Utrata pracy a zasiłek dla bezrobotnych

Najczęstszą okolicznością utraty dochodu jest rozwiązanie umowy między stronami lub jej wygaśnięcie, warto więc zorientować się, na jakich zasadach można ubiegać się o zasiłek.

Przede wszystkim, by uzyskać prawo do pobierania zasiłku, konieczne jest osiągnięcie dochodu o odpowiedniej wysokości w latach ubiegłych. Można go wyliczyć, bazując na jednym z dwóch schematów:
– zarobki za poprzedni rok podatkowy przekraczające 1,5 stawki G – 140 451 NOK,
– zarobki z 3 ostatnich lat przekraczające wartość 3G – 280 902 NOK.

Jeśli nasze przychody nie przewyższyły żadnej z wyżej wymienionych kwot, jest to równoznaczne z tym, że nie przysługuje nam takie świadczenie. Ponadto należy przebywać w Norwegii (zasada ta nie dotyczy pracowników rotacyjnych, którzy mają prawo do przebywania poza krajem w tygodniach niezobowiązujących ich do pracy na terenie Norwegii) – świadczenie skierowane jest do osób mieszkających i aktywnie poszukujących pracy w tym kraju.

Pod pojęciem aktywnego poszukiwania pracy rozumie się:

– umieszczenie CV na stronie NAV,
– regularne wysyłanie kart meldunkowych,
– pozostawanie do dyspozycji NAV,
– chęć podjęcia każdej pracy. 

Ciągłe przebywanie na terenie Norwegii jest o tyle ważne, że NAV może zaprosić osobę będącą na zasiłku dla bezrobotnych na szkolenie, kurs czy też rozmowę – niestawienie się skutkuje wstrzymaniem wypłaty pieniędzy. Zasada ta nie dotyczy pracowników rotacyjnych i przygranicznych skierowanych na permittering. Co więcej, w wypadku zasiłku dla bezrobotnych nie można ubiegać się o spłatę wstecz, chyba że po rejestracji wyślesz podanie w ciągu 4 tygodni – wówczas dostaniesz spłatę za okres nieprzekraczający 4 tygodni.

Wysokość oraz długość pobierania świadczenia wyliczana jest na podstawie dochodów brutto za ostatni rok lub za ostatnie 3 lata kalendarzowe i stanowi ona zawsze 62,4 proc. podstawy wyliczanej w oparciu o te kwoty. Kwota zasiłku uzależniona jest zatem od naszych zarobków – im więcej zarabiamy, tym wyższy będzie nasz zasiłek. Z kolei długość pobierania zasiłku również zależy poniekąd od przychodów:

– 104 tygodnie przy dochodach wyższych niż 2G (więcej niż 187 268 koron),
– 52 tygodnie przy dochodach niższych niż 2G,
– 26 tygodni w czasie 18 miesięcy u jednego pracodawcy (w przypadku permitteringu).  

Urząd wypłaca dagpenger raz na dwa tygodnie, po tym, jak otrzyma od świadczeniobiorcy wcześniej wspomnianą kartę meldunkową.

Istnieje możliwość przeniesienia prawa do pobierania świadczenia dla bezrobotnych do Polski, jeśli poszukiwania pracy w Norwegii są bezowocne i świadczeniobiorca chce spróbować znaleźć pracę w kraju pochodzenia. W tym celu należy złożyć podanie PD U2 przez wyjazdem do Polski. Warunkiem jest otrzymywanie zasiłku od NAV-u przez co najmniej 4 pełne tygodnie przed wnioskowaniem o jego transfer. Warto zaznaczyć, że jego wysokość nie ulega zmianie – przez 3 miesiące, bo tyle wynosi maksymalna długość otrzymywania dagpenger poza granicami Norwegii, osoba bezrobotna dostawać będzie przyznaną przez norweski urząd kwotę. Po powrocie wnioskować można o wznowienie zasiłku.

Standardowo czas oczekiwania na decyzję o przyznaniu zasiłku wynosi 4 tygodnie, jednak okres ten może ulec zmianie. Warto pamiętać o tym, że aby utrzymać prawo do zasiłku, niezbędne jest spełnianie wszystkich wymagań przez cały okres jego wypłaty – o wszelkich zmianach należy niezwłocznie powiadamiać urząd. 

Artykuł powstał we współpracy z firmą Multinor.
Zdjęcie frontowe: fotolia.pl/royalty free