NAV może przyznać świadczenia w związku z chorobą dziecka lub innej bliskiej osoby w formie zasiłku opiekuńczego (omsorgspenger), pielęgnacyjnego (pleiepenger) lub zasiłku szkoleniowego (opplæringspenger).

Świadczenia te mają osobom aktywnym zawodowo zrekompensować utratę dochodów związaną z koniecznością zaopiekowania się dzieckiem, kiedy to choruje, bądź też kiedy choruje osoba, która opiekuje się nim na co dzień, zaopiekowania się dzieckiem niepełnosprawnym lub pielęgnacją bliskich członków rodziny w końcowej fazie życia.

Rodziny z poważnie chorymi bądź niepełnosprawnymi dziećmi mogą niekiedy potrzebować dodatkowej pomocy ze strony NAV. Urząd pracy i polityki socjalnej może je udzielić w postaci np. zapomogi podstawowej (grunnstønad) lub pomocniczej (hjelpestønad) lub też w formie sprzętu rehabilitacyjnego i/lub udogodnień dla osób niepełnosprawnych, pozwalających im lepiej funkcjonować na co dzień.

Oto krótki przegląd świadczeń i innych form pomocy ze strony NAV-u na wypadek choroby dziecka lub innego członka bliskiej rodziny:

Zasiłek opiekuńczy w przypadku choroby dziecka lub opiekuna dziecka (omsorgspenger)

Pracownik, który ma pod opieką dziecko w wieku poniżej 12 lat ma prawo do zasiłku opiekuńczego podczas nieobecności w pracy spowodowanej chorobą dziecka. To samo tyczy się sytuacji, kiedy pracownik musi wziąć wolne w pracy, ponieważ zachorowała osoba, która na co dzień opiekuje się dzieckiem.

(Szerzej o zasiłku opiekuńczym w kolejnym artykule z cyklu)

Zasiłek pielęgnacyjny (pleiepenger)

Zasiłek pielęgnacyjny może zostać przyznany rodzicom lub innym bliskim osobom, kiedy dziecko jest hospitalizowane lub przebywa w innej placówce medycznej tego typu i jeśli w tym czasie dziecko wymaga nieustającego dozoru i pielęgnacji.

Zasiłek pielęgnacyjny może również zostać przyznany osobie, która pielęgnuje w domu członka najbliższej rodziny w końcowym okresie jego życia.

(Szerzej o zasiłku pielęgnacyjnym w jednym z kolejnych artykułów cyklu)

Zasiłek szkoleniowy (opplæringspenger)

Zasiłek szkoleniowy może zostać przyznany osobie lub osobom, które sprawują opiekę nad przewlekle chorymi lub niepełnosprawnymi dziećmi i które muszą wziąć udział w specjalnych kursach lub szkoleniach organizowanych przez placówki medyczne, by móc odpowiednio zająć się dzieckiem i pielęgnować je.

(Szerzej o zasiłku szkoleniowym w jednym z kolejnych artykułów cyklu)

Zapomoga podstawowa (grunnstønad) i zapomoga pomocnicza (hjelpestønad)

Zapomoga podstawowa może zostać przyznana w celu pokrycia dodatkowych lub nieoczekiwanych kosztów, powstałych w związku z jakąś chorobą, ułomnością lub wypadkiem.

Zapomoga pomocnicza może zostać przyznana osobom, które mają szczególne potrzeby jak chodzi o pielęgnację i/lub dozór z powodu choroby, wypadku lub wrodzonej niepełnoprawności.

Podwyższona zapomoga pomocnicza (forhøyet hjelpestønad)

Zapomoga pomocnicza w wyższym wymiarze może zostać przyznana na dzieci i młodzież poniżej 18. roku życia, jeśli potrzeby związane z ich pielęgnacją i opieką nad nimi znacznie wykraczają poza kwoty pokrywane przez zwykłą zapomogę pomocniczą.

(Szerzej o zapomogach podstawowej i pomocniczych w kolejnych artykułach cyklu)

Udogodnienia i urządzenia pomocnicze, sprzęt do rehabilitacji itp.

Dzięki specjalnym udogodnieniom oraz sprzętowi i urządzeniom pomocniczym dzieci i młodzież o ograniczonej zdolności ruchowej zyskują nowe możliwości, by lepiej i łatwiej funkcjonować w codziennym życiu.

Rodziny z dziećmi z poważnymi zaburzeniami ruchu mogą ubiegać się o przydzielenie stałej osoby kontaktowej w centrali sprzętu rehabilitacyjnego i urządzeń dla osób niepełnosprawnych (hjelpemiddelsentralen), która pomoże zatroszczyć się o odpowiedni sprzęt, dostosowany do aktualnych potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Źródło: NAV

Reklama