Przewóz leków do Norwegii na własny użytek: to trzeba wiedzieć

Ogółem kraj fiordów zezwala, aby przyjezdny miał w swoim bagażu lekarstwa. Istnieją jednak pewne ograniczenia co do ich rodzaju oraz ilości, jak również wymagania związane z posiadaniem odpowiedniej dokumentacji. Za przepisy te odpowiada Norweska Agencja Leków (Legemiddelverket).

Zasady są inne, jeśli podróżuje się do Norwegii z kraju należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) lub spoza UE / EOG. Podróżując z państwa EOG, w tym Polski, do Norwegii można przewieźć środki farmakologiczne do osobistego użytku w ilości odpowiadającej maksymalnie rocznemu zużyciu każdego leku. Inne zasady dotyczą medykamentów zawierających środki odurzające i dopingujące.

Zawsze jednak należy być w stanie udokumentować, że leki, które zabiera się ze sobą w podróż zagraniczną, są przeznaczone na własny użytek medyczny. Przykładem takiej dokumentacji może być recepta, zaświadczenie lekarskie lub etykieta apteki na opakowaniu  (naklejka na lek, opracowywana przez aptekę w momencie jego zakupienia na podstawie recepty, zawierająca wskazówki dot. użycia i dane pacjenta). Warto mieć na uwadze, że służby celne mogą poprosić o okazanie tego typu dokumentów na granicy.

Można również zostać poproszonym o okazanie paragonu lub innej dokumentacji potwierdzającej legalność zakupu leków. Przewożone do Norwegii leki najlepiej przechowywać w oryginalnych opakowaniach.

W przypadku leków zawierających narkotyczne substancje czynne lub dopingujące (np. środki uspokajające, silne środki przeciwbólowe, pobudzające lub nasenne) obowiązują te same zasady niezależnie od kraju, z którego przybywa się do Norwegii, i również należy udokumentować potrzebę medyczną i dawkowanie, na przykład za pomocą oświadczenia lekarskiego, recepty lub etykiety aptecznej. Pewne zasady mogą się jednak różnić w przypadku podróżnych, którzy posiadają stały adres w kraju fiordów i tych, którzy go nie posiadają.

Wjeżdżając do Norwegii, podróżni z zarejestrowanym adresem mogą ze sobą zabrać leki zawierające aktywne składniki odurzające, które zostały przepisane i zakupione za granicą za okazaniem odpowiedniej dokumentacji:

• ilość leku pozwalająca na jego stosowanie do 1 tygodnia (tylko dokumentacja z zagranicy);
• ilość leku pozwalająca na jego stosowanie do 30 dni (zarówno dokumentacja z zagranicy, jak i zaświadczenie od lekarza w Norwegii potwierdzające potrzebę medyczną).

Oświadczenie musi być zawarte w formularzu określonym przez Norweską Agencję Leków i ważne do roku od daty wydania, chyba że lekarz ustalił krótszy okres ważności. Osoby bez stałego adresu zamieszkania w Norwegii mogą wwieźć do kraju fiordów leki zawierające substancje odurzające na okres do 30 dni zażywania.

Lista substancji, które w Norwegii uznawane są za narkotyczne, a mogą znaleźć się w składzie przewożonych leków, można znaleźć pod poniższym linkiem:

Legemiddelverket i Tolletaten radzą, aby w przypadku medykamentów zawierających substancje odurzające i dopingujące zaopatrzyć się w tzw. certyfikat Schengen (certification to carry drugs and/or psychotropic substances for treatment purposes - Schengen Implementing Convention – Article 75). O wystawienie zaświadczenia można poprosić w aptece, a upoważnia ono do przewozu leków z listy narkotycznych na własny użytek do stosowania na maksymalnie 30 dni.

Apteki mogą pobierać opłatę za wydanie zaświadczenia i muszą wydać po jednym zaświadczeniu na każdy lek z substancją odurzającą w składzie, który podróżny ma w bagażu.

Nurtującą podróżnych kwestią może być wymaganie posiadanie przetłumaczonych dokumentów. Na polskiej stronie rządowej w artykule dotyczącym przewozu leków do Norwegii znajduje się zapis, że powinny one być wystawione w języku angielskim, a jeśli są po polsku, należy mieć także ich tłumaczenie na język angielski wykonane przez tłumacza przysięgłego. Dodatkowo według informacji na stronie gov.pl tłumaczenia trzeba opatrzeć klauzulą Apostille.

Redakcja MojejNorwegiii skontaktowała się w tej sprawie z Legemiddelverket. Jak jednak pisze w mailu Norweska Agencja ds. Leków, nie istnieją przepisy ani oficjalne zasady dotyczące tłumaczenia dokumentacji medycznej podczas podróży z lekami w bagażu.

Trzeba jedynie być w stanie udowodnić, co to za lek i że został przepisany podróżnemu, a także okazać informację od lekarza o dawkowaniu. Dokumentacja w języku angielskim ułatwia odprawę celną, ale nie jest to wymóg prawny.

Nie potrzeba dokumentów przetłumaczonych przez profesjonalnego translatora. Jeśli podróżny będzie miał ze sobą dokument w języku angielskim, i tak powinien również posiadać oryginał, ponieważ będzie to oficjalna dokumentacja.

Źródło: Legemiddelverket, Tolletaten