Fantasy, komedie i dramaty: norweskie kino ma wiele do zaoferowania. Znasz te tytuły?

Filmowy dorobek Norwegów, chociaż nie jest bardzo popularny, bywał doceniany przez branżę na przestrzeni minionych lat. Norwegowie zdobyli między innymi Oscara.

Jedną z cech charakteryzujących norweskie kino jest poruszanie trudnych tematów, takich jak na przykład powrót narkomana do rzeczywistości po odwyku (Oslo, 31 sierpnia, 2011 rok) lub próba odnalezienia się w społeczeństwie przez osoby z niepełnosprawnościami (Elling, 2001 rok). Norwegowie potrafią i lubią śmiać się też z siebie i zasad, które stosują w życiu (Historie kuchenne, 2003 rok). Chociaż produkcje z kraju fiordów często odbiegają od hollywodzkich standardów, mają kilka propozycji, które aspirują do amerykańskiej rangi, na przykład film pt. Fala, o którym trochę więcej w dalszej części artykułu.

Dzięki produkowanym przez Norwegów filmom można lepiej poznać między innymi ich usposobienie, legendy i wierzenia, które – chociaż niektórym mogą wydać się dziwne – silnie wrosły w norweską kulturę. Najlepszym przykładem są charakterystyczne dla Norwegii trolle. Poniżej znajduje się kilka propozycji poruszających różnorodną tematykę, która przybliża nieco norweski punkt widzenia świata.

Wikingowie wierzyli w Valhallę, krainę wiecznego szczęścia, do której trafiali pokonani nordyccy wojownicy. Film Fenara Ahmada pt. Valhalla opowiada historię dwojga wikińskich dzieci, które razem z bogami, Thorem i Lokim, próbują uratować raj umarłych przed siejącym tam zniszczenie Fenrirem – ogromnym wilkiem, który według mitologii skandynawskiej jest jednym z dzieci Lokiego.

Film jest z 2019 roku, wersję z polskimi napisami można znaleźć w sieci.

Roland Møller wciela się w filmie „Valhalla” w postać Thora.

W 2017 roku ukazał się pierwszy z trzech zapowiedzianych filmów opartych na norweskich legendach. Wszędobylskich norweskich trolli nie mogło zabraknąć również w filmowej odsłonie. Legenda o górskim olbrzymie zaprasza widzów do świata fantasy bohaterskich młodzieńców i księżniczek, które czekają na ratunek.

W jednej z głównych postaci wcielają się Eili Harboe i Vebjørn Enger.

Dwa lata od premiery „legendy” ukazała się  druga część – W poszukiwaniu złotego zamku.

Tytuł i czas realizacji ostatniej części trylogii nie są na razie znane.

Oslo, 31 sierpnia to jeden z przykładów norweskiego kina, które skłania widza do refleksji nad życiem. Film z 2011 roku opowiada historię Andersa, 34-letniego dziennikarza, który po odwyku narkotykowym na nowo uczy się życia. Reżyser, Joachim Trier, porusza złożony temat ludzkiej egzystencji i przypomina, jak istotne mogą być pozornie zwyczajne czynności.

O tym, jak trudno jest dorosłemu człowiekowi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, mówi także Elling, film Petera Næssa z 2001 roku. Z lekkim przymrużeniem oka przedstawia historię dwóch pacjentów ośrodka dla nieprzystosowanych społecznie osób, którzy po zakończeniu terapii dostają szansę, żeby ułożyć sobie życie w wielkim mieście.

Film był nominowany do Oscara w 2002 roku w kategorii Najlepszy film nieanglojęzyczny.

Filmem, który w odrobinę absurdalny sposób przedstawia podejście skandynawów do kwestii wystroju wnętrza, są Historie kuchenne Benta Hamera z 2003 roku. Widz, który ceni sobie w kinie czarny humor, z pewnością powinien sięgnąć po przygody Nillsona, szwedzkiego badacza norweskich nawyków.

Norweskie kino odniosło także sukces na międzynarodowej arenie. W 1952 roku Oscara zdobył film dokumentalny Thora Heyerdahla pod tytułem Kon Tiki. Reżyser wraz z grupą podróżników zbudował tratwę – Kon Tiki, którą przemierzał Ocean Spokojny. Podróż trwała 101 dni, a śmiałkom udało się pokonać 3770 mil morskich (ok. 6980 km). Jak dotąd to jedyny norweski film, który wyróżniono Nagrodą Akademii Filmowej.

W 2012 roku premierę miała Wyprawa Kon Tiki, w reżyserii Joachima Rønninga i Espena Sandberga, która również opowiadała historię Heyerdahla. Film był nominowany między innymi do Oscara w kategorii Najlepszy film nieanglojęzyczny.

Dla widzów, którzy lubią filmy osadzone w czasach współczesnych, dobrym wyborem na leniwe popołudnie może być komedia Witajcie w Norwegii z 2016 roku, w reżyserii Rune Denstada Langlo.

Film przedstawia perypetie Norwega imieniem Primus, który, aby uratować swój kurort, postanawia przerobić go na obóz dla uchodźców. Pomysł z pozoru prosty w realizacji ściąga na głównego bohatera niespodziewane trudności. Odpowiedzi na pytanie, jak Primus poradzi sobie z wymagającymi gośćmi, można znaleźć sięgając po Welcome to Norway!.

Pięć lat temu na ekranach światowych kin ukazał się obraz Roara Uthauga – Fala. Reżyser przedstawia historię geologa, który próbuje uratować swoją rodzinę i mieszkańców Åkneset, obszaru górskiego w okręgu Møre og Romsdal, przed nadchodzącą tytułowa wielką falą.

Film katastroficzny jest inspirowany prawdziwymi wydarzeniami. W 1934 roku gigantyczna skała spadła z góry Langhamaren z wysokości około 700 metrów do Tafjorden, powodując lokalne tsunami. Fale sięgające około 62 metrów zabiły 34 osoby. Katastrofa w Tafjord uznawana jest za jedną z największych klęsk żywiołowych XX wieku w Norwegii.

W 2018 roku ukazał się sequel pt. Trzęsienie ziemi.

Norwegia jest dosyć często wykorzystywana jako sceneria w światowych produkcjach. Migawki z kraju fiordów można zobaczyć między innymi w filmach Avengers lub w jednej z części Mission Impossible. Tom Cruise, wcielający się w głównego bohatera „niemożliwej” serii, chce wykorzystać ojczyznę Norwegów po raz kolejny do swojego filmu. W tej sprawie, jak donosiły norweskie media 3 lipca, prosił o spotkanie z norweską premier, Erną Solberg.

24 lipca norweskie władze poinformowały o zwolnieniu z ograniczeń wjazdu i obowiązku kwarantanny dla uczestników produkcji filmowych, które zostały obiecane przez Norweski Instytut Filmowy. Ekipy filmowców będą jednak poddawane surowej kontroli pod kątem zakażenia wirusem COVID-19. 

W związku ze zniesieniem obostrzeń pod koniec sierpnia w Norwegii będą kręcone sceny do najnowszego filmu z Cruise’em.