§ 4-12. Decyzja o przejęciu opieki nad dzieckiem.
Decyzja/uchwała o przejęciu opieki nad dzieckiem może zapaść:
|
a) |
jeśli występują poważne braki w codziennej opiece nad dzieckiem lub poważne braki w zakresie kontaktu osobistego i bezpieczeństwa, którego dziecko potrzebuje w zależności od swojego wielu i stopnia rozwoju, |
|
b) |
jeśli rodzice nie troszczą się o to, by dziecko chore, niepełnosprawne lub potrzebujące innej specjalistycznej pomocy otrzymało odpowiednią do swych potrzeb pomoc w zakresie terapii i edukacji, |
|
c) |
jeśli dziecko jest maltretowane lub narażone na inne poważne nadużycia w domu, lub też |
|
d) |
jeśli jest bardzo prawdopodobne, że zdrowie lub rozwój dziecka mogą poważnie ucierpieć, gdyż rodzice nie są w stanie w wystarczającym stopniu wziąć na siebie odpowiedzialności za dziecko. |
Decyzja zgodnie z ustępem pierwszym może zostać podjęta jedynie wtedy, kiedy będzie to konieczne ze względu na sytuację, w której znajduje się dziecko. Decyzja taka nie może zatem zostać podjęta, jeśli można stworzyć dla dziecka zadowalające warunki przy pomocy działań pomocowych opisanych w § 4-4 lub działań opisanych w § 4-10 lub § 4-11.
Decyzja na podstawie ustępu pierwszym musi zostać podjęta przez komisję wojewódzką (fylkesnemnda), zgodnie z przepisami zawartymi w rozdziale 7.
§ 4-13. Wdrażanie decyzji o przejęciu opieki.
Decyzję o przejęciu opieki należy wprowadzić w życie najszybciej jak to możliwe. Decyzja ulega automatycznemu uchyleniu, jeśli nie zostanie wdrożona w ciągu sześciu tygodni od zapadnięcia uchwały. Przewodniczący komisji wojewódzkiej może przedłużyć ten termin, jeśli przemawiają za tym jakieś szczególne względy.
§ 4-14. Możliwości umieszczenia dziecka po decyzji o przejęciu opieki.
Kiedy podjęta została decyzja na podstawie § 4-12 lub § 4-8 ustępy drugi i trzeci, dziecko należy umieścić:
|
a) |
w rodzinie zastępczej, por. § 4-22, |
|
b) |
w instytucji opiekuńczej (domu dziecka), por. § 5-1 i § 5-8, |
|
c) |
w instytucji edukacyjnej lub terapeutycznej, jeśli jest to konieczne ze względu na niepełnosprawność dziecka, lub |
|
d) |
w centrum opieki nad nieletnimi, por. rozdział 5 A. |
§ 4-15. Wybór miejsca umieszczenia dziecka w poszczególnych przypadkach.
W ramach nakreślonych w § 4-14, miejsce umieszczenia dziecka należy wybrać kierując się charakterem danego dziecka oraz jego potrzebami w zakresie opieki i edukacji w stabilnym środowisku. Należy również zwrócić odpowiednią uwagę na to, że pożądaną rzeczą jest ciągłość w wychowaniu dziecka, w tym także ciągłość w kwestiach etnicznych, religijnych, kulturowych i językowych. Następnie należy wziąć pod uwagę to, jak długo prawdopodobnie potrwa okres umieszczenia dziecka poza domem i czy jest możliwe i pożądane, by dziecko przebywało w tym czasie z rodzicami lub utrzymywało z nimi inne kontakty.
W swojej propozycji przedkładanej komisji wojewódzkiej, urząd ochrony dzieci musi zrelacjonować względy i czynniki, które powinny stanowić podstawę wyboru miejsca umieszczenia dziecka w konkretnym przypadku. W swojej uchwale komisja wojewódzka może postawić warunki odnośnie miejsca umieszczenia dziecka. Jeśli dziecko nie może być umieszczone w takim miejscu, jakie zostało przewidziane w propozycji lub decyzji/uchwale, sprawa musi zostać na nowo przedłożona komisji wojewódzkiej.
Już przy przejmowaniu opieki urząd ochrony dzieci musi uchwalić plan dotyczący sytuacji opiekuńczej dziecka. Najpóźniej w ciągu dwóch lat od decyzji komisji wojewódzkiej, urząd ochrony dzieci musi przyjąć/uchwalić plan dotyczący przyszłej sytuacji opiekuńczej dziecka, którego nie będzie wolno zmienić, o ile nie ustąpią okoliczności, które spowodowały jego przyjęcie.
W odpowiednim czasie przed ukończeniem przez dziecko 18. roku życia urząd ochrony dzieci musi w porozumieniu z dzieckiem rozważyć, czy po ukończeniu 18 lat dziecko ma nadal pozostać umieszczone w tym samym miejscu, czy też będzie otrzymywać inną pomoc. Jeśli dziecko wyrazi zgodę, urząd ochrony dzieci wypracuje plan przyszłościowych działań. Plan ten będzie mógł być zmieniany.
§ 4-16. Nadzór nad wykonaniem decyzji o przejęciu opieki.
Urząd ochrony dzieci musi śledzić pilnie rozwój i sytuację dzieci, wobec których podjęto decyzję o przejęciu opieki, a także rozwój sytuacji u ich rodziców. W krótkim czasie po przejęciu opieki, urząd ochrony dzieci musi skontaktować się z rodzicami z propozycją pomocy, wsparcia i pilotowania sytuacji. Jeśli rodzice sobie tego życzą, urząd ochrony dzieci, w ramach wspierania ich, skontaktuje ich z innymi instancjami pomocowymi.
§ 4-17. Przeniesienie (przeprowadzka) dziecka.
Urząd ochrony dzieci może przenieść dziecko w inne miejsce, jeśli zmienione warunki sprawią, że będzie to konieczne lub jeśli uzna się, że będzie to z korzyścią dla dziecka. Decyzja urzędu ochrony dzieci w sprawie przeprowadzki/przeniesienia może zostać zaskarżona do komisji wojewódzkiej.
§ 4-18. Odpowiedzialność za opiekę w miejsce rodziców.
Jeśli wdrożono działania na podstawie § 4-12, por. § 4-8 ustępy drugi i trzeci, odpowiedzialność za opiekę nad dzieckiem przechodzi na urząd ochrony dzieci. W imieniu urzędu ochrony dzieci codzienną opiekę sprawować będą rodzice zastępczy, bądź instytucja, w której przebywa dziecko. Urząd ochrony dzieci może zadecydować, że rodzice zastępczy, bądź instytucja, w której przebywa dziecko, będą rozstrzygać również inne kwestie poza tymi, które dotyczą codziennej opieki.
Komisja wojewódzka może zdecydować, że rodzice będą mieli prawo do decydowania o kwestiach, które nie dotyczą codziennej opieki.
§ 4-19. Prawo do przebywania z dzieckiem. Ukryty adres.
Dziecko i rodzice mają, o ile nie postanowiono inaczej, prawo do przebywania ze sobą.
Jeśli podjęta została decyzja o przejęciu opieki, komisja wojewódzka musi zająć stanowisko w sprawie zakresu, w jakim prawo to będzie mogło być realizowane, ale może również postanowić, że ze względu na dziecko, rodzice nie będą mogli z nim przebywać. Komisja wojewódzka może również postanowić, że rodzice nie będą mieli prawa wiedzieć, gdzie dziecko mieszka/przebywa.
Inne osoby, które zapewniały dziecku codzienną opiekę zamiast rodziców przed momentem przejęcia opieki mogą żądać, by komisja wojewódzka ustosunkowała się do kwestii, czy mają one prawo do przebywania z dzieckiem i w jakim zakresie.
Krewni dziecka lub inne osoby, z którymi dziecko jest blisko związane, mogą domagać się by komisja wojewódzka ustosunkowała się do kwestii, czy mają one prawo do przebywania z dzieckiem i w jakim zakresie, kiedy:
|
a) |
jedno lub obydwoje rodzice nie żyją; lub też |
|
b) |
komisja wojewódzka postanowiła, że jedno lub oboje rodziców nie będzie mieć prawa do przebywania z dzieckiem, bądź też, że prawo rodziców do przebywania z dzieckiem będzie bardzo mocno ograniczone. |
Strony będące osobami prywatnymi nie mogą domagać się, by kwestia prawa do przebywania z dzieckiem została rozpatrzona przez komisję wojewódzką, jeśli sprawa ta była rozpatrywana przez komisję wojewódzką lub sądy w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy.
§ 4-20. Odebranie praw rodzicielskich. Adopcja.
Jeśli komisja wojewódzka podjęła decyzję o przejęciu opieki nad jakimś dzieckiem, komisja ta może również podjąć decyzję o całkowitym odebraniu rodzicom praw rodzicielskich. Jeśli rodzicom odebrane zostaną prawa rodzicielskie, tak, że dziecko pozostanie bez opiekuna prawnego, komisja musi jak najszybciej podjąć kroki w celu wyznaczenia nowego opiekuna prawnego dla dziecka.
Jeśli podjęta została decyzja o odebraniu praw rodzicielskich, komisja wojewódzka może, w miejsce rodziców, wyrazić zgodę na adopcję.
Zgoda może zostać udzielona jeśli:
|
a) |
należy uznać za prawdopodobne to, że rodzice będą trwale niezdolni do zapewnienia dziecku odpowiedniej opieki lub jeśli dziecko na tyle przywiązało się do ludzi i środowiska w miejscu, gdzie przebywa, że, po rozpatrzeniu sprawy całościowo, uzna się, że przeniesienie dziecka może spowodować u niego poważne problemy; oraz jeśli |
|
b) |
adopcja leży w najlepszym interesie dziecka; oraz |
|
c) |
osoby ubiegające się o adopcję były rodzicami zastępczymi dziecka i okazały się być odpowiednimi osobami, zdolnymi do wychowania dziecka jak swojego własnego; oraz |
|
d) |
spełnione zostały warunki do przyznania zgody na adopcję, zgodnie z ustawą adopcyjną (adopsjonsloven). |
Jeśli komisja wojewódzka wyrazi zgodę na adopcję, ministerstwo musi wystawić dokument zezwolenia na adopcję (adopsjonsbevillingen).
§ 4-20a. Kontakt (odwiedziny) pomiędzy dzieckiem, a rodzicami biologicznymi po adopcji.
Jeśli komisja wojewódzka podejmie decyzję o adopcji zgodnie z § 4-20, musi też, jeśli któraś ze stron tego zażąda, rozstrzygnąć jednocześnie, czy po przeprowadzeniu adopcji dopuszczalny będzie kontakt w formie odwiedzin pomiędzy dzieckiem, a jego rodzicami biologicznymi. Jeśli ograniczone kontakty/odwiedziny po adopcji będą z korzyścią dla dziecka, a rodzice adopcyjni wyrażą zgodę na takie kontakty, komisja wojewódzka podejmie decyzję w tej sprawie. W takich przypadkach komisja wojewódzka musi jednocześnie określić zakres kontaktów.
Urząd ochrony dzieci w gminie, w której wszczęto sprawę ma za zadanie pomagać przy wykonywaniu prawa do kontaktu/odwiedzin. Na mocy umowy pomiędzy urzędem ochrony dzieci i gminami, których to dotyczy, odpowiedzialność ta może zostać przekazana innej gminie, z którą związane jest dziecko.
Decyzja o zgodzie na kontakty/odwiedziny może zostać rozpatrzona ponownie tylko wtedy, kiedy przemawiać za tym będą jakieś szczególne powody. Szczególnymi powodami może być na przykład to, że dziecko sprzeciwia się utrzymywaniu kontaktów lub to, że rodzice biologiczni nie przestrzegają postanowień decyzji o prawie do kontaktu.
Urząd ochrony dzieci może z własnej inicjatywy przedłożyć decyzję o kontaktach/odwiedzinach do ponownego rozpatrzenia przez komisję wojewódzką, na podstawie ustępu trzeciego. Rodzice adopcyjni oraz samo dziecko, jeśli ma ono prawa proceduralne/(ograniczoną) zdolność do czynności prawnych, mogą zażądać, by urząd ochrony dzieci ponownie przedłożył sprawę komisji.
Decyzja komisji wojewódzkiej o kontakcie/odwiedzinach, wydana na podstawie ustępu pierwszego, może zostać wniesiona/zaskarżona do sądu rejonowego, por. § 7-24, przez gminę, rodziców biologicznych lub samo dziecko, jeśli posiada ono prawa proceduralne/zdolność do czynności prawnych.
§ 4-21. Uchylenie decyzji o przejęciu opieki.
Komisja wojewódzka uchyli decyzję o przejęciu opieki nad dzieckiem, jeśli będzie istnieć graniczące z pewnością prawdopodobieństwo, że rodzice są w stanie zapewnić dziecku właściwą opiekę. Decyzji nie wolno jednak uchylać, jeśli dziecko na tyle przywiązało się do ludzi i środowiska w miejscu, gdzie przebywa, że, po rozpatrzeniu sprawy całościowo, uzna się, że przeniesienie może spowodować u niego poważne problemy. Przed uchyleniem decyzji o przejęciu opieki nad dzieckiem, rodzice zastępczy dziecka muszą mieć prawo do wypowiedzenia się w sprawie.
Strony nie mogą żądać, by sprawa uchylenia decyzji o przejęciu opieki nad dzieckiem została rozpatrzona przez komisję wojewódzką, jeśli była ona rozpatrywana przez komisję wojewódzką lub sądy w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy. Jeśli żądanie uchylenia decyzji nie zostało spełnione w ostatniej decyzji lub wyroku w związku z powodami określonymi w § 4-21 ustęp pierwszy punkt drugi, można domagać się rozpatrzenia sprawy na nowo tylko jeśli udokumentuje się, że w sytuacji dziecka zaszły istotne zmiany.
Źródło: Lovdata
[Poprzednie rozdziały:
To może Cię zainteresować