krótki cytat :

"Wydawać by się mogło, że para słowotwórcza konkubina – konkubin zagości na dobre w zasobnie leksykalnym polszczyzny (jak np. markiza – markiz, kum – kuma). Ale nieoczekiwanie obok formy konkubin pojawiła się wkrótce forma konkubent. Na dobrą sprawę należało ją od razu zdyskwalifikować jako niepoprawną, bo niemającą żadnego umotywowania (prof. Bogusław Kreja w „Mówię, więc jestem. Rozmowy o współczesnej polszczyźnie”, Gdańsk 2000). Ktoś, kto pierwszy w wyrazie konkubin zakończenie -in zamienił w -ent i puścił w obieg formę konkubent (na wzór wielu rzeczowników rodzaju męskiego, np. referent, inkasent), postąpił nieroztropnie.

obcyjezykpolski.interia.pl/?md=archive&id=273

Polska język trudna język, zwłaszcza jak sie siedzi na obczyźnie