1

Sąd w duńskim Lyngby wydał wyrok nakazujący kopenhaskiemu przedsiębiorcy Andersowi Moesgaardowi zapłatę 700 000 koron duńskich podatku za pracowników z Polski. Moesgaard broni się twierdząc, że nie byli to jego pracownicy, lecz pracownicy podwykonawcy.

Sprawa dotyczy Danii, ale piszemy o niej, gdyż podobne sytuacje zdarzały się i nadal zdarzają w Norwegii.

Chodzi mianowicie o sytuację, gdy firma norweska czy duńska zatrudnia – przynajmniej oficjalnie – polską firmę jako podwykonawcę do wykonania zlecenia, podczas gdy w rzeczywistości wynajmuje od niej pracowników i sama kieruje ich pracami. Różnica jak chodzi o podatki jest taka, że w pierwszym przypadku, jeśli zlecenie nie trwa zbyt długo, firma polska i jej pracownicy powinni być opodatkowani w Polsce, natomiast w drugim przypadku pracownicy będą opodatkowani w kraju wykonywania pracy (Norwegii, Danii). Jeśli norweski lub duński urząd skarbowy uzna, że chodziło o wynajem (na podstawie stanu faktycznego, bo z umowy będzie wynikało, rzecz jasna, coś innego), opodatkowuje pracowników u siebie.

Sytuacje takie są bardzo nieprzyjemne dla pracowników, gdyż obydwa kraje domagają się od nich podatku i żaden nie chce tak łatwo zrezygnować. Omawiany poniżej przypadek duński jest o tyle ciekawy, że sąd nakazał zapłatę podatku pracowników pracodawcy, a nie samym pracownikom.

Podatkowy szok

Kopenhaski przedsiębiorca budowlany Anders Moesgaard był wielokrotnie krytykowany za wynajmowanie tanich pracowników z Polski do wykonywania remontów swoich nieruchomości. Również duńska skarbówka miała w związku z tym na niego oko.

Teraz jedna ze spółek Moesgaarda, Triple International, została skazana na zapłatę urzędowi skarbowemu około 700 000 koron tytułem niepotrąconych i niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy pracowników. Zdaniem sądu w Lyngby za zapłatę tych pieniędzy odpowiedzialna jest właśnie spółka.

Sam Anders Moesgaard tłumaczył, że prace wykonywał polski podwykonawca (ze swoją załogą), a nie jego pracownicy, nawet wynajęci, jednak nie przekonał ani urzędu skarbowego, ani sądu. Ich zdaniem przedsiębiorca po prostu zatrudniał Polaków i w takim układzie powinien był potrącać im z pensji zaliczki na podatek dochodowy.

Arcyciekawe rozstrzygnięcie

Dlaczego wyrok sądu jest tak ciekawy? Otóż dlatego, że zazwyczaj w takich sytuacjach skandynawskie skarbówki żądają zapłaty podatku od samych pracowników, gdyż dostali oni wynagrodzenie brutto, tyle tylko, że podatek został zapłacony nie w tym kraju, co trzeba.

Nakazując zapłatę podatku zleceniodawcy-pracodawcy, sąd w Lyngby jakby uznawał, że stawki, figurujące na umowach są stawkami netto. Generalnie nie powinien tego robić, ale o sprawie Moesgaarda wiemy skądinąd, że stawki wypłacane pracownikom polskim były niższe, niż obowiązujące w Danii, czyli wychodzi na to, że każąc płacić podatek pracodawcy, sąd załatwił za jednym zamachem kwestię dumpingu płacowego. Wydaje się to być trochę drogą na skróty, ale działa...

Źródło: 3f.dk