Odrobinę regulacji i gdzie kto może pracować ( uwaga medal ma 2 strony )
europa.eu/youreurope/citizens/work/work-abroad/index_pl.htm
Przepisy dotyczące swobodnego przepływu pracowników
Jedną z najcenniejszych zasad Unii Europejskiej jest swobodny przepływ pracowników – prawo zapisane w traktacie założycielskim UE.
Każdy obywatel UE ma prawo mieszkać, pracować, szukać pracy i przechodzić na emeryturę w dowolnym z 27 państw członkowskich UE. Zasady unijne dotyczące swobodnego przepływu pracowników mają również zastosowanie do państw należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, mianowicie Islandii, Liechtensteinu i Norwegii.
Niedyskryminacyjne i równe traktowanie
Żadne państwo członkowskie UE nie ma prawa odmówić obywatelowi UE dostępu do swojego rynku pracy ze względu na narodowość.
Przepisy wspólnotowe zapewniają również obywatelom unijnym równe traktowanie przy ubieganiu się o pracę w innym państwie członkowskim. Pracownicy transgraniczni muszą być traktowani w taki sam sposób, jak pracownicy krajowi.
Osoby przeprowadzające się do innego państwa UE w związku z pracą powinny wiedzieć, że członkowie ich rodziny mają takie samo prawo do edukacji i opieki społecznej, jak obywatele państwa przyjmującego.
Praca w sektorze publicznym
Stanowiska w sektorze publicznym są zasadniczo dostępne również dla obywateli UE. W niektórych okolicznościach państwa unijne mogą jednak zarezerwować te stanowiska pracy dla swoich własnych obywateli. Takie stanowiska są związane z ochroną interesów państwa i ograniczenia muszą być oceniane w każdym przypadku indywidualnie.
Obywatele innych państw członkowskich mogą ubiegać się o większość stanowisk w sektorze publicznych w takich obszarach, jak edukacja, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo publiczne.
Środki przejściowe
Po rozszerzeniu UE w latach 2004 i 2007 państwa członkowskie mogły wprowadzać pewne „środki przejściowe”, które ograniczały swobodny przepływ pracowników z nowych państw członkowskich.
Dalsze korzyści
Ponadto obywatele, którzy są bezrobotni i poszukują pracy, mają prawo zamieszkiwać w innym państwie członkowskim przez określony czas, jeżeli równocześnie poszukują zatrudnienia. Mogą nawet otrzymywać świadczenia z tytułu bezrobocia w państwie, do którego przyjechali. Początkowo okres ten może wynosić do trzech miesięcy, chociaż możliwe jest wydłużenie okresu przejściowego do maksymalnie sześciu miesięcy.
Prawa zabezpieczenia społecznego i kwalifikacje zawodowe
Państwa UE dążą do osiągnięcia wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych i jeszcze ściślejszej współpracy systemów zabezpieczenia społecznego, co powinno ułatwić obywatelom przeprowadzanie się za granicę ze względu na pracę.
W dalszym ciągu warto jednak zastanowić się nad kilkoma kwestiami, podejmując decyzję o przeprowadzeniu się do innego państwa UE:
Czy moje osiągnięcia edukacyjne i kwalifikacje zawodowe zostaną uznane i zrozumiane w innym państwie członkowskim?
Czy ja i moja rodzina otrzymamy porównywalny poziom zabezpieczenia społecznego i świadczeń, jeżeli zdecydujemy się na zamieszkanie w innym państwie?
Widziałem opisy jak korzystać zasiłków i innych pomocy, no ba jak są a ktoś potrzebuje to dlaczego nie, problemem stają się czasem urzędnicy ( to prawda trochę mam doświadczenia ) problemem staje się czasem komunikacja, czasem po prostu niewiedza. Na przykład bezpłatne porady w języku Polskim
Pytanko czy ktoś dodzwonił się na ten telefon www.forbrukerradet.no/forside/other-languages
i rozmawiał, tu nie chodzi o język. Z uwagi na dużą ilość polaków w Norwegi mogli by zatrudnić kilka w urzędach jako tłumaczy , wiem że ponoć kilka osób jest. Polacy z różnych powodów wyjzdzają z Polski
nie tylko jak co po niektórym się wydaje po benefity. Jakies pomysły ?
europa.eu/youreurope/citizens/work/work-abroad/index_pl.htm
Przepisy dotyczące swobodnego przepływu pracowników
Jedną z najcenniejszych zasad Unii Europejskiej jest swobodny przepływ pracowników – prawo zapisane w traktacie założycielskim UE.
Każdy obywatel UE ma prawo mieszkać, pracować, szukać pracy i przechodzić na emeryturę w dowolnym z 27 państw członkowskich UE. Zasady unijne dotyczące swobodnego przepływu pracowników mają również zastosowanie do państw należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, mianowicie Islandii, Liechtensteinu i Norwegii.
Niedyskryminacyjne i równe traktowanie
Żadne państwo członkowskie UE nie ma prawa odmówić obywatelowi UE dostępu do swojego rynku pracy ze względu na narodowość.
Przepisy wspólnotowe zapewniają również obywatelom unijnym równe traktowanie przy ubieganiu się o pracę w innym państwie członkowskim. Pracownicy transgraniczni muszą być traktowani w taki sam sposób, jak pracownicy krajowi.
Osoby przeprowadzające się do innego państwa UE w związku z pracą powinny wiedzieć, że członkowie ich rodziny mają takie samo prawo do edukacji i opieki społecznej, jak obywatele państwa przyjmującego.
Praca w sektorze publicznym
Stanowiska w sektorze publicznym są zasadniczo dostępne również dla obywateli UE. W niektórych okolicznościach państwa unijne mogą jednak zarezerwować te stanowiska pracy dla swoich własnych obywateli. Takie stanowiska są związane z ochroną interesów państwa i ograniczenia muszą być oceniane w każdym przypadku indywidualnie.
Obywatele innych państw członkowskich mogą ubiegać się o większość stanowisk w sektorze publicznych w takich obszarach, jak edukacja, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo publiczne.
Środki przejściowe
Po rozszerzeniu UE w latach 2004 i 2007 państwa członkowskie mogły wprowadzać pewne „środki przejściowe”, które ograniczały swobodny przepływ pracowników z nowych państw członkowskich.
Dalsze korzyści
Ponadto obywatele, którzy są bezrobotni i poszukują pracy, mają prawo zamieszkiwać w innym państwie członkowskim przez określony czas, jeżeli równocześnie poszukują zatrudnienia. Mogą nawet otrzymywać świadczenia z tytułu bezrobocia w państwie, do którego przyjechali. Początkowo okres ten może wynosić do trzech miesięcy, chociaż możliwe jest wydłużenie okresu przejściowego do maksymalnie sześciu miesięcy.
Prawa zabezpieczenia społecznego i kwalifikacje zawodowe
Państwa UE dążą do osiągnięcia wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych i jeszcze ściślejszej współpracy systemów zabezpieczenia społecznego, co powinno ułatwić obywatelom przeprowadzanie się za granicę ze względu na pracę.
W dalszym ciągu warto jednak zastanowić się nad kilkoma kwestiami, podejmując decyzję o przeprowadzeniu się do innego państwa UE:
Czy moje osiągnięcia edukacyjne i kwalifikacje zawodowe zostaną uznane i zrozumiane w innym państwie członkowskim?
Czy ja i moja rodzina otrzymamy porównywalny poziom zabezpieczenia społecznego i świadczeń, jeżeli zdecydujemy się na zamieszkanie w innym państwie?
Widziałem opisy jak korzystać zasiłków i innych pomocy, no ba jak są a ktoś potrzebuje to dlaczego nie, problemem stają się czasem urzędnicy ( to prawda trochę mam doświadczenia ) problemem staje się czasem komunikacja, czasem po prostu niewiedza. Na przykład bezpłatne porady w języku Polskim
Pytanko czy ktoś dodzwonił się na ten telefon www.forbrukerradet.no/forside/other-languages
i rozmawiał, tu nie chodzi o język. Z uwagi na dużą ilość polaków w Norwegi mogli by zatrudnić kilka w urzędach jako tłumaczy , wiem że ponoć kilka osób jest. Polacy z różnych powodów wyjzdzają z Polski
nie tylko jak co po niektórym się wydaje po benefity. Jakies pomysły ?
