Gromov, profesor Instytutu Studiów Naukowych (IHES) we Francji, nagrodę otrzymał za "rewolucyjny wkład w rozwój geometrii". Nazywana matematycznym Noblem, nagroda stanowi dowód uznania za wkład w rozwój tej dziedziny - za rozwiązanie problemów fundamentalnych, opracowanie ważnych technik i zasad, oraz ustanowienie nowych obszarów badań. Jej wartość to 6 mln koron norweskich (około 700.000 euro).
"Mikhail Gromov wciąż tropi nowe kwestie i stale myśli o nowych rozwiązaniach problemów od dawna pozostających bez odpowiedzi" - uznał komitet przyznający nagrodę. Prace profesora określono jako "źródło inspiracji dla przyszłych odkryć matematycznych".
Urodzony 23 grudnia 1943 roku w Boksitogorsku w obwodzie leningradzkim w ZSRR, Gromow otrzymał francuskie obywatelstwo w 1992 roku. Dyplom uzyskał w uniwersytecie w Leningradzie, gdzie też początkowo wykładał. Wyemigrował do USA w 1974 roku. Tam został profesorem Uniwersytetu Nowojorskiego. W 1981 roku otrzymał stanowisko w Uniwersytecie Paryskim VI, a w rok później - profesurę IHES.
IHES ma swoją siedzibę Bures-sur-Yvette na południowy zachód od Paryża. Pozwala matematykom o międzynarodowej renomie poświęcić się bez reszty badaniom bez obowiązków dydaktycznych. Składa się z zaledwie pięciu stałych profesorów.
W miejscu przeznaczonym na zdjęcie na stronie internetowej (www.ihes.fr/~gromov/) profesor IHES Misha Gromov zamieścił... fotkę małpy. Nagrodę noszącą imię norweskiego matematyka Nielsa Henrika Abla przyznano po raz pierwszy w 2003 roku. Zwycięzcę wybiera Norweska Akademia Nauk i Literatury na podstawie rekomendacji przedstawianych przez międzynarodowy komitet. Nagroda Abla przyznawana jest ku czci norweskiego matematyka Nielsa Henrika Abla. Już w bardzo wczesnym wieku Abel przejawiał wyjątkowy talent matematyczny, zaś w roku 1821 rozpoczął naukę na Uniwersytecie w Christianii (obecnie Oslo). Na jesieni roku 1825 w drodze do Paryża – matematycznej metropolii – odwiedził Berlin. W Berlinie spotkał niemieckiego inżyniera Augusta Leopolda Crelle. Spotkanie z Ablem zainspirowało Crelle do wydania matematycznego żurnala, który stał się znany jako Crelle’s Journal i konkurował z wiodącymi publikacjami tego typu wydawanymi w Paryżu.
Abel przybył do Paryża w lipcu 1826 roku i niezwłocznie rozpoczął pracę nad swym słynnym „Paryskim pamiętnikiem”. Przesłał go do Akademii Nauk, lecz nie otrzymał żadnej odpowiedzi. Abel był pewny, że książka przepadła na dobre. Ponieważ nie czuł się zbyt dobrze, zgłosił się do lekarza, który zdiagnozował gruźlicę – w tamtych czasach był to wyrok śmierci. Abel powrócił do Christianii, gdzie miał przeżyć jeszcze tylko półtora roku. W zawrotnym tempie stworzył tam imponującą liczbę opracowań, które przesłał do Augusta Crelle do Berlina.
Niels Henrik Abel zmarł 6 kwietnia 1829 roku, w wieku 26 lat. Dwa dni po jego śmierci z Paryża nadszedł list informujący o odnalezieniu jego pamiętnika, oraz list z Berlina, w którym Crelle z radością oferował mu zatrudnienie w tym właśnie mieście. „Paryski pamiętnik” Abla został opublikowany przez Akademię w roku 1841 i zyskał uznanie, jakim nie może cieszyć się niemal żadne inne matematyczne opracowanie.
Źródło: informacja prasowa
Foto: . Foto: Erlend Aas/Scanpix
Reklama
To może Cię zainteresować