Podwójne opodatkowanie
Podwójne opodatkowanie jest niekorzystnym zjawiskiem związanym z budową systemu podatkowego i oznacza dwukrotne opodatkowanie tego samego przedmiotu opodatkowania (dochodów, majątku lub konsumpcji).
Zewnętrzne podwójne opodatkowanieW przypadku zewnętrznego podwójnego opodatkowania dochodów, mówimy o obłożeniu podatkiem tego samego dochodu przez fiskusa w dwóch różnych krajach. Z taką sytuacją mamy do czynienia np. w przypadku osób, które opuściły swój ojczysty kraj np. Polskę, pracują za granicą, ale jako obywatele polscy wciąż mają obowiązek płacić podatek w Polsce, i jednocześnie za granicą, w kraju uzyskiwania dochodów. Innym przykładem zewnętrznego podwójnego opodatkowania jest sytuacja, w której firma działająca w Polsce uzyskuje dochody z zagranicznych lokat bankowych lub otrzymuje dywidendy od spółki zarejestrowanej poza granicami Polski. Wtedy również dwa kraje roszczą sobie prawo do podatku od tych dochodów.
Zewnętrzne podwójne opodatkowanie powstaje wskutek zderzenia nieograniczonego i ograniczonego obowiązku podatkowego.
Nieograniczony obowiązek podatkowy obejmuje całość dochodów osiągniętych przez podatnika, bez względu na to gdzie (w jakim kraju) zostały one uzyskane. Występuje on w kraju rezydencji podatnika, czyli kraju, w którym znajduje się tzw. centrum interesów życiowych podatnika, np. ma tam dom, jego dzieci chodzą tam do szkół, jego żona tam pracuje, podatnik przebywa tam większość dni w roku.
Ograniczony obowiązek podatkowy występuje w kraju źródła osiągania dochodów i obejmuje jedynie przychody osiągnięte w danym kraju
„(…) Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2003 r. do 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie do treści art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Nowe przepisy miejsce zamieszkania definiują następująco: "za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym." (ust. 1a, dodany do art. 3 ustawy o PIT). Wystarczy więc wyjechać z Polski przed upływem 183 dni, aby podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP.
i niechce mi sie dalej szukac bo juz pozno. a masz racje jaram jak smok chyba musze rzucic w koncu. ja sie tak szybko nie obrazam i powtorze jeszcze raz w moim przypadku za kraj rezydencji podatkowej wybralem Norwegie. jutro jezeli znajde czas poszukam przepisy norweskie chociaz z Polskimi jeszcze nie skonczylem,hihihihihihii. Dlatego mam ksiegowa w Polsce. Wojtas kurcze to dopiero przeczytac ze zrozumieniem to sztuka a to tylko urywki,hihihihhi. pozdrawiam.
