autonomiczne pojazdy transportu miejskiego. Sceptycy spoglądają na nie jednak krytycznym okiem, bo – jak się okazuje – tempo to słowo klucz w przypadku norweskiej bezemisyjnej rewolucji.

Przedstawiciele NAF spekulują, że jeśli do 2026 roku na terenie Norwegii nie powstanie 10 tys. stacji szybkiego ładowania, kraj nie sprosta zapotrzebowaniu na prąd dla zbyt dużej liczby kierowców. Obecnie, nie licząc ładowarek Tesli, stacji, przy których można „zatankować” bezemisyjne auto, znajduje się przy norweskich drogach 1600. Norges Automobil-Forbund sądzi zatem, że skoro państwo dąży do motoryzacyjnej rewolucji, powinno wziąć pod uwagę również bezpośrednio związane z nią elementy, jak właśnie dodatkowe ładowarki. Radzi zacząć ich budowę już teraz.

Zgodnie ze statystykami NAF w ubiegłym roku samochody elektryczne, czyli elbile, stanowiły 5 proc. aut poruszających się po kraju fiordów, a 20 proc. wśród nowo zakupionych. W pierwszym kwartale bieżącego roku w Norwegii już 28,5 proc. właścicieli zdecydowało się na kupno elektryka. Norweska Federacja Samochodowa uważa, że państwo nie jest gotowe na tak gwałtowny wzrost popularności bezemisyjnych aut i w samym 2019 roku powinno stworzyć tyle stacji szybkiego ładowania, ile obecnie istnieje nad fiordami, czyli 1600, natomiast do 2026 roku ich liczba musi wzrosnąć przynajmniej sześciokrotnie.

Tymczasem w duchu ekologicznych ustaleń Ministerstwa Transportu i na modłę zapoczątkowaną przez Oslo przewoźnik ze Stavanger – Kolumbus – na początku lata wypuścił na ulice autobusy zasilane bateriami i niewymagające obecności kierowcy. Autonomiczne modele Easy Mile EZ10 obsługują linię pomiędzy popularnymi przystankami w mieście a dzielnicą przemysłową Forus, gdzie znajduje zatrudnienie ok. 40 tys. osób.

Sęk w tym, że jednorazowo na podwózkę może liczyć maksymalnie szóstka pasażerów, która dodatkowo musi zapomnieć o ekspresowym tempie. Według początkowych założeń bowiem w fazie testowej pojazdy Easy Mile nie mają pozwolenia na rozwinięcie na ulicach Stavanger większej prędkości niż 12 kilometrów na godzinę. Istnieje jeszcze jeden haczyk: elektrycznych autobusów Kolumbusa nie musi co prawda prowadzić żaden człowiek, ale ktoś musi pilnować porządku na jego pokładzie. Zgodnie z zarządzeniem, przynajmniej na razie, przewoźnik angażuje pracowników, do których zadań należy interweniowanie w niebezpiecznych sytuacjach, jeśli dojdzie do nich na trasie.

Być może bezemisyjny i bezzałogowy transport publiczny zda egzamin i rozhula się na norweskich drogach, jednak obecnie nie wygląda zapewne zbyt przekonująco dla kierowców, których władze Norwegii próbują przekonać do porzucenia własnych czterech kółek na poczet np. autobusów. Wielu internautów mówi wprost o rozczarowaniu.