Ubezpieczenie w Norwegii a leczenie w Polsce

Najbardziej znanym rozwiązaniem, dotyczącym leczenia poza granicami kraju, w którym posiada się ubezpieczenie, jest Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (norw. europeisk helsetrygdkort). Rzeczywiście gwarantuje ona podstawowe, zupełnie niezbędne usługi zdrowotne pozwalające na dalszy pobyt za granicą, jednakże są z nią związane pewne ważne szczegóły. Po pierwsze, karta nie obejmuje długotrwałego, zaplanowanego leczenia, a jedynie działa w związku z nagłymi i nieprzewidzianymi zdarzeniami, jak np. wypadek samochodowy. Po drugie, finansowane dzięki EKUZ usługi różnią się w poszczególnych państwach, zarówno ich jakość, jak i zakres, ponieważ są one uzależnione od obowiązującego w danym kraju prawa. Czyli przykładowo pan Krzysztof, którego rodzina mieszka w Polsce, nie może wykorzystać  karty do finansowania umówionej wizyty u dentysty.

Istnieją za to inne dokumenty pozwalające na rozciągnięcie norweskiego ubezpieczenia zdrowotnego na leczenie w Polsce. Są to druki E-106 i E-109. Ten pierwszy pozwala na leczenie za granicą dzięki norweskiemu ubezpieczeniu zarówno wnioskującemu, jak i jego rodzinie, z kolei E-109 dotyczy tylko członków rodziny wnioskującego, którzy mieszkają w Polsce. Należy pamiętać, że to HELFO, norweska instytucja zajmująca się usługami zdrowotnymi od strony finansów, decyduje o tym, czy wnioskujący otrzyma druk E-106 czy też E-109, przy czym oba te dokumenty gwarantują pełne ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z wcześniej wspomnianymi zasadami, pan Krzysztof, który regularnie odwiedza rodzinę w Polsce, prawdopodobnie otrzyma druk E-106, pod warunkiem, że przedstawi aktualną umowę o pracę. Dzięki niemu będzie mógł leczyć się za darmo w polskich szpitalach i przychodniach, korzystając z norweskiego ubezpieczenia, które przysługuje mu dzięki zatrudnieniu w Norwegii. Gdyby nie był zatrudniony, a zamiast tego pobierał świadczenie dla bezrobotnych, również byłby członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych, ponieważ od dagpenger rownież odprowadzane są składki.

Druk E-109 różni się od E-106 tym, że wnioskujący musi mieć stałe zamieszkanie w Norwegii, więc osoby z D-nummer nie otrzymają druku E-109. Ponadto ci członkowie rodziny, których ma objąć E-109, muszą bezwarunkowo mieć stały meldunek w Polsce. Jakkolwiek różne są te dwa druki, oba pokrywają to samo, a wnioskujący otrzymuje gotową decyzję od Helfo, z którą udaje się do odpowiedniego oddziału NFZ. Warto pomyśleć o druku E-106 lub E-109 zawczasu, ponieważ czas rozpatrywania wniosku może trwać do 12 tygodni.