Strona korzysta z plików cookies

w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.

Przejdź do serwisu

Pozostało jeszcze:

11
DNI

do zakończenia rozliczeń podatkowych w Norwegii

Rozlicz podatek

2
Ustawa o ochronie dzieci (I)

 
 
Zagadnienie funkcjonowania norweskiego urzędu ochrony dzieci (Barnevernet) jest wciąż gorącym - a dla niektórych osób również bardzo bolesnym - tematem. W dyskusjach powraca stwierdzenie, że Polacy i inni cudzoziemcy przyjeżdżający do Norwegii, nie zdają sobie sprawy z tego, jak wygląda tutejsze prawo dotyczące dzieci i jakie uprawnienia posiada Barnevernet. W rozpoczynającym się teraz cyklu artykułów postaramy się temu zaradzić.


Zaczniemy od samych podstaw, tego, na czym zasadzie się władza Barnevernet, czyli Ustawy o ochronie dzieci. Co tydzień publikować będziemy kolejne rozdziały tej ustawy. Mamy nadzieję, że będzie to użyteczne dla rodaków przybywających do Norwegii z rodzinami i pomoże uniknąć kłopotów z urzędem ochrony dzieci.

Ustawa o ochronie dzieci (Lov om barneverntjenester, w skrócie barnevernloven)

(Tytuł ustawy zmieniono ustawą nr 65 z dnia 17. czerwca 2005 (data wejścia w życie: 1. stycznia 2006, por. rezolucja nr 614 z dnia 17. czerwca 2005). - Por. Ustawa o dzieciach (Barnelov) z dnia 8. kwietnia 1981, nr 7, Ustawa o przedszkolach z 5. maja 1995, nr 19. - Por. poprzednia ustawa z dnia 17. lipca 1953, nr. 14. )

Data i numer ustawy:

Ustawa nr 100, 1992-07-17

Data wejścia w życie:

1993-01-01

Ostatnia zmiana/poprawka:

Ustawą LOV-2012-06-22-34 obowiązującą od 2012-08-01

Rozdział 1. Cel i zakres ustawy

§ 1-1. Cel ustawy.

       Celem niniejszej ustawy jest:

-

zapewnić, by dzieci i młodzież, żyjące w warunkach mogących zaszkodzić ich zdrowiu i rozwojowi, otrzymały na czas konieczną pomoc i opiekę,

-

przyczynić się do tego, by dzieci i młodzież miały bezpieczne warunki dorastania.

§ 1-2. Geograficzny zakres obowiązywania ustawy.

      Postanowienia ustawy w zakresie usług, działań i interwencji dotyczą wszystkich, którzy przebywają na terenie Królestwa [Norwegii].

      Król [rząd] może wydać rozporządzenia dotyczące stosowania ustawy na Svalbardzie.

§ 1-3. Kogo dotyczy ustawa.

      Działania opisane w niniejszej ustawie mogą być podejmowane wobec dzieci poniżej 18 roku życia.

      Jeśli dziecko wyrazi na to zgodę, działania wdrożone zanim dziecko ukończyło 18 lat, mogą zostać utrzymane lub zamienione na inne, opisane w niniejszej ustawie, aż do momentu ukończenia przez dziecko lat 23. Por. jednak z § 4-24 ustęp trzeci. Ustanie działań w momencie ukończenia przez dziecko 18 lat i odrzucenie wniosku o dalsze działania po ukończeniu 18 lat należy traktować jako decyzje jednorazowe, które muszą być uzasadnione względem na dobro dziecka, por. § 4-1.

cdn.

Źródło: lovdata



Reklama
Gość
Wyślij
Komentarze:
Od najnowszych
Od najstarszych
Od najnowszych


helen :)

10-11-2012 19:26

arabella- 18 i jest sie pelnoletnim , lecz dla spraw i parw BV jest to prawo juz do doroslej osoby a nie dziecka jesli ingeruja do 23 lat .
Wedle prawa bv dziecko ma prawo bycia wysluchanym w wieku 12 lat albo w innych spr.bv w wieku 15 lat.
Lecz kiedy bv prowadzi spr o dziecko to juz ono nie prawa miec wlasnego zdania az do pelnoletnosci do 18 lub 23 lat.
Tak samo dzieci bedacy pod opieka Opieki nad Dziecmi nie maja prawa do w/w wieku, samowolnie isc po porade do lekarza, jedynie moze isc w obecnosci pracownika BV- a dlaczego? ...

Anna Krysiak

10-11-2012 17:27

jak ma 23 lata to już jest dorosłe przecież
kiedy się niby dziecko pytają o zdanie? od ilu lat? bo czegoś tu nie rozumiem...

Reklama
Facebook Messenger YouTube Instagram TikTok