Najpiękniejsze trasy widokowe Norwegii, które warto zobaczyć

Narodowe drogi turystyczne to jedna z najnowszych atrakcji Norwegii. Wytyczono je w  miejscach, gdzie przyroda jest wyjątkowo piękna i ciekawie łączy się z najnowszą architekturą.

Obecnie można podróżować osiemnastoma szlakami, które znajdują się w różnych częściach kraju. Drogi wykonano i przystosowano do użytku na większą skalę, z myślą o rozwoju turystyki, lokalnej gospodarki i osadnictwa na obszarach, w których się znajdują.

Łączny koszt budowy norweskich narodowych dróg turystycznych to 3,5 mld koron. W projekt zaangażowano 10 okręgów,  64 gminy, a także lokalnych przedsiębiorców. Władze planują zakończyć inwestycje w 2023 roku. Oprócz tras widokowych ma też powstać 250 miejsc postojowych i punkty widokowe wzdłuż tras o łącznej długości 2000 km. 

Poniżej opisujemy pięć najciekawszych tras, które z pewnością warto zobaczyć podczas wizyty w Norwegii. Drogi uszeregowaliśmy od najbardziej wysuniętej na północ do leżącej najbardziej na południu.

Droga obejmuje 160 km jazdy wzdłuż wybrzeża Morza Barentsa. Podczas podróży można podziwiać charakterystyczne północne krajobrazy. W Varanger odnosi się wrażenie, że czas stanął w miejscu. To wymarzona trasa dla ornitologów lub miłośników ptaków, ponieważ w tej części Norwegii żyją gatunki, których nie można spotkać nigdzie indziej na świecie. Jest tu także duża szansa, by spotkać renifera. 

Trasa Varanger to idealne miejsce dla fotografów i miłośników pięknych widoków –jest tam niezwykłe światło, dzięki któremu wychodzą piękne zdjęcia. W tym miejscu wyraźnie widać lapońskie i fińskie wpływy na kulturę.

Ciekawostką jest też, że w tej, obecnie spokojnej, okolicy w  XVII w  miały miejsce procesy o czary – w ich wyniku na stosie spalono 91 osób. Część drogi pomiędzy Smelror a Hamningberg jest niestety zamknięta zimą i wiosną (od listopada do maja).

Trasa ciągnie się wzdłuż zachodniego wybrzeża wyspy Andøya. Latem można popłynąć promem z Andenes, które znajduje się na końcu trasy, do Gryllefjord, gdzie zaczyna się kolejna trasa – Senja. Dzięki takiej możliwości można znacznie wydłużyć podróż.  Wyspa  Andøya jest miejscem, w którym nikt nie będzie się nudzić. Przez okno samochodu można zobaczyć fokę, orła czy nawet wieloryba.  

Ciepły prąd morski powoduje, że klimat w tym rejonie jest niezwykle łagodny jak na taką szerokość geograficzną. Na morzu i lądzie występuje różnego rodzaju fauna. Późnym latem na bagnach rozciągających się u stóp gór dojrzewają maliny moroszki, których owoce są bardzo smaczne i zawierają wiele substancji odżywczych.  

Pomiędzy Nordmæla og Nøss znajduje się niezwykła formacja górska Bukkekjerka z naturalnymi głazami  przypominającymi ołtarz i kazalnicę. Po drodze można również wybrać się w wirtualny rejs statkiem kosmicznym lub zwiedzić Centrum Kosmiczne Aurora, które znajduje się w północnej części wyspy. Na Andøya chętni mogą wypłynąć również w krótki rejs kutrem rybackim lub na safari morskie.

Jazda Drogą Trolli to niezwykłe przeżycie, bo znajduje się na niej 11 zakrętów, z których większość ma około 180 stopni. Sama droga pnie się mocno w górę. Obecna trasa powstała w latach 30. XX wieku, ale nadal można zobaczyć (i przejść po nich pieszo) wyraźne fragmenty poprzedniej kamiennej drogi.  

Dech w piersiach zapiera również panorama na fiord Geiranger , która rozciąga się z platformy widokowej Ørnesvingen. Radzimy, by drogę Geiranger-Trollstigen pokonywać powoli – stwarza ona mnóstwo okazji do krótkich wycieczek górskich i podziwiania widoków. W połowie trasy konieczna jest krótka przeprawa promem. Osoby, które chciałyby odbyć dłuższy rejs, mogą przepłynąć odcinek pomiędzy Geiranger a Vardall.   Należy wiedzieć, że pomiędzy Geiranger a Eidsdal na pewnym odcinku drogi do października obowiązuje ruch wahadłowy z powodu lawin. Niekóre drogi są również zamknięte w okresie zimowo-wiosennym: od Langvatnet do Geiranger (listopad-maj) oraz Droga Trolli (październik-maj).

Choć większość tras można pokonać w dowolnym kierunku, drogę Aurandsfjell najlepiej zacząć w Lærdal. Daje to szansę na lepsze widoki, jak np.  widok fiordu na tle wierzchołków gór pokrytych niemal przez cały rok śniegiem.

Wspaniałe krajobrazy można podziwiać z otwartego przez cały rok punktu widokowego Stegastein. Zwłaszcza zimą widać, jak barwy przechodzą z mało nasyconych odcieni do mocnych kontrastów pomiędzy bielą a czernią z niewielką domieszką szarości. Droga funkcjonuje od lat 60-tych, a najwyżej położony jej punkt znajduje się aż 1306 m n.p.m. Nie spotyka się tu zbyt wielu ludzi i można się cieszyć niezwykłą przyrodą w pewnym oderwaniu od świata. Szczególnie niezwykłe wydawać się mogą wysokie, kamienne niemal martwe ściany fiordu oraz dość uboga, a zarazem niezwykła roślinność.  

Przy samym początku drogi znajduje się również Lærdalstunnelen o długości 24,5 km, który jest  najdłuższym tunelem na świecie. Południowa część drogi jest zamknięta od listopada do czerwca, jednak spora jej część, która prowadzi do punktu widokowego Stegastein otwarta jest przez cały rok.

Droga przebiega przez największy płaskowyż Europy Północnej. Krajobraz jest dość zróżnicowany, od płaskiego typowego dla płaskowyżu, do wąskiej malowniczej doliny Måbødalen wyróżniającej się nietypową florą. Zimą widok potrafi zmieniać się diametralnie z godziny na godzinę. Latem turystów czeka również wiele wspaniałych przeżyć: można na przykład łowić ryby w wielu górskich jeziorach. Ciekawe przygody zapewnia również szybko zmieniająca się pogoda. Na trasie znajduje się również najbardziej znany wodospad Norwegii – Vøringsfossen, w którym woda spada z wysokości 145 metrów. Jest to niezapomniany widok. Droga otwarta jest przez cały rok, choć zdarza się, że w przypadku złych warunków atmosferycznych w górach zamyka się niewielkie jej odcinki.


Źródła: nasjonaleturistveger.no, vegvesen.no