Magnus Carlsen został najmłodszym mistrzem świata w bliztu. Pozostałe miejsca na podium zajęli Vishy Anand i Siergiej Karjakin.

„To nie wiarygodne, Carlsen został najmłodszym mistrz świata, powiedział dla stacji NRK - sekretarz generalny Norweskiego Związku Szachowego, Dag Danielsen.

Po pierwszej rundzie Anand zrównał się punktami z Carlsenem (Hindus pokonał Swidlera, Norweg przegrał z Ponomariowem) i wydawało się, że walka o tytuł rozpoczęła się na nowo. Jednak już po drugiej partii Carlsen ponownie wyszedł na prowadzenie i nie oddał go aż do końca zawodów. Przypieczętowaniem zwycięstwa Norwega było pokonanie Ananda w bezpośrednim pojedynku na 5 rund przed zakończeniem turnieju. Co ciekawe w klasyfikacji końcowej miejsca od 1 do 7 zajęli dokładnie ci sami zawodnicy, którzy zajmowali je po dwóch dniach mistrzostw. Grająca wczoraj całkiem nieźle mistrzyni świata, Aleksandra Kosteniuk, przegrała dziś aż jedenaście partii z rzędu, co przesądziło o jej ostatnim miejscu. Jedynym polskim akcentem mistrzostw była osoba sędziego głównego, Andrzeja Filipowicza.

Oto wyniki końcowe (po czterdziestu dwóch rundach):

1. Carlsen 31
2. Anand 28
3. Karjakin 25
4. Kramnik 24,5
5-7. Swidler, Ponomariow, Griszczuk 23,5
8-9. Mamedjarow, Leko 22
10-11. Moroziewicz, Gaszimow 21,5
12. Aronian 21
13-14. Dominguez, Barejew 20
15. Iwańczuk 19,5
16. Karpow 19
17. Gelfand 18,5
18. Jakowenko 17,5
19. Polgar 17
20. Tkacziew 16
21. Naiditsch 15
22. Kosteniuk 12,5

Magnus Øen Carlsen (ur. 30 listopada 1990 w Tønsberg) – norweski szachista, arcymistrz od 2004 roku. Pierwsze szachowe turnieje rozegrał w roku 2001, szybko ściągając na siebie uwagę szachowych ekspertów. Po dwóch latach posiadał już tytuł mistrza międzynarodowego, a w roku 2004 otrzymał tytuł arcymistrza, stając się drugim najmłodszym w historii zawodnikiem (po Siergieju Karjakinie), któremu nadano ten tytuł.

Sukcesy i ważniejsze występy w kolejnych latach:

• 2002 – II m. w mistrzostwach świata juniorów do 12 lat w Heraklionie,

• 2003 – III m. w mistrzostwach Europy juniorów do lat 14 w Budvie,

• 2004 – zwycięstwo w turnieju Corus C w Wijk aan Zee, srebrny medal w mistrzostwach Norwegii w Oslo, występ na mistrzostwach świata w Trypolisie (porażka w I rundzie z Lewonem Aronianem), trzykrotne wypełnienie norm arcymistrzowskich (pierwsza w Wijk aan Zee, kolejne w Moskwie i Dubaju),

• 2005 – I m. w mistrzostwach Norwegii w Molde, zwycięstwo w otwartym turnieju w Gausdal, X m. w Pucharze Świata w Chanty-Mansijsku i sukces w postaci awansu do meczów pretendentów,

• 2006 – w styczniu po raz pierwszy przekroczył granicę 2600 punktów rankingowych, I-II m. w turnieju Corus B w Wijk aan Zee, I m. w silnie obsadzonym turnieju szachów szybkich w Reykjaviku (m.in. zwycięstwo 2-0 w półfinale z Viswanathanem Anandem), II m. w turnieju Midnight Sun w Tromsø, zdobycie tytułu mistrza Norwegii po pokonaniu w barażu Simena Agdesteina (3-1), zwycięstwo (wraz z Liviu-Dieterem Nisipeanu oraz Władimirem Małachowem) w turnieju Bosna w Sarajewie.

Źródło:Przegląd prasy