Strona korzysta z plików cookies

w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.

Przejdź do serwisu
Ustawa o ochronie dzieci (V-A)

 
 
Prezentowany poniżej rozdział ustawy o ochronie dzieci został dodany do niej dość późno, bo dopiero w roku 2008. Stało się to w związku z przybywaniem do Norwegii coraz większej liczby nieletnich azylantów. Rozdział ten traktuje o przeznaczonych dla nich ośrodkach opiekuńczych.


Rozdział 5A. Centra (ośrodki) opiekuńcze dla nieletnich

§ 5A-1. Pobyt w ośrodkach opiekuńczych dla nieletnich

       Państwowy urząd ochrony dzieci na poziomie regionalnym przedstawi dzieciom, które przybyły do kraju [Norwegii] i wystąpiły o azyl bez rodziców lub innej osoby posiadającej odpowiedzialność rodzicielską, ofertę pobytu w ośrodku opiekuńczym dla nieletnich.

       Oferta ta ma dotyczyć okresu od momentu przekazania dziecka przez władze imigracyjne państwowemu urzędowi ochrony dzieci na poziomie regionalnym aż do czasu osiedlenia się dziecka w którejś z gmin lub opuszczenia przez nie Norwegii.

       Przepis ten dotyczy dzieci, które mają poniżej 15 lat w momencie składania podania o azyl. W przypadku dzieci powyżej 15 lat przepis obowiązuje od momentu ustalonego przez Króla [rząd].

§ 5A-2. Odpowiedzialność za opiekę

       Kiedy dziecko przebywa w ośrodku opiekuńczym, opiekę nad nim sprawuje państwowy urząd ochrony dzieci na poziomie regionalnym. W imieniu państwowego urzędu ochrony dzieci na poziomie regionalnym opiekę sprawuje ośrodek.

       Ośrodek opiekuńczy ma obowiązek zapewnienia dziecku dobrej opieki, bezpieczeństwa oraz zadbania o to, by otrzymało ono taką pomoc i leczenie/terapię, jakiej potrzebuje.

§ 5A-3. Odpowiedzialność za zadbanie o potrzeby dziecka przy jego przybyciu do ośrodka

       W momencie przybycia dziecka do ośrodka, ośrodek opiekuńczy musi ocenić sytuację dziecka i jego potrzeby oraz zadbać o te potrzeby w możliwie jak najlepszy sposób, nawet jeszcze przed zapadnięciem decyzji o monitorowaniu sytuacji dziecka zgodnie z § 5A-4.

       Jeśli ośrodek opiekuńczy, po dokonaniu oceny sytuacji, uzna, że potrzeb dziecka nie da się w zadowalający sposób zaspokoić w ośrodku, lub jeśli dziecko życzy sobie przebywać poza ośrodkiem opiekuńczym, ośrodek musi powiadomić urząd ochrony dzieci, że ten powinien rozważyć zastosowanie innych środków, zgodnie z rozdziałem 4.

§ 5A-4. Decyzja o monitorowaniu

       Ośrodek opiekuńczy musi, we współpracy z dzieckiem, przeanalizować jego sytuację i potrzeby oraz opracować propozycję planu monitorowania sytuacji dziecka podczas jego pobytu w ośrodku. Propozycję należy przesłać do państwowego urzędu ochrony dzieci na poziomie regionalnym w ciągu trzech tygodni od przybycia dziecka do ośrodka. Państwowy urząd ochrony dzieci na poziomie regionalnym musi w ciągu sześciu tygodni od przybycia dziecka do ośrodka podjąć decyzję dotyczącą monitorowania/nadzorowania sytuacji dziecka podczas jego pobytu w ośrodku.

       Decyzja musi leżeć u podstaw dalszego monitorowania/nadzorowania sytuacji i postępów dziecka w ośrodku opiekuńczym.

§ 5A-5. Odpowiedzialność za monitorowanie rozwoju dziecka podczas jego pobytu w ośrodku opiekuńczym

       Ośrodek opiekuńczy oraz państwowy urząd ochrony dzieci na poziomie regionalnym mają obowiązek pilnego śledzenia rozwoju dziecka. W przypadku istotnych zmian dotyczących potrzeb dziecka w zakresie monitorowania, należy, w razie konieczności, powziąć nową decyzję o monitorowaniu w zgodzie z § 5A-4 ustęp pierwszy.

       Jeśli rozwój dziecka powoduje, że potrzeby dziecka, wedle oceny ośrodka opiekuńczego, nie mogą już dłużej zostać w stopniu zadowalającym zaspokojone przez ośrodek, lub też dziecko życzy sobie przebywać poza ośrodkiem opiekuńczym, ośrodek musi powiadomić urząd ochrony dzieci, że ten powinien rozważyć zastosowanie w zamian innych środków, zgodnie z rozdziałem 4.

§ 5A-6. Mapowanie

       Ośrodek opiekuńczy ma obowiązek podczas pobytu dziecka w ośrodku wykonać mapowanie jego sytuacji i potrzeb, które będzie stanowić podstawę dla późniejszego osiedlenia dziecka w gminie.

       Mapowanie powinno zostać wykonane we współpracy z dzieckiem, a jego przesłanie do odnośnych władz wymaga pisemnej zgody.

§ 5A-7. Nadzór, zatwierdzenie, prawa podczas pobytu i wymogi co do jakości

       §§ 5-7, 5-8, 5-9 oraz 5-10 ustawy, wraz z przynależącymi do nich rozporządzeniami, obowiązują odpowiednio w stosunku do ośrodków, tak samo jak w stosunku do instytucji.

§ 5A-8. Odpowiedzialność za zakładanie i prowadzenie

       Państwowy urząd ochrony dzieci na poziomie regionalnym odpowiada za to, by zakładane i prowadzone były ośrodki opiekuńcze dla nieletnich.

§ 5A-9. Odpowiedzialność ekonomiczna

       Wydatki związane z pobytem w ośrodku opiekuńczym na podstawie § 5A-1 pokrywane będą przez państwowy urząd ochrony dzieci na poziomie regionalnym.

§ 5A-10. Umieszczenie w ośrodku opiekuńczym na podstawie rozdziału 4. ustawy

       W przypadku umieszczenia dziecka w ośrodku opiekuńczym na podstawie decyzji zgodnie z rozdziałem 4., obowiązuje § 4-18 o odpowiedzialności za opiekę w miejsce rodziców, § 5-4 o przyjmowaniu i wypisywaniu, oraz postanowienia zawarte w rozdziale 9. o podziale wydatków odpowiadającym temu, jaki obowiązuje w przypadku umieszczenia w instytucji.


Źródło: Lovdata

[Poprzednie rozdziały:

Rozdział I

Rozdział II

Rozdział III

Rozdział IV - cz. 1.

Rozdział IV - cz. 2.

Rozdział IV - cz.3.

Rozdział V ]







Reklama
Gość
Wyślij


Reklama
Facebook Messenger YouTube Instagram TikTok