W kolejnych częściach cyklu przedstawimy siódmy rozdział ustawy o ochronie dzieci, traktujący o procedurach stosowanych przez wojewódzką komisję ds. ochrony dzieci.

Rozdział 7. Zasady rozpatrywania spraw przez Komisję wojewódzką (fylkesnemnda) ds. ochrony dzieci i spraw socjalnych

§ 7-1. Geograficzny zakres działania komisji wojewódzkiej

       W każdym województwie (fylke) musi znajdować się organ/komisja - komisja wojewódzka ds. ochrony dzieci i spraw socjalnych. Ministerstwo może wydać decyzję, że kilka województw będzie mieć wspólną komisję.

       Komisja wojewódzka rozstrzyga sprawy wniesione przez gminy, por. § 8-4, w tym województwie, które jej podlega. Jeśli ze względu na celowość rozwiązania sprawy będzie to wskazane, ministerstwo może zadecydować, że sprawy podnoszone w jednej lub wielu gminach będą rozpatrywane w innej komisji.

§ 7-2. Skład komisji wojewódzkiej

       Każda komisja wojewódzka musi składać się z

a)	jednego lub większej liczby przewodniczących, spełniających wymogi stawiane sędziom,

b)	zespołu biegłych, oraz

c)	ogólnego zespołu członków. Ministerstwo może zadecydować o podziale zespołu na podzespoły, odpowiadające za różne regiony obszaru geograficznego podlegającego komisji.

       Ministerstwo mianuje zespoły wymienione w ustępie pierwszym, podpunkty b i c. Nominacja jest na cztery lata z rzędu. Członkowie zespołów wymienionych w ustępie pierwszym podpunkt c będą mianowani spośród zespołu ławników wybranych zgodnie z ustawą o sądach (domstolloven), § 66, ustęp pierwszy.

       Ministerstwo może wydać rozporządzenia, mówiące o tym, jakie wymogi należy stawiać członkom zespołów wymienionych w ustępie pierwszym, podpunkty b i c.

§ 7-3. Główne zasady rozpatrywania spraw w komisji wojewódzkiej

       Sposób rozpatrywania spraw przez komisję wojewódzką ma być zadowalający, szybki i budzący zaufanie. Musi być dostosowany do rodzaju działania/interwencji i rodzaju sprawy oraz mieć na uwadze podstawowe cele niniejszej ustawy.

       Aby osiągnąć cele wymienione w ustępie pierwszym

a)	komisja wojewódzka musi zadbać o to, by postępowanie dowodowe dawało faktyczną i wystarczającą podstawę do podjęcia decyzji,

b)	strony w sprawie muszą zostać wysłuchane, zazwyczaj w formie wyjaśnień ustnych składanych niezwłocznie przed komisjami,

c)	musi być umożliwione zgłoszenie kontradykcji (sprzeciwu),

d)	strony w sprawie muszą być traktowane jednakowo i otrzymywać konieczne pouczenia i wskazówki,

e)	komisja wojewódzka musi dokonać realnej i niezależnej oceny podstawy do wydania decyzji, a także

f)	uzasadnione muszą zostać rozstrzygnięcia w sprawie działań/interwencji i innych decyzji.

       Przewodniczący Komisji odpowiada za to, by postępowanie odbywało się zgodnie z ustępami pierwszym i drugim i w tym celu musi planować i prowadzić przygotowania dotyczące sprawy, spotkania negocjacyjne i doradcze oraz pilnować, by procedura postępowania odpowiadała charakterowi sprawy, która ma być rozstrzygnięta.

§ 7-4. Wgląd w dokumentację

       Strony mają prawo wglądu we wniosek o wdrożenie działań/podjęcie interwencji wraz z załączonymi do niego dokumentami, w decyzje komisji wojewódzkiej oraz inne dokumenty sprawy przedłożonej komisji wojewódzkiej. Mogą też żądać kopii tych dokumentów.

       Ograniczenia w prawach stron do wglądu w dokumenty sprawy, które są zawarte w Ustawie o funkcjonowaniu administracji publicznej (forvaltningsloven) § 19, ustęp pierwszy, podpunkt c (obecnie: d) oraz ustęp drugi, w przypadku tych dokumentów nie obowiązują.

§ 7-5. Skład komisji w poszczególnych sprawach

       W pojedynczej sprawie komisja wojewódzka musi wystąpić w składzie: przewodniczący komisji, jeden członek z zespołu ogólnego i jeden członek z zespołu biegłych. Kiedy stopień trudności sprawy czyni to koniecznym, przewodniczący komisji może zdecydować, że komisja, oprócz przewodniczącego, będzie składać się z dwóch członków z zespołu ogólnego oraz dwóch z zespołu biegłych.

       Jeśli strony wyrażą na to zgodę, przewodniczący komisji może rozstrzygać sprawy wymienione w ustępie pierwszym samodzielnie, jeśli względy na zadowalające rozpatrzenie sprawy nie stoją temu na przeszkodzie.

       Jeśli sprawa dotyczy zmiany w stosunku do wcześniej podjętej decyzji lub wyroku, przewodniczący komisji może rozstrzygnąć sprawę samodzielnie, o ile nie będzie to szkodliwe w odniesieniu do tematu sprawy, jej stopnia trudności, potrzeby zaangażowania wiedzy eksperckiej oraz potrzeby zapewnienia solidnego i obiektywnego rozpatrzenia sprawy.

       Jeśli sprawa dotyczy przedłużenia decyzji komisji wojewódzkiej o umieszczeniu dziecka zgodnie z § 4-29, przewodniczący komisji rozstrzyga sprawę samodzielnie.

§ 7-6. Bezstronność

       W przypadku przewodniczącego komisji oraz członków komisji obowiązuje odpowiednio rozdział 6. ustawy o sądach.

       Wcześniejsze uczestnictwo w rozpatrywaniu spraw z udziałem tych samych stron lub należących do tego samego zespołu spraw w komisji wojewódzkiej, nie pociąga za sobą samo w sobie braku bezstronności.

§ 7-7. Wzywanie stron do stawienia się. Niestawienie się

       Strony muszą zostać zawezwane na spotkanie negocjacyjne, w razie konieczności w formie doręczenia wezwania. W przypadku doręczenia wezwania obowiązuje odpowiednio § 7-21 o doręczaniu decyzji. Doręczenie wezwania może zostać pominięte pod warunkami wynikającymi z ustawy o funkcjonowaniu administracji publicznej, § 16 ustęp trzeci.

       Jeśli do stawienia się, zgodnie z przepisami zawartymi w ustępie pierwszym, wezwana jest osoba prywatna, sprawa będzie mogła zostać rozpatrzona nawet w przypadku niestawienia się tej osoby.

§ 7-8. Adwokaci

       Komisja wojewódzka ma obowiązek zadbać o wyznaczenie adwokatów dla stron będących osobami prywatnymi. Adwokata należy bezzwłocznie zaznajomić z wnioskiem o interwencję wraz z załączonymi dokumentami i dać mu czas na odpowiedź zgodnie z § 7-11. Ministerstwo może wydać bardziej szczegółowe przepisy dotyczące wyboru adwokatów przyznawanych prywatnym stronom w sprawie, zgodnie z § 7-23.

       Strona publiczna z reguły musi być reprezentowana w sprawie przez adwokata.

§ 7-9. Rzecznik

       Komisja wojewódzka może mianować osobnego rzecznika dla dziecka w sprawach, które będą rozpatrywane przez komisję. Ministerstwo może wydać rozporządzenia bardziej szczegółowo regulujące tę kwestię.

§ 7-10. Wprowadzenie w sprawę przez urząd ochrony dzieci

       Sprawa przed komisją wojewódzką poprzedzona będzie opracowaniem przez urzędników urzędu ochrony dzieci wniosku o zastosowanie określonych działań/wniosku o interwencję. Odwołanie, zgodnie z § 4-17, musi zostać przygotowane przez urząd ochrony dzieci zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie o funkcjonowaniu administracji publicznej § 33, ustępy od pierwszego do czwartego.

       Jeśli sprawa dotyczy żądania przez stronę prywatną zmiany we wcześniejszej decyzji, urząd ochrony dzieci musi przygotować i przesłać sprawę do komisji wojewódzkiej najszybciej jak to możliwe i nie później niż w ciągu trzech miesięcy od otrzymania przezeń żądania. W przypadkach szczególnych termin ten może wynieść sześć miesięcy.

       Jeśli wniosek będzie miał zostać przedłożony organowi pochodzącemu z wyboru, zgodnie z § 2-1 ustęp trzeci, wtedy propozycja - jeśli organ wyrazi zgodę - powinna zostać niezwłocznie przesłana do komisji wojewódzkiej wraz z ewentualnymi uwagami. Jeśli sprawa jest pilna, można ją przesłać komisji bez uprzedniego przedkładania jej organowi pochodzącemu z wyboru.

       Jeśli wojewoda (fylkesmann), na podstawie skargi/odwołania, por. § 6-5, lub w inny sposób dowie się o okolicznościach wskazujących na potrzebę wdrożenia działań, do których potrzebna jest decyzja komisji wojewódzkiej, może przedłożyć propozycję wymienioną w ustępie pierwszym.

Źródło: Lovdata

[Poprzednie rozdziały:

Rozdział I

Rozdział II

Rozdział III

Rozdział IV - cz. 1.

Rozdział IV - cz. 2.

Rozdział IV - cz.3.

Rozdział V

Rozdział V-A

Rozdział VI]