Zwrot kosztów pogrzebu - Gravferdsstønad

W Norwegii można ubiegać się o zwrot kosztów pochówku. Obecnie jest to maksymalnie 24 337 NOK. Dodatkowo, jeśli niezbędny był transport zwłok na odległość większą niż 20 km, to NAV refunduje wydatki przekraczające kwotę 2 272 NOK (tzw. wkład własny).
Świadczenie jest jednorazowe i ma na celu refundację kosztów bezpośrednio związanych z pogrzebem. Wysokość zapomogi pomniejszana jest o sumę majątku finansowego oraz pośmiertnie wypłaconych ubezpieczeń i emerytury z tytułu zatrudnienia. Jeśli zmarły był niepełnoletni (nie ukończył 18 lat) wypłacana jest pełna kwota tj. 24 337 NOK.

O zasiłek wnioskować można do sześciu miesięcy od daty zgonu!

Jeśli zmarły był w związku małżeńskim lub współzamieszkiwał z drugą osobą z którą ma dzieci to jej majątek finansowy również pomniejszy ewentualną kwotę zasiłku. W tym przypadku jednak suma majątków musi być dwukrotnie wyższa zanim zasiłek zostanie zredukowany. Podsumowując, jeśli wspólny majątek zmarłego i osoby owdowiałej przekroczy 44 166 NOK, zasiłek nie zostanie przyznany.
Osoby które żyły w separacji lub współzamieszkiwały ze sobą i mają wspólne dzieci traktowane będą na tak samo jak osoby pozostające w związku małżeńskim.
Inne świadczenia, które również powodują obniżenie kwoty zasiłku, to m.in.: pośmiertnie wypłacone ubezpieczenie, emerytura z tytułu zatrudnienia oraz wypłaty z funduszu pogrzebowego, organizacji, związków i tym podobnych.

Warunek o przynależności do norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych.

Zwrot kosztów pogrzebu można ubiegać się, gdy:
a) zmarły był członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych
b) zmarły był współmałżonkiem lub niepełnoletnim dzieckiem osoby mieszkającej w Norwegii, a zgon miał miejsce na terenie Norwegii.

Transport zwłok

Jeśli zgon będzie miał miejsce na terenie Norwegii, a ciało zmarłego musi zostać przetransportowane na odległość większą niż 20 km, wszystkie niezbędne koszty związane z przewozem, wykraczające poza tzw. wkład własny 2 272 NOK, refundowane są przez NAV. Dystans brany pod uwagę to odległość do cmentarza położonego najbliżej miejsca zamieszkania zmarłego. Jeśli zgon ma miejsce poza granicami Norwegii lub jest wynikiem wypadku przy pracy, obowiązują szczególne zasady przyznawania zasiłku. Dokumenty niezbędne do ubiegania się o zasiłek pogrzebowy to:
  • akt zgonu
  • rachunek z zakładu pogrzebowego (koszty stypy nie podlegają zwrotowi)
  • potwierdzenie kosztów nagrobka oraz kosztów komunalnych
  • potwierdzenie kosztów transportu zwłok (rachunek musi być bardzo szczegółowy z podanymi adresami i ilością kilometrów)
  • Selvangivelse zmarłego
  • Zeznanie podatkowe osoby owdowiałej – tylko jeśli osoba ta była w związku małżeńskim lub ma wspólne dzieci ze zmarłym


Renta sieroca

Renta sieroca (norw. barnepensjon) wypłacana jest dzieciom, które utraciły jednego lub oboje rodziców. Renta sieroca zostaje przyznana niezależnie od stanu cywilnego nieżyjących rodziców. I wypłacana jest do momentu ukończenia przez dziecko 18 lat. Jeśli dziecko straciło oboje rodziców i jego głównym zajęciem jest edukacja, będzie otrzymywać rentę do 20 urodzin.
W przypadku gdzy dziecko jest ubezpieczone w Norwegii:
  • zmarły rodzic musiał być członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych, (folketrydgen) minimum 3 lata przed śmiercią lub pobierał emeryturę przez ten sam okres.


Osierocone dzieci niemieszkające w Norwegii i nieubezpieczone w tym kraju mogą otrzymać norweską rentę sierocą, jeśli został spełniony przynajmniej jeden z poniższych kryretiów:
  • zmarły rodzic był ubezpieczony w Norwegii minimum 20 lat,
  • zmarły rodzic wypracował sobie prawo do emerytury w Norwegii, czyli przepracował minimum 5 lata składkowe (poengår),
  • przynajmniej jedna osoba z rodzeństwa jest członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych, niezależnie od wieku.


Jeśli osierocone dziecko ma poniżej 18 lat i straciło oboje rodziców, nowy opiekun dziecka musi wnioskować o rentę dla dziecka w jego imieniu. Większość wniosków zostaje rozpatrzona do 1 miesiąca.
Wysokość zasiłku zależy od stopnia osierocenia. W przypadku śmierci jednego rodzica, najstarsze dziecko z rodzeństwa otrzymuje 40% obowiązującej stawki G, młodsze dzieci natomiast 25% stawki G. Jeśli zmarło oboje rodziców, najstarsze dziecko otrzymuje rentę, której wysokość równa się wysokości emerytury, jaką otrzymałby rodzic z prawem do wyższej emerytury. Drugie dziecko otrzymuje 40% stawki G, a następne dzieci – 25 % stawki G. Renta wypłacana jest do miesiąca, w którym osierocone dziecko kończy 18 lub 20 lat, pod warunkiem, że przez cały czas spełnia wymagane do danej grupy wiekowej kryteria.
UWAGA! Wysokość renty jest redukowana, jeśli zmarły rodzic był członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych krócej niż 40 lat.
Dziecko traci prawo do renty w momencie gdy zostanie adoptowane i nowi opiekunowie otrzymają jednorazową zapomogę z tytułu adopcji (engangsstønad).
Wymagane dokumenty:
  • akt zgonu – przetłumaczony na język norweski lub angielski,
  • Rejestracja pobytu w Norwegii lub pozwolenie na pobyt (registreringsbevis / oppholdstillatelse),
  • Lønns- og trekkoppgave - za poprzedni rok podatkowy,
  • Odcinki z pensji (wszystkie) - za obecny rok podatkowy,
  • Umowa o pracę lub inna dokumentacja potwierdzająca zatrudnienie (przy prowadzeniu własnej działalności gospodarczej w Norwegii, konieczny jest bilans od księgowego) - dokumentacja za cały okres ubiegania się o świadczenia.



Renta wdowia

Renta wdowia (norw. gjenlevendepensjon) zapewnia dochód małżonkowi lub małżonce osoby zmarłej.
Aby mieć prawo do renty wdowiej, osoba zmarła musiała być członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń (folketrygden) minimum 3 lata przed śmiercią. Oprócz tego należy spełnić jeden z poniższych warunków:
  • związek osoby zmarłej i wnioskującej trwał minimum 5 lat przed śmiercią,
  • osoba zmarła i wnioskująca o rentę mieli wspólne dzieci,
  • wnioskujący opiekuje się dzieckiem zmarłego z poprzedniego związku a małżeństwo/konkubinat z osobą zmarłą i opieka trwała minimum 5 lat,

Osoby, które żyły w konkubiancie, mają prawo do renty wdowiej jeśli mieli wspólne dzieci.
W niektórych przypadkach były małżonek osoby zmarłej również może wnioskować o rentę wdowią. Należy spełnić poniższe warunki:
  • były małżonek osoby zmarłej nie wszedł w nowy związek małżeński,
  • od rozwodu nie minęło 5 lat a związek trwał minimum 25 lat albo 15 lat jeśli wnioskujący o rentę oraz osoba zmarła mieli wspólne dzieci.

Jeśli osoba, której współmałżonek/partner zmarł, nie spełnia warunku do renty wdowiej, może mieć prawo do świadczenia dla owdowiałego współmałżonka (overgangsstønad til gjenlevende ektefelle).
Renta wdowia wypłacana jest do czasu ponownego zamążpójścia, rozpoczęcia związku nieformalnego lub urodzenia dziecka z nowym partnerem. Osoba otrzymująca rentę wdowią traci również świadczenie gdy wypracuje sobie prawo do emerytury lub zaczyna dostawać wcześniejszą emeryturę (AFP).
Wysokość renty obliczana jest przez NAV indywidualnie od każdego przypadku. Wysokość renty jest zależna od dwóch warunków: wysokości emerytury, jaką otrzymywałaby osoba zmarła oraz zarobków, jakie osiąga osoba wnioskująca o rentę. Wysokość renty wdowiej jest redukowana jeśli osoba żyjąca osiąga dochód. Jeśli osiągany dochód przewyższa 0,5 G, 40 procent z nadwyżki zostanie odtrącanych z renty. W przypadku wysokich zarobków renta nie zostanie przyznana.
W rencie wdowiej rozróżnić można rentę podstawową oraz rentę dodatkową.
  • pełną wysokość renty podstawowej otrzymuje się jeśli zmarły mieszkał w Norwegii przez przynajmniej 40 lat, podstawa tej renty przeważnie równa się stawce G,
  • renta dodatkowa obliczana jest na podstawie poprzednich zarobków osoby zmarłej oraz ilości lat przepracowanych w Norwegii.

Wymagane dokumenty (dotyczące zarówno osoby zmarłej jak i wnioskującego):
  • akt zgonu – przetłumaczony na język norweski lub angielski,
  • Rejestracja pobytu w Norwegii lub pozwolenie na pobyt (registreringsbevis / oppholdstillatelse),
  • Lønns- og trekkoppgave - za poprzedni rok podatkowy,
  • Odcinki z pensji (wszystkie) - za obecny rok podatkowy,
  • Umowa o pracę lub inna dokumentacja potwierdzająca zatrudnienie (przy prowadzeniu własnej działalności gospodarczej w Norwegii, konieczny jest bilans od księgowego) - dokumentacja za cały okres ubiegania się o świadczenia.


Zadaj pytanie
MojaNorwegia.pl