Znaj swoje prawa: Norweska Inspekcja Pracy udostępnia również polską wersję językową

Litewski, bułgarski, wietnamski, hiszpański – to tylko kilka spośród trzynastu języków, których użytkownicy mogą zdobyć praktyczne informacje dotyczące swojej sytuacji zawodowej dzięki zajrzeniu na stronę Norweskiej Inspekcji Pracy.

Również Polacy zatrudnieni w Norwegii zapoznający się z tą witryną nie muszą polegać na swojej znajomości norweskiego, angielskiego bądź innych języków obcych. Pod tym adresem można znaleźć (przynajmniej wstępne) odpowiedzi na wiele nurtujących nas pytań dotyczących życia zawodowego.

Jakie to pytania? Choćby – co zrobić, jeśli nie dostaliśmy pensji w uzgodnionej wysokości, na jakich zasadach działają nadgodziny, czym są „feriepenger”, czy pracodawca powinien zapewnić nam odzież ochronną przy wykonywaniu zadań potencjalnie niebezpiecznych dla zdrowia, jak długie przerwy nam przysługują, czy nasza umowa o pracę jest poprawnie skonstruowana…

Takich zagwozdek może być naprawdę wiele. A to oznacza również, że istnieje ogrom pól do nadużyć. Arbeidstilsynet dzięki swoim kontrolom odkryła na przykład, że w ostatnich latach jedna czwarta pracodawców w sektorze hotelarskim i gastronomicznym nie wypłacała pensji minimalnej obowiązującej w tej branży.

Niestety strona Norweskiej Inspekcji Pracy nie jest idealna, w niektórych ważnych kwestiach zdarzają się przekierowania do podstron niedostępnych po polsku – jak choćby tutaj, w przypadku informacji o tym, jakie płace minimalne obowiązują w poszczególnych branżach, lub tu, przy opisie warunków niezbędnych do uznania standardu zakwaterowania za wystarczający (wśród nich znajdziemy na przykład wymóg wyposażenia pomieszczenia, gdzie się śpi, w okno, które można otworzyć, lub informację o tym, że jedna toaleta i jeden prysznic powinien przypadać na nie więcej niż 4-5 pracowników).

Media co jakiś czas donoszą o oszukanych polskich pracownikach. Tu można posłuchać wywiadu z kanału youtubowego Mojej Norwegii przeprowadzonego z polskim studentem, który padł ofiarą oszustwa podczas wyjazdu do pracy sezonowej przy zbiorze malin. W tym przypadku udało się szczęśliwie rozwiązać problem w dużej mierze dzięki pomocy polonijnej, której początkiem było napisanie posta na facebookowej grupie „Polacy w Norwegii”, a jednym z komentujących okazał się polski prawnik. Konsultacje z rodakami – obok zwracania się do norweskich instytucji państwowych – to również często dobry pomysł.

Jeszcze bardziej drastycznej, lecz na szczęście również zakończonej happy endem historii – gdzie w działanie realizującej prestiżowe projekty, a jednocześnie wyzyskującej pracowników firmy z branży nieruchomości zamieszana była zorganizowana grupa przestępcza – można posłuchać tutaj.

Szukając pomocy, warto pamiętać, że wśród norweskich instytucji służy nią nie tylko Norweska Inspekcja Pracy, ale też SUA (Centrum Obsługi Pracowników Zagranicznych), w ramach którego Arbeidstilsynet współpracuje z norweską policją oraz urzędem podatkowym (Skatteetaten).

Pracodawcy, jak widać, nie zawsze są uczciwi, zwłaszcza jeśli mają do czynienia z pracownikiem potencjalnie niezorientowanym w obowiązujących przepisach, na przykład z kimś młodym lub pochodzącym z zagranicy. Warto więc znać swoje prawa.

Źródła: Klar Tale, Moja Norwegia, Arbeistilsynet, SUA