2

Plan zagospodarowania przestrzennego

Każda norweska gmina posiada plan zagospodarowania przestrzennego. Po norwesku nazywa się on reguleringsplan, kommuneplan lub arealplan. Plan określa, które tereny przeznaczone są pod budownictwo mieszkaniowe. Można się z niego również dowiedzieć, czy obowiązują na nich jakieś dodatkowe przepisy.

Plan sytuacyjny (situasjonskart)

Aby zgłosić budowę domu, trzeba sporządzić uproszczony plan sytuacyjny i załączyć go do podania. Podstawę, "bazę" dla planu, można uzyskać, zwracając się do gminy. Trzeba znać numery swojej działki: gårdsnummer (Gnr. -”numer działki” ) oraz bruksnummer (Bnr. - „numer użytkowy”).

Plan bazowy opracowuje gmina. Zawiera on m.in. spis sąsiadów oraz schemat sieci wodno-kanalizacyjnej. Spis sąsiadów określa, którzy sąsiedzi muszą zostać powiadomieni o planowanej budowie w toku składania i rozpatrywania wniosku.

Powiadomienie sąsiadów

Zanim podanie o pozwolenie na budowę będzie mogło zostać wysłane do gminy, wnioskujący musi powiadomić sąsiadów. Sąsiedzi mają prawo zobaczyć podanie wraz z przynależnymi papierami, po czym mają dwa tygodnie na zgłoszenie ewentualnych uwag lub zastrzeżeń. Powiadomienia rozsyła się zazwyczaj listami poleconymi wszystkim sąsiadom wymienionym na otrzymanej z gminy liście. Jeśli pojawią się uwagi/zastrzeżenia, wnioskodawca powinien rozważyć dokonanie zmian w swoim projekcie, tak, by dojść do porozumienia z sąsiadami. Jeśli zdecyduje się nie wprowadzać zmian, uwagi od sąsiadów będą musiały zostać dołączone do podania, które zostanie rozpatrzone przez gminę wraz z nimi.

Firmy z aprobatą

Zarówno projektowanie (rysunki, obliczenia), jak i same prace budowlane powinny zostać wykonane przez przedsiębiorstwo posiadające aprobatę (godkjenning). Firmy takie dysponują procedurami gwarantującymi, że budynek zostanie wzniesiony zgodnie z otrzymanym pozwoleniem na budowę. Jednak nawet jeśli dana firma posiada ogólną aprobatę (aprobatę centralną - sentral godkjenning), musi wysłać do gminy podanie o przypisanie odpowiedzialności za dany projekt (o aprobatę lokalną - lokal godkjenning for ansvarsrett).

Pozwolenie na budowę na jedną lub dwie raty

Jeśli ktoś chce wysłać podanie o pozwolenie na budowę zanim podejmie decyzję co do wykonawcy, proces ubiegania się o pozwolenie będzie procesem dwuetapowym. W takim wypadku najpierw składa się podanie o tzw. pozwolenie ramowe (rammetillatelse). Kiedy pozwolenie ramowe jest już wydane, a firma-wykonawca wybrana, wysyła się podanie o zgodę na rozpoczęcie prac (søknad om igangsettingstillatelse)

W przypadku budowy domów jednorodzinnych, domków letniskowych itp., najpowszechniejsze jest składanie podania o pozwolenie na budowę jednoetapowo, jednak w takim przypadku firma-wykonawca musi być wybrana przed wysłaniem podania.

Rozpatrywanie podania przez gminę

Jeśli podanie jest kompletne i prawidłowe, a także nie ma uwag i zastrzeżeń ze strony sąsiadów, gmina ma obowiązek rozpatrzenia podania w ciągu 12 tygodni.

Skargi i odwołania

Po tym, kiedy gmina wydała pozwolenie na budowę, sąsiedzi lub inne osoby/instytucje posiadające tzw. interesy prawne, mogące stanowić podstawę do zaskarżenia decyzji, mogą jeszcze złożyć na nie skargę. Termin na składanie skarg wynosi trzy tygodnie. Złożona skarga rozpatrywana jest najpierw przez gminę. Jeśli gmina nie zdecyduje się zmienić swojej decyzji, skarga zostanie przesłana do wojewody (fylkesmannen), który zobowiąże się do jej rozpatrzenia w wyznaczonym przez siebie terminie.

Odejście od planu zagospodarowania przestrzennego

W przypadku obszarów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe lub rekreacyjne (hytty) zazwyczaj będziemy mieli do czynienia z planem zagospodarowania przestrzennego wraz dodatkowymi uchwałami. Punktem wyjścia będzie zawsze to, że dom lub hytta, którą ktoś chce wybudować, nie może sprzeciwiać się założeniom planu zagospodarowania przestrzennego.

Jeśli jednak ktoś chciałby od tego planu odejść, będzie musiał ubiegać się o dyspensę lub o modyfikację samego planu. W takim przypadku należy liczyć się z istotnym wydłużeniem się czasu rozpatrywania sprawy. Czasami warto też odbyć wstępne spotkanie/konferencję w gminie na ten temat.

Jeśli ktoś chce postawić dom lub domek letniskowy poza obszarem przeznaczonym na ten cel w lokalnym planie zagospodarowania przestrzennego, zawsze powinien zacząć od odbycia wstępnego spotkania w gminie, w celu wybadania, jakie w ogóle są szanse i możliwości zrealizowania takiej inwestycji i jakie warunki trzeba w takim wypadku spełnić.

W obu powyższych przypadkach (odejścia od planu zagospodarowania przestrzennego oraz budowy poza terenem przeznaczonym pod zabudowę mieszkalną lub rekreacyjną) kiedy konieczna jest dyspensa, trzeba liczyć się ze zwiększonymi kosztami administracyjnymi.

Na podstawie: digitalebilag.no

Reklama