Pracodawca nie chce mi wypłacić pensji!

06 lutego 2014 10:47

Udostępnij
na Facebooku

Pracując za granicą narażamy się na większe ryzyko wystąpienia sytuacji, kiedy pracodawca nie chce lub nie może wypłacić należnych nam pieniędzy. Co zrobić w takiej sytuacji?

Będąc pracownikiem, możesz spotkać się z sytuacją, w której pracodawca nie wypłaci pieniędzy w ustalonym terminie. Powodem niewypłacenia pieniędzy przez pracodawcę może być nieporozumienie albo błąd techniczny. Innym powodem może być to, że pracodawca nie chce nam wypłacić pieniędzy (manglede betalingsvilje) lub nie może wypłacić pieniędzy z powodu upadłości (manglede betalingsevne).

Sposób naszego działania zależy od sytuacji w której się znajdujemy. W przypadku braku chęci wypłacenia pieniędzy, możemy spróbować wyegzekwować spłatę roszczenia. Gdy powodem jest upadłość firmy, należy wystąpić do wykonawcy upadłości pracodawcy, aby uzyskać pokrycie gwarancji płac.

W razie wątpliwości, możemy zwrócić się do:

adwokata/ radcy prawnego;

związku zawodowego;

organizacji pomocy prawnej np. Jussbuss, Jushjelpa lub Jurk;

NAV Lønnsgaranti.

Co trzeba robić jeśli nie otrzymasz wypłaty w terminie?

Najpierw trzeba zwrócić się do pracodawcy, aby dowiedzieć się, dlaczego pieniądze nie zostały wypłacone. Bez względu na to, jakie otrzymamy wyjaśnienie, nie możemy zbyt długo czekać na rozwiązanie sprawy. Zbyt długie czekanie wiąże się z ryzykiem utraty praw do odzyskania pieniędzy.

Jeśli powód niewypłacenia pieniędzy jest inny niż ten, który podał nam pracodawca, będziemy musieli zmienić nasz sposób działania.

carolinehop/IG.com

Kiedy pracodawca nie chce płacić

Jeśli nasz pracodawca nie wypłaca należnych nam pieniędzy, powinniśmy skontaktować się z naszym związkiem zawodowym. Mamy bardzo ograniczony czas, podczas którego możemy się upominać o zaległe wypłaty.

Gdy pracodawca nie chce nam wypłacić pieniędzy, a nie mamy wsparcia związków zawodowych, musimy napisać list polecony do pracodawcy w którym wyrażamy nasze żądanie wypłaty w krótkim terminie, np. w ciągu tygodnia. Trzeba również w liście uwzględnić informację, że będziemy kontunuować sprawę, jeśli pracodawca nie wypłaci się w terminie.

Jeśli pracodawca nie wypłaci pieniędzy w terminie lub nie otrzymamy od niego odpowiedzi, możemy przenieść sprawę do Forliksrådet w regionie, do którego nasz pracodawca należy. Doradztwo to może nam pomóc zorganizować skargę - będzie ona potem omawiana na spotkaniu pojednawczym. Sprawa może być rozwiązana przez pojednanie lub orzeczenie, lub jest skierowana do sądu.

duohanna123/IG.com

Jeśli sprawa jest skierowana do sądu, powinniśmy zasięgnąć rady prawnej, aby dowiedzieć się, czy mamy podstawy, by wnieść sprawę do sądu.

Jeśli rezultatem naszego działania w Forliksrådet jest porozumienie lub orzeczenie, a pracodawca nadal nie wypłaca należnych nam pieniędzy, musimy przesłać sprawę do sądu pierwszej instancji, aby podjął działania.

Kiedy pracodawca nie może wypłacić pensji

Jeśli pracodawca nie jest w stanie wypłacić nam pieniedzy lub świadczeń urlopowych, można rozpocząć proces upadłościowy firmy. Po rozpoczęciu postępowania upadłościowego, możemy spróbować szukać wynagrodzenia z państwowego systemu gwarancji płac (den statlige lønnsgarantiordningen).

Będąc biernym i czekając na innych, ryzykujemy, że nasze roszczenia staną się zbyt stare, aby były objęte gwarancją wypłacenia.

miniuk88/IG.com

Najłatwiej i naszybciej jest zgłosić się razem z pracodawcą do sądu perwszej instancji (tingretten), gdzie pracodawca udowadnia, że jest niewypłacalny (brakuje mu zdolności do spłaty). Jeśli pracodawca nie chce z nami w tej kwestii współpracować, musimy najpierw wysłać list polecony, w którym piszemy o tym, czego nam pracodawca nie wypłacił. Jeśli to będzie nieskuteczne, trzeba napisać po 4 tygodniach wniosek o płatność. Jest to informacja o upadłości i powinna być doręczona pracodawcy przez funkcjonariusza publicznego. Wniosek ten jest ważny przez 2 tygodnie i jeśli w tym okresie pracodawca nie wypłaci nam pieniędzy, powinniśmy wysłać ogłoszenie o upadłości do sądu pierwszej instancji.

Jakich dokumentów potrzebuję, jeśli chcę żądać od właściciela zaległych wypłat?

Musisz zatroszczyć się o:

umowę o pracę na której są podane takie informacje jak : dla kogo pracujesz, za jaką stawkę, w jakim okresie;

zaświadczenia wypłaty (lønnslipp);

kopie ewidencji czasu pracy.

Bez tych dokumentów może być ciężko uzasadnić roszczenia o wypłatę.

Warunki dotyczące dokumentów mogą się zmieniać w zależności od rad pojednawczych (Forliksrådene) i sądów. Możesz być pewnym, że twoje roszczenia zostaną rozpatrzone tylko wtedy, gdy dostarczysz umowę o pracę i kopie ewidencji czasu pracy.

Jeśli z jakiegoś powodu nie możesz otrzymać ewidencji czasu pracy od pracodawcy, musisz chociaż zadbać o prowadzenie własnej w kalendarzu. Jednak musisz być świadomy, że tego typu dokumentacja może zostać odrzucona.

Czy mogę żądać od zleceniodawcy mojego pracodawcy wypłaty i świadczeń urlopowych, jeśli pracodawca nie chce zapłacić?

W Norwegii istnieje coś takiego jak solidaransvar (odpowiedzialność zbiorowa za głównego wykonawcę). Oznacza to, że można żądać od zleceniodawcy naszego pracodawcy oraz głównego kontrahenta wypłaty pieniędzy, bez wcześniejszego roszczenia do pracodawcy.

Jeśli nie otrzymasz pieniędzy, których żądasz od pracodawcy, możesz ich wymagać od zleceniodawcy lub głównego kontrahenta. Możesz żądać wypłaty do 3 miesięcy wstecz. Jeśli zbyt długo czekamy, roszczenie może stać się nieważne - więc nie wierz w obietnice „wynagrodzenie przyjdzie w przyszłym tygodniu"!

Co się może stać jeśli pracuję „na czarno"?

Praca na czarno jest złym pomysłem, choćby z 3 powodów:

nie otrzymujesz pieniędzy na emeryturę, w przypadku utraty pracy, świadczen urlopowych oraz podobnych;

ciężko udowodnić ewentualny brak wypłaty;

ryzykujesz dwukrotną opłatę podatku i dodatkowy karny podatek.

Pamiętaj również, że pieniądze z podatków opłacają budowy przedszkoli i szkół, domów opieki, szpitali, dróg i torów oraz zapewniają nam zabezpieczenie w przypadku choroby oraz utraty pracy.