8

Rozdział 3. Zadania ogólne gminy i urzędu ochrony dzieci.

§ 3-1. Działalność prewencyjna urzędu ochrony dzieci.

       Gmina ma obowiązek pilnego śledzenia warunków, w jakich żyje dziecko i odpowiada za znajdowanie sposobów, mogących zapobiegać nadużyciom władzy rodzicielskiej, zaniedbaniom w opiece nad dzieckiem i występowaniu problemów behawioralnych u dziecka.

       Urząd ochrony dzieci jest w sposób szczególny odpowiedzialny za to, by starać się wykrywać przypadki nieprawidłowości w opiece nad dzieckiem oraz problemy behawioralne, socjalne/społeczne i emocjonalne u dziecka na tyle wcześnie, by dało się uniknąć trwałych problemów, a także za podejmowanie odpowiednich działań na tej podstawie.

§ 3-2. Współpraca z innymi organami administracyjnymi.

       Urząd ochrony dzieci ma przyczyniać się do tego, by interesy dziecka/dobro dziecka było chronione również przez inne organy publiczne.

       Urząd ochrony dzieci ma współpracować z innymi sektorami i poziomami administracji, kiedy może się to przyczynić do rozwiązania/wykonania zadań nałożonych przez niniejszą ustawę. Jako etap w wykonywaniu tych zadań urząd ochrony dzieci ma za zadanie wydawać opinie i udzielać rady, uczestniczyć w tworzeniu planów na poziomie gminnym i wojewódzkim oraz uczestniczyć w powołanych do współpracy organach.

§ 3-2a. Obowiązek opracowania indywidualnego planu.

       Urząd ochrony dzieci ma opracować indywidualny plan dla dzieci, wobec których istnieje potrzeba zastosowania długotrwałych i skoordynowanych działań lub usług, jeśli zostanie to uznane za konieczne w celu stworzenia całościowej oferty dla dziecka i jeśli została na to wyrażona zgoda. Urząd ochrony dzieci będzie współpracował w tworzeniu planu z innymi instancjami, od których dziecko otrzymuje pomoc.

       Ministerstwo wyda w formie rozporządzenia bardziej szczegółowe postanowienia dotyczące tego, które grupy dzieci obejmuje obowiązek opracowania planu i tego, co plan ma zawierać.

§ 3-3. Współpraca z organizacjami pozarządowymi.

       Urząd ochrony dzieci powinien również współpracować z organizacjami pozarządowymi, zajmującymi się dziećmi i młodzieżą.

§ 3-4. Pomoc mieszkaniowa w przypadku małoletnich uchodźców i azylantów.

       W przypadku osiedlania nieletnich stanu wolnego, którzy złożyli podanie o azyl lub otrzymali pozwolenie na pobyt na podstawie takiego podania, gmina musi dokonać oceny potrzeb poszczególnych osób i na tej podstawie zaproponować odpowiednią pomoc mieszkaniową. Król [rząd] może wydać rozporządzenie o zadaniach gmin związanych z osiedlaniem.

       Jeśli gmina, na podstawie oceny dokonanej zgodnie z ustępem pierwszym, znajdzie uzasadnione powody, by przypuszczać, że zachodzą okoliczności mogące stanowić podstawę do zastosowania działań opisanych w rozdziale 4., urząd ochrony dzieci ma obowiązek zbadania tych okoliczności, por. § 4-3.

§ 3-5. Uczestnictwo w rozprawach o zastosowanie aresztu śledczego

       W przypadku, gdy urząd ochrony dzieci otrzymał powiadomienie o rozprawie/posiedzeniu sądu w związku z wnioskiem o zastosowanie aresztu wobec dziecka zgodnie z § 183 ustęp trzeci kodeksu postępowania karnego (straffeprosessloven), urząd ochrony dzieci ma obowiązek stawienia się na każdym posiedzeniu/rozprawie, o ile sąd nie uzna wyraźnie, że uczestnictwo to nie jest konieczne poza pierwszą rozprawą o zastosowanie aresztu. Urząd ochrony dzieci ma obowiązek wypowiedzenia się na temat potrzeby zastosowania działań zgodnie z rozdziałem 4. ustawy o ochronie dzieci oraz udzielenia informacji o trwających pracach na rzecz wdrożenia tych działań. Odpowiednio obowiązują też przepisy zawarte w § 118 kodeksu postępowania karnego.

Źródło: Lovdata

[Poprzednie rozdziały:

Rozdział I

Rozdział II ]