Nad morze samochodem, nocleg kątem u krewnych: tak wyglądały wakacje w Norwegii ponad pół wieku temu

Po 1900 r. coraz więcej pracowników w Norwegii uzyskiwało prawo do dni wolnych na mocy różnych układów zbiorowych i wyroków arbitrażowych. Ale urlopy, powiedzmy, z prawdziwego zdarzenia nastały, gdy w 1947 r. wprowadzono ustawę urlopową, która początkowo gwarantowała pracownikom trzytygodniowe wakacje, a w 1964 r. przedłużono je do czterech tygodni.

Jak podaje Centralne Biuro Statystyczne (SSB), najpopularniejszym wakacyjnym kierunkiem mieszkańców Norwegii było w latach 70. wybrzeże - prawie połowa wszystkich wyjazdów miała miejsce właśnie nad morze.  Następnie w głąb lądu, w rejony górskie, większe miasta i wreszcie trakty leśne, gdzie tylko 8 proc. wyjeżdżało na wakacje.

Czym podróżowano? Oczywiście, że samochodem! Aż 68 proc. ankietowanych w 1970 roku odpowiedziało, że używa samochodu jako środka transportu. 10 proc. na wakacje podróżowało koleją, 9 proc. statkiem i 6 proc. autobusem. Tylko 5 proc. mieszkańców Norwegii podróżowało wówczas samolotem, co było prawdziwym wydarzeniem! Już cztery lata później na luksus latania w chmurach pozwalało sobie 8 proc. ankietowanych.

Choć obecnie wyjazd do hytty zdaje się być synonimem iście norweskich wakacji, to około 50 lat temu nie było to takie oczywiste. W 1970 r. 35 proc. letników na nocleg wybierało kanapę u krewnych, 32 proc. wynajmowało kwaterę na wakacje, a pozostali nocowali w namiocie czy na kempingu lub w schroniskach. W 1974 wzrósł odsetek osób wybierających nocowanie w obiektach komercyjnych, zaś spadł ten, którzy wybierali ekonomiczne zakwaterowanie u rodziny.

W 1970 wycieczki zorganizowane nie były czymś powszechnie znanym - tylko 5 proc. mieszkańców Norwegii stwierdziło, że na wakacje wybrało taką formę wypoczynku, zaś w 1974 roku odsetek ten wzrósł do 7 proc.

Jak podaje SSB, ludzie zaczęli na urlop wybierać także dalsze destynacje. W 1970 roku 9 proc. ankietowanych stwierdziło, że przebyło od 1000 do 1999 kilometrów, aby dotrzeć na wakacje, podczas gdy 4 proc. przejechało ponad 2000 kilometrów. Cztery lata później udziały te wzrosły odpowiednio do 11 i 8 proc.

SSB