facebook.com/nasjonalmuseet
twitter.com/nasjonalmuseet
Nasjonalmuseet
“I Wish This Was A Song”. Muzyka w sztuce współczesnej
Muzeum Sztuki Współczesnej, Bankplassen 4 -14. Września 2012 do 20. Stycznia 2013.
"Cała sztuka stale dąży do stanu muzyki". (Walter Pater) Od przełomu MTV na ekranach telewizyjnych w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych - teledyski stały się własnością publiczną wśród dużej części ludności. Wiele osób uważa, że programy muzyczne zaowocowały doskonałą mieszanką dźwięku i obrazu, a ludzie są coraz bardziej przyzwyczajeni do filmów – akceptują je bez linearnej akcji narracyjnej. Potencjał do eksperymentowania jest ogromny. Muzyka to rodzaj zbiorowej duszy: jest wyrazem tożsamości, wizerunku, polityki i afiliacji. Większość ludzi kojarzy niektóre utwory z własnym życiem, odnosi do specjalnych okazji, emocji i spotkań. Muzyka często stanowi multisensoryczne doświadczenie i wielu plastyków zauważyło, ze natychmiastowa dostępność muzyki jest ideałem, który starają się wyrazić w swojej pracy.
"I Wish This Was A Song" skupia się głównie na młodszym pokoleniu artystów i przedstawia dzieła od końca 1990 do 2012, ale także ta wystawa koncentruje sie na niektórych dziełach o historycznym odniesieniu.
Muzyka jest medium, które najczęściej rezonuje w sztuce współczesnej. Muzyka zawsze miała centralne znaczenie dla ludzkości, a jej wpływ na artystów wizualnych, na ich pracę nie jest ani nowy, ani zaskakujący. Gustav Klimt chwalił Schuberta, Arnolda Schönberg był zainspirowany abstrakcyjnymi formami sztuki Wassily Kandinskiego, kiedy to on rozwijał atonalny system, a Morton Feldman współpracował z Markiem Rothko. Dopiero jednak, w 1950 roku, gdy to kultura popularna zdobyła wejście do elitarnego świata sztuki i muzeów, media słuchowe i wizualne stały się ściśle ze sobą powiązane. Słynna „Bananowa okładka”, Andy Warhola - zostala stworzona dla Velvet Underground, i byla pierwszym albumem, który stał się ikoną w historii muzyki i sztuki współczesnej.
"I Wish This Was A Song" to międzynarodowa wystawa zbiorowa, zaprezentowana na obydwu piętrach Muzeum Sztuki Współczesnej. Wystawa ta koncentruje się na roli, jaką odgrywa muzyka w sztuce współczesnej dziś. Współcześni artyści adaptują muzykę lub elementy muzyczne w swojej sztuce. Również wielu z nich jes także muzykami, dyrektorami firm fonograficznych, producentami teledyskuw, członkami zespołów lub kompozytorami.
Wystawa obejmuje prace wykonane przez przeszło 40 artystów z USA, Norwegii, Szwecji, Niemiec, Austrii, Wielkiej Brytanii, Peru, Turcji, z Wysp Owczych, z Portugalii, Sudanu, Islandii, Kanady, Ekwadoru, Danii, Finlandii, Polski, Szwajcarii i Holandii. Wystawa obejmuje różne formy wyrazu, takie jak malarstwo, rzeźbę, sztukę wideo, instalacje dźwiękowe i fotografie.
Dźwięku nie słychać, ale można go zobaczyć, i obrazów wizualnych nie widać, ale można je usłyszeć, i jest to dziełem (Rob Mazurek)
Podczas gdy, część wystawy ma charakter, który bedzie w stanie poruszyc publiczność, to inne jej części zaproszają do kontemplacji. Muzyka jest często koncepcyjnym szkieletem kompozycji, jest to wizualnie niewidzialne i zmusza odbiorców do korzystania ze swoich uszu, aby "zobaczyć". Z drugiej strony, niektóre dzieła są cichymi instrumentami, przekształconymi w rzeźby czy instalacje, i wymagają od odbiorców korzystania ze swoich oczu, aby "słuchać" i móc wyobrazić sobie muzykę. Kolejna grupa prac pokazuje fascynację artystów rytmem, jako elementem kompozycji w ich sztuce. Prawdopodobnie najlepiej ilustruje to fakt, że w kilku pracach występuje nakladanie się bębna i perkusisty.
Wydajność - to często używane pojęcie w podejsciu plastyków do muzyki. Niektóre rzeźby lub instalacje przekształcają obiekty performatywne, lub udostepniają publicznosci aktywny udział w swoich własnych pracach.
Prace tej wystawy podzielone są na siedem tematów: Spojrzene na klasyke, Ruszaj się!, Performatywna rzeźba, Spiewaj, Brzmienie ciszy, Synestezja.
Wystawa obejmuje program na żywo, który jest organizowany przez cały okres trwania wystawy,- obejmujący publiczne występy, koncerty i inne atrakcje. Jest on również dostosowany do różnego wieku, z i bez warsztatów.
Partnerzy: Ultima, Ny Musikk, Norsk Scenekunstbruk, WiMP, TrAP, Cinemateket
Sponsorzy: Fritt Ord, FINNO, Henry Moore Foundation, Mondriaan Fonds
Nasjonalmuseet
I Wish This Was A Song. Music in Contemporary Art
Museum of Contemporary Art 14. September 2012–20. January 2013
“All art constantly aspires towards the condition of music”. (Walter Pater) Since MTV’s breakthrough on television screens in the eighties and nineties, music videos have become public property among large parts of the population. Many people feel that music programmes resulted in the perfect blend of sound and image, and people are increasingly accustomed to and accepting of films without linear narrative action. The potential to experiment is huge. Music is a kind of collective soul: an expression of identity, image, politics and affiliation. Most people associate certain songs with their lives, with special occasions, emotions or encounters. Music often provides a multisensory experience, and many visual artists see the immediate accessibility of music as an ideal that they strive to express in their own work.
“I wish this was a song” focuses primarily on a younger generation of artists and features works from the late 1990s to 2012, but also leaves room for some historical reference works.
Music is the medium that most often resonates in contemporary art. Music has always been of central importance to humankind, and its influence on visual artists and their work is neither new nor surprising. Gustav Klimt praised Schubert, Arnold Schoenberg was inspired by Wassily Kandinsky’s abstract forms when he developed his atonal system, and Morton Feldman worked closely with Mark Rothko. It was only in the 1950s, however, when popular culture gained entrance to the elitist world of art and museums, that the auditory and visual mediums became so closely bound together. Andy Warhol’s famous “banana cover” for the Velvet Underground’s first album is now iconic in the history of music and contemporary art.
“I wish this was a song” is an international group exhibition incorporating both floors of the Museum of Contemporary Art. The exhibition focuses on the role played by music in contemporary art today. Contemporary artists employ music or musical elements in their art. As well as being visual artists, many of them are also musicians, directors of recording companies, music video producers, band members or composers.
The exhibition comprises works from around 40 artists from the USA, Norway, Sweden, Germany, Austria, United Kingdom, Peru, Turkey, the Faroe Islands, Portugal, Sudan, Iceland, Canada, Ecuador, Denmark, Finland, Poland, Switzerland and the Netherlands. The exhibits span various forms of expression such as painting, sculpture, video, sound installations and photography.
The sound you do not hear but see, and the visual you cannot see but hear, is the work (Rob Mazurek)
While parts of the exhibition will get the audience moving, other parts will invite contemplation. The music is often the conceptual backbone of the artwork, making the visual invisible and requiring the audience to use their ears to “see”. On the other hand, some artworks are silent instruments transformed into sculptures or installations, requiring the audience to use their eyes to “listen” to imagined music. Another group of works shows the fascination of artists with rhythm as an element of composition in their art. This is perhaps best illustrated by the fact that several works incorporate a drum or drummer. Last but not least, performance is a frequent form of expression in the approach of artists to music. Some transform sculptures or installations into performative objects, making the audience active participants in their own work.
The works in this exhibition are divided into seven themes: Live!, Performing sculptures, Synesthesia, Get up and dance!, Sing along!, Looking to the classics and The sounds of silence.
The exhibition includes a live programme that runs throughout the period of the exhibition, featuring public performances, concerts and other activities. There is also a communication programme tailored to all ages, with and without workshops. German artist Jan Köchermann is building a sculptural stage in the Banksalen Room. Artists, musicians and dancers will be invited to appear and perform here throughout the period of the exhibition. We are working to organise various events with organisations including Ny Musikk, Ultima and TraP. String players from the Norwegian Academy of Music will play several scores by Dutch artist William Engelen, known as Falten, and Escalier du Chant
by German artist Olaf Nicolai will be performed by Stuttgart Neue Vocalsolisten. The largest collaborative project is the Oslo Complaints Choir, which will perform a new Complaints Symphony featuring complaints from Oslo residents and composed by Swedish composer Georg Wadenius. This concept originated with Finnish artist duo Tellervo Kalleinen & Oliver Kochta-Kalleinen.
