Nowa ustawa o cudzoziemcach
Nowa ustawa o cudzoziemcach ma planowo wejść w życie w Norwegii 1. stycznia 2010 roku.
Poniżej przedstawiamy najważniejsze zmiany w ustawie.
Wszystkie pozwolenia na pobyt i pracę będą się nazywać „pozwolenie na pobyt”
Pojęcie „pozwolenie na pobyt” (oppholdstillatelse) zastąpi obecne pojęcie „pozwolenie na pobyt i pracę”. W praktyce wszystkie pozwolenia na pobyt będą dawały prawo do podjęcia pracy w Norwegii, ale w niektórych przypadkach na pozwoleniu będzie sprecyzowane, że pozwolenie na pobyt nie daje do tego prawa, lub że zawiera pewne ograniczenia w stosunku do możliwości podjęcia pracy. Pojęcie „pozwolenie na pracę” (arbeidstillatelse) zostaje zlikwidowane.
Stałe pozwolenie na pobyt
Stałe pozwolenie na pobyt (permanent oppholdstillatelse) można otrzymać, jeśli w ciągu łącznie 3 lat posiadało się pozwolenia, które dają podstawę do otrzymania stałego pozwolenia na pobyt w Norwegii. Pojęcie „stały pobyt” (permanent opphold) zastępuje w nowej ustawie pojęcie „pozwolenie na osiedlenie się” (bosettningstillatelse), które zostaje zlikwidowane.
Wcześniejsze rozpoczęcie pracy daje większe możliwości pracy w Norwegii
System wczesnego rozpoczęcia pracy daje imigrantom zarobkowym możliwość na rozpoczęcie pracy, zanim rozpatrzone i przyznane zostanie pozwolenie na pobyt
Prostszy system rejestracji dla obywateli EOG i członków ich rodzin, którzy także są obywatelami EOG
Nowa ustawa upraszcza procedury dla obywateli EOG, którzy przeprowadzają się do Norwegii w związku z otrzymaną tam pracą. Obywatele EOG, którzy otrzymają ofertę pracy w Norwegii, nie potrzebują już składać podania o pozwolenie na pobyt, a muszą jedynie zarejestrować się na policji i przedstawić tam dokumentację poświadczającą stosunek pracy.
Owy przepis nie dotyczy jednak obywateli Rumunii i Bułgarii, którzy po raz pierwszy otrzymują ofertę pracy w Norwegii. Ci obywatele muszą nadal składać zwykłe podanie, zanim będą mogli otrzymać pozwolenie na pobyt w Norwegii, gdyż nadal obowiązują ich tzw. reguły przejściowe.
Kolejnym ułatwieniem jest to, że członkowie rodzin obywateli EOG także nie muszą starać się o pozwolenia na pobyt, a jedynie zarejestrować się na policji. Dlatego mogą oni szybko i łatwo przenieść się ze swymi najbliższymi do Norwegii.
Przepisy w nowej ustawie dotyczące obywateli EOG dają także prawo do pobytu w Norwegii członkom rodzin obywateli EOG, którzy sami nie są obywatelami krajów należących do EOG/EFTA/UE i dla pracowników, pracujących w firmach, które zostały założone na terenie EOG (usługodawcy i założyciele firm). Takie osoby muszą starać się o tak zwaną kartę pobytu (oppholdskort). Osoby objęte przepisami dotyczącymi krajów EOG także będą miały możliwość uzyskania stałego pobytu w Norwegii.
Ogólne wzmocnienie i uwidocznienie praw dzieci
W nowej ustawie prawa dzieci zostaną ogólnie wzmocnione, a ich potrzeby uwidocznione. Branie pod uwagę dobra dziecka w sprawach dotyczących obcokrajowców od dłuższego czasu jest międzynarodowym obowiązkiem, który Norwegia musi przestrzegać. Przepisy zawierają np. nowe główne postanowienie, które mówi, że dzieci powyżej siódmego roku życia i młodsze dzieci, które są w stanie wyrażać własne opinie, powinny być wysłuchane, zanim zapadną jakiekolwiek postanowienia w dotyczących ich sprawach. W sprawach związanych z azylem i łączeniem rodzin będą obowiązywać szczególne zasady dotyczące przeprowadzania rozmów z dziećmi.
Zaostrzone zasady dotyczące łączenia rodzin
Wraz z nową ustawą wejdą w życie nowe zasady dotyczące przyznawania pozwolenia na łączenie rodzin i ostrzejsze wymogi związane z udokumentowaniem zdolności utrzymania rodziny (zapewnienie materialnego bytu rodzinie).
W sytuacji łączenia rodzin główną zasadą będzie to, aby osoba, która mieszka w Norwegii mogła udokumentować, że posiadała wystarczający dochód w roku przed tym, w którym zamierza przeprowadzić łączenie rodzin i dodatkowo wykazać, że będzie mieć wystarczający dochód w roku następnym. Zostaje wprowadzona również nowa zasada dotycząca tego, że osoba, która będzie chciała przeprowadzić łączenie rodzin, z reguły nie może otrzymywać żadnej pomocy socjalnej w ciągu ostatniego roku.