Były dobre i złe chwile: losy Norwegów na Igrzyskach Olimpijskich
Na Olimpiadzie w Berlinie w 1936 roku drużyna piłkarska Norwegii pokonała III Rzeszę. fot. wikimedia.org/CC-BY-SA-3.0-DE/Bundesarchiv
Momenty chwały
Tylko mistrzowie olimpijscy na dystansie 100 m cieszą się większym prestiżem niż zwycięzcy biegu na 800 m. Wygrana Rodala była dla Norwegów szczególnie ważna, ponieważ jednocześnie ustanowił on nowy rekord olimpijski – 1.42,58. sek.Krytycy zwracają uwagę na fakt, że w biegu nie uczestniczył ówczesny rekordzista świata Wilson Kipketer, który szansę na tym dystansie otrzymał zarówno w 2000, jak i 2004 roku, jednak ani razu nie sięgnął po olimpijskie złoto.
5 medali Knuta Holmanna
Kajakarz Knut Holmann jest przez wielu miłośników i historyków sportu nazywany największym norweskim letnim olimpijczykiem wszechczasów. Ma on w swoim dorobku trzy złote medale, dwa srebrne i jeden brązowy. Za najważniejszy moment w jego karierze uznać można zdobycie złotego medalu w wyścigu na 1000 metrów w 1996 roku.Holmann był faworytem już cztery lata wcześniej, jednak pokonał go Clint Robertson. W 1996 roku w Atlancie faworytem był Australijczyk, jednak Norweg zrewanżował się za porażkę na poprzedniej olimpiadzie, a w 2000 roku w Sydney wywalczył aż dwa olimpijskie złota.
Brąz piłkarzy, Berlin 1936
Kibice, którzy tęsknią za okresem świetności norweskiego futbolu, wciąż pamiętają piłkarzy, którzy w 1936 roku brali udział na Olimpiadzie w Berlinie. W ćwierćfinale Norwegowie pokonali Niemców 2:0 na oczach samego Adolfa Hitlera, któremu mecz miał poprawić humor po tym, jak na stadionie lekkoatletycznym zniesmaczony oglądał zwycięstwo czarnoskórego Jesse Owensa. Co ciekawe w meczu o brąz Norwegowie zmierzyli się z Polakami i wygrali 3:2.
To ma odejść w zapomnienie
W sezonie olimpijskim oszczepnik Terje Pedersen ustanowił dwa rekordy świata: rzucił oszczepem na odległość 87,21 i 91,72 m, nic więc dziwnego, że traktowany go jako murowanego faworyta do tytułu mistrza olimpijskiego. Jednak w najmniej odpowiednim momencie, tuż przed najważniejszymi zawodami w życiu, forma opuściła Pedersena. W kwalifikacjach rzucił on 72,10 m, czyli o 21 centymetrów za mało, by w ogóle awansować do finału.
Złamane wiosło, Seul 1988
Norweska czwórka kajakarska straciła szansę na walkę o olimpijskie medale w wyjątkowo pechowy sposób. Podczas półfinałów na olimpiadzie w Seulu w 1988 roku Arne B. Stelsjøe … złamał wiosło, więc cztery lata przygotowań całej drużyny do igrzysk poszło na marne.
Niesłuszna dyskwalifikacja Stiana Grimsetha, Sydney 2000
Kiedy kontrola antydopingowa wykazała zawartość niedozwolonego środka – nandrolonu – w organizmie Stiana Grimsetha, reprezentant Norwegii w podnoszeniu ciężarów musiał opuścić Sydney w atmosferze hańby i skandalu. Jak się później okazało, znajdował się on w suplemencie diety stosowanym przez ciężarowca, o czym nie poinformował jego producent. Grimseth wytoczył więc proces i wygrał sprawę otrzymując kilka milionów koron odszkodowania. Nie zmienia to jednak faktu, że dyskwalifikacja zniszczyła jego karierę sportową i marzenia o olimpijskim złocie.
Źródło: framtidnord.no
To może Cię zainteresować