Najlepsza droga z Bergen do Oslo

5

Według raportu zaprezentowanego wczoraj na krajowej konferencji drogowej w Bergen, najlepszą drogą łączącą największe miasta Norwegii jest Rv 52 przez Hemsedal.

Wszystkie drogi prowadzą do Oslo (albo do Bergen - w zależności od kierunku jazdy...)

Z Oslo do Bergen i na odwrót można dostać się pięcioma różnymi trasami (choć trzy z nich na sporym odcinku - z Oslo do Gol - biegną wspólnie) - por. tabela pod artykułem. Obecnie są to na długich odcinkach wąskie i kręte drogi górskie, przez co średnia prędkość na całej trasie to zaledwie 60-70 km/godzinę. Rząd norweski planuje rozbudowę jednej z tych tras, tak by z wąskiej górskiej szosy stała się drogą szybkiego ruchu z prawdziwego zdarzenia.

Decyzja, która trasa dostąpi tego zaszczytu jeszcze nie została podjęta. Trzeba ocenić, jaki wariant przyniesie największe korzyści w perspektywie najbliższych 40 lat. Tymczasowym wyborem Stortingu jest rozbudowa drogi międzynarodowej E16 przez Filefjell, ale cały czas trwają prace dwóch komisji, które badają to zagadnienie.

Norweskie drogi bywają wąskie... E 16 koło Vang. Fot. jeblad/Wikimedia

W międzyczasie Rada Informacyjna Ruchu Drogowego (Opplysningsrådet for Veitrafikken - OFV) zwróciła się do biura analiz Oslo Economics o opracowanie raportu, badającego która alternatywa jest najbardziej opłacalna ze społeczno-ekonomicznego punktu widzenia.

Ku zaskoczeniu wielu osób, faworyzowana przez Storting trasa przez Filefjell znalazła się dopiero na trzecim miejscu,

a zwyciężczynią została...

droga krajowa 52 (Rv 52) przez góry Hemsedal. Według Oslo Economics jej rozbudowa przyniesie korzyści rzędu 31 miliardów koron, ale (bo zawsze jest jakieś ale...) będzie to wymagać jej skrócenia o 40 kilometrów.

Na drugim miejscu znalazła się droga międzynarodowa E 134 przez Haukelifjell z przewidywaną korzyścią 12,5 miliarda koron. Następnie droga międzynarodowa E16 przez Filefjell (8,7 miliarda) i droga krajowa nr 7 przez Hardangerviddę (3,8 miliarda korzyści). Najsłabiej w zestawieniu wypadło połączenie z wykorzystaniem drogi krajowej 50 z Hol do Aurland.

Droga krajowa 52 w górach. Fot. Erik den yngre/Wikimedia

Rolf Sverre Asp z Oslo Economics podkreśla, że "społeczno-ekonomiczna korzyść brutto" to nie to samo, co "społeczno-ekonomiczna opłacalność":

-  Tę drugą kwotę można uzyskać dopiero po odjęciu kosztów przeprowadzonej rozbudowy czy też modernizacji.

Tak więc przedstawione przez biuro rankingi nie biorą pod uwagę kosztów, jakie będzie musiała za sobą pociągnąć przebudowa wybranej trasy - a, niezależnie od wariantu, będą one olbrzymie.

Jednocześnie Asp podkreśla, że nie wkalkulowano też wszystkich możliwych korzyści, takich jak np. większej konkurencyjności firm przewożących towary między wschodem a zachodem kraju, czy innych korzyści związanych ze ściślejszym powiązaniem ze sobą obydwu regionów.

- To będą pokaźne korzyści, które jednak nie zostały ujęte w naszym zestawieniu - mówi Asp.

E 16 w Aurland. Fot. Jeblad/Wikimedia

Minister zaskoczony

Minister transportu, Ketil Solvik-Olsen, jest zaskoczony pierwszym miejscem drogi krajowej 52 w zestawieniu:

-  Więcej się słyszy o innych trasach, takich jak np. E 134. Ale to ważne, by udokumentować opłacalność wszystkich pięciu wariantów. Na pewno nie możemy zadowolić się taką sytuacją, jaką mamy dzisiaj. Wystarczy spojrzeć na powtarzający się co roku zimowy chaos na drogach. Pozostają pytania, którą trasą mamy zająć się najpierw i czy powinniśmy postawić na szybką rozbudowę jednej z dróg, czy pracować jednocześnie przy kilku.

Solvik-Olsen zwrócił się właśnie do Krajowego Zarządu Dróg o przeanalizowanie kwestii głównego połączenia drogowego wschodu z zachodem kraju. Analiza ma pokazać, jakie funkcje pełnią i jakie znaczenie mają obecne połączenia i jak te funkcje i znaczenie będą kształtować się w okresie do roku 2040. Nie oznacza ona jednak automatycznego wskazania, czy i jak rozbudowywać poszczególne trasy.

- Raport Krajowego Zarządu Dróg ma być gotowy jesienią. Na jego podstawie będzie można wyciągnąć jakieś wnioski, ale obawiam się, że dostaniemy mnóstwo różnych opinii - mówi Solvik-Olsen, a na pytanie dziennikarzy, czy zmodernizowana droga ze wschodu na zachód odbierze pasażerów liniom lotniczym latającym z Oslo do Bergen odpowiada, że nie sądzi, by miało tak być.

Oprócz opracowania ogólnej analizy, ministerstwo transportu zleciło Krajowemu Zarządowi Dróg przygotowanie osobnego raportu na temat drogi krajowej nr 7 (Rv 7).

Brama Hallingdal (Hallingporten) na drodze krajowej nr 7. Fot. Cavernia/Wikimedia

Najpierw rozbudowa w pobliżu dużych miast

Dyrektor ds. polityki gospodarczej w Radzie Informacyjnej Ruchu Drogowego, Vilrid Femoen, uważa, że raport Oslo Economics pokazuje, iż należy postawić na jedną trasę główną pomiędzy wschodem i zachodem kraju i że należy wyłonić ją, mając na uwadze całościową politykę transportowej kraju. Femoen jest też zdania, że rozbudowę trzeba zaczynać od terenów gęsto zamieszkanych.

-  Obliczenia pokazują, że korzyści ekonomiczne i społeczne rosną, kiedy drogi ulegają skróceniu i kiedy mają lepszy standard, a także im większy odsetek pojazdów stanowią pojazdy towarowe, ciężarówki. Jesteśmy przekonani, że nowa główna droga ze wschodu na zachód będzie w perspektywie dla Norwegii opłacalna, nawet biorąc pod uwagę przewidywane duże koszty rozbudowy i koszty środowiskowe.

Il. Aftenposten

Źródło: Aftenposten

Zdjęcie nagłówkowe: Wikipedia

Reklama