Strona korzysta z plików cookies

w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.

Przejdź do serwisu

Rozlicz podatek za 2023

4
Permittering (II) – pieniądze na permitteringu

 
 
Jak napisaliśmy w ubiegłym tygodniu, permittering to sytuacja, kiedy czasowo ulegają zawieszeniu wzajemne obowiązki stron stosunku pracy – obowiązek świadczenia pracy przez pracownika i obowiązek wypłaty wynagrodzenia przez pracodawcę. Nie oznacza to jednak, że spermitterowany pracownik zostaje zupełnie bez dochodu.

Okres pracodawcy (arbeidsgiverperiode)

Po pierwsze, w pierwszych dniach permitteringu pracodawca ma obowiązek wypłaty pracownikowi wynagrodzenia. Jest to tak zwany okres pracodawcy (arbeidsgiverperiode). Obowiązek ten reguluje ustawa o obowiązku wypłacania wynagrodzenia na permitteringu (permitteringslønnsloven).

Zgodnie z § 3 tej ustawy długość okresu pracodawcy wynosi:
  • W przypadku permitteringu całkowitego (100%) oraz permitteringu częściowego, gdzie wymiar czasu pracy został zredukowany o co najmniej 40% - 10 dni
  • W przypadku permitteringu częściowego, gdzie wymiar czasu pracy został zredukowany o mniej niż 40% - 15 dni
  • W przypadku jeśli przyczyną permitteringu jest katastrofa naturalna (powódź, trzęsienie ziemi itp.), pożar lub tym podobne, nie ma okresu pracodawcy, a pracownik może bezpośrednio po rozpoczęciu permitteringu ubiegać się o świadczenia z NAV (o czym dalej).

Powyższe zapisy ustawowe mogą być okresowo zmieniane na mocy rozporządzenia odpowiedniego resortu (czyli ministerstwa pracy i polityki socjalnej), w zależności od aktualnej sytuacji na rynku.
(Przykładowo, w latach 2009 - 2011 ze względu na kryzys gospodarczy obowiązywał skrócony okres pracodawcy, wynoszący - w przypadku permitteringu powyżej 40% wymiaru czasu pracy - 5 dni.)

Zasiłek dla bezrobotnych podczas permitteringu (dagpenger ved permittering)


Warunki
Po zakończeniu się okresu pracodawcy spermitterowany pracownik może uzyskać z  NAV zasiłek dla bezrobotnych na zwykłych zasadach, tj.
  • wymiar jego czasu pracy musi być zredukowany o co najmniej 50%,
  • musi być zarejestrowany w NAV-ie jako osoba szukająca pracy (a co za tym idzie, musi - jeśli NAV sobie tego zażyczy - stawiać się na spotkaniach w NAV-ie, targach pracy itp., a jeśli urząd znajdzie mu jakąś pracę, zasadniczo musi ją przyjąć), (UWAGA! Należy jak najszybciej zarejestrować się jako osoba szukająca pracy. Za okres, kiedy pracownik nie był zarejestrowany nie przysługuje mu prawo do zasiłku, nawet jeśli spełnia wszystkie inne warunki!)
  • musi co dwa tygodnie wypełniać i wysyłać do NAV karty meldunkowe (meldingskort), informujące o jego aktualnej sytuacji,
  • aby mieć prawo do zasiłku, w poprzednim roku kalendarzowym lub w ciągu trzech ostatnich zakończonych lat kalendarzowych pracownik musiał wypracować sobie co najmniej minimalną podstawę dla zasiłku dla bezrobotnych.                               (Przykłady: - pracownik występuje o zasiłek w grudniu 2011 roku. Pod uwagę będzie brany albo jego dochód z roku 2010, albo z lat 2008, 2009 i 2010.      - pracownik ubiega się o zasiłek w styczniu 2012. Pod uwagę będzie brany jego dochód albo z roku 2011, albo z lat 2009, 2010 i 2011)                     Jeśli bierzemy pod uwagę ostatni rok kalendarzowy, dochód pracownika musiał wynieść co najmniej 1,5 stawki G. Biorąc pod uwagę 3 ostatnie zakończone lata kalendarzowe, dochód musiał wynieść co najmniej 3 G. (wysokość stawki G zmienia się co roku w maju. Na chwilę publikacji tego artykułu wynosi 79 216 nok). Jeśli nie ma się wypracowanej minimalnej podstawy w Norwegii, pod uwagę mogą być wzięte również dochody uzyskane w wymaganym okresie w innych państwach EOG (np. w Polsce). Trzeba je wtedy udokumentować przy pomocy dokumentu E 301.

Dodatkowo w przypadku permitteringu trzeba zwrócić uwagę na to, że aby pracownik miał prawo do zasiłku , przyczyną permitteringu nie może być umowa między pracodawcą a pracownikiem (bądź związkiem zawodowym) o zastosowaniu permitteringu w związku z np. sezonowymi wahaniami koniunktury.
Aby permittering dawał prawo do zasiłku dla bezrobotnych, jego przyczyną musi być albo poważny (i niedający się przewidzieć) spadek liczby zamówień, albo wypadek, katastrofa naturalna lub inne nieprzewidziane zdarzenie tego typu, albo sytuacja, kiedy z powodu strajku, lokoutu lub innego konfliktu w miejscu pracy tak wielu pracowników nie pracuje, że pozostałym też nie da się znaleźć sensownego zajęcia.

Pobieranie zasiłku, a możliwość przebywania w Polsce
Zasadniczo, jeśli pracownik przebywający na przestoju (permitteringu) chce mieć prawo do zasiłku dla bezrobotnych, powinien przebywać w Norwegii (weekendy się nie liczą, gdyż nie jest za nie wypłacany zasiłek).

Wyjątkiem są:
a) pracownicy przygraniczni (grensearbeidere), czyli pracownicy zamieszkali na stałe za granicą i podróżujący do domu co najmniej raz w tygodniu.
b) pracownicy rotacyjni, czyli tzw. „nieprawdziwi pracownicy przygraniczni", którzy na mocy wyjątku zostali objęci tymi samymi regułami co pracownicy przygraniczni - są to osoby zamieszkałe na stałe za granicą, które pracują w regularnych rotacjach, czyli w równie regularnych odstępach czasu jeżdżą do rodzinnego domu. (pisaliśmy o tym tutaj.)

Pozostałe osoby, które ani nie pracują w rotacjach, ani nie jeżdżą do Polski co najmniej raz w tygodniu, chcąc pobierać zasiłek, muszą przebywać w Norwegii.

Jak długo można pobierać zasiłek na permitteringu?
Długość okresu, w którym spermitterowany pracownik może pobierać zasiłek dla bezrobotnych również zależy od aktualnych rozporządzeń ministerstwa pracy i polityki socjalnej. Ustawowy punkt wyjścia to maksymalnie 26 tygodni w ciągu ostatnich 18 miesięcy, jednak okres ten może być na mocy rozporządzenia wydłużony.

W chwili pisania tego artykułu (luty 2012) jest to maksymalnie 30 tygodni w ciągu ostatnich 18 miesięcy.

Co, kiedy okres z prawem do zasiłku się kończy?
Jeśli w ciągu ostatnich 18 miesięcy pracownik wyczerpał limit tygodni, kiedy mógł pobierać zasiłek dla bezrobotnych podczas permitteringu, a pracodawca wciąż nie ma dla niego pracy, możemy mieć do czynienia z dwoma scenariuszami:

  • Jeśli pracodawca przedłuży okres permittering pracownika, ponownie będzie mieć obowiązek wypłaty pracownikowi pensji - nawet jeśli nie będzie miał dla niego w tym czasie żadnego zajęcia i pracownik będzie, obrazowo mówiąc, leżał do góry brzuchem :) Ponieważ opcja ta jest pracodawcy bardzo nie na rękę, z reguły będzie mieć miejsce scenariusz numer dwa:
  • Jeśli pracodawca da pracownikowi wypowiedzenie, stosunek pracy ulegnie rozwiązaniu po ustalonym w umowie (bądź w ustawie o środowisku pracy) okresie wypowiedzenia. W tym okresie pracownik powinien pracować, a pracodawca powinien mu za ten okres wypłacić pensję. Jeśli nawet jednak pracodawca nie będzie mieć dla pracownika nic do roboty, obowiązek wypłaty wynagrodzenia za okres wypowiedzenia pozostaje.


Pierwsza część artykułu dostępna jest tutaj .


  
Reklama
Gość
Wyślij
Komentarze:
Od najnowszych
Od najstarszych
Od najnowszych


Krzysztof B

25-02-2012 16:43

Wystarczy zaznaczyć cały tekst,i skopiować do notatnika a nastepnie zapisać i potem otworzyć w wordzie

SŁAWOMIR JAMROŻY

24-02-2012 22:16

Sytuacja identyczna jak wcześniej.Część tekstu zasłonięta.

piotr kwiatkowski

24-02-2012 21:19

Mówisz i masz:
Jak napisaliśmy w ubiegłym tygodniu, permittering to sytuacja, kiedy czasowo ulegają zawieszeniu wzajemne obowiązki stron stosunku pracy – obowiązek świadczenia pracy przez pracownika i obowiązek wypłaty wynagrodzenia przez pracodawcę. Nie oznacza to jednak, że spermitterowany pracownik zostaje zupełnie bez dochodu.

Okres pracodawcy (arbeidsgiverperiode)
Po pierwsze, w pierwszych dniach permitteringu pracodawca ma obowiązek wypłaty pracownikowi wynagrodzenia. Jest to tak zwany okres pracodawcy (arbeidsgiverperiode). Obowiązek ten reguluje ustawa o obowiązku wypłacania wynagrodzenia na permitteringu (permitteringslønnsloven).

Zgodnie z § 3 tej ustawy długość okresu pracodawcy wynosi:

W przypadku permitteringu całkowitego (100%) oraz permitteringu częściowego, gdzie wymiar czasu pracy został zredukowany o co najmniej 40% - 10 dni
W przypadku permitteringu częściowego, gdzie wymiar czasu pracy został zredukowany o mniej niż 40% - 15 dni
W przypadku jeśli przyczyną permitteringu jest katastrofa naturalna (powódź, trzęsienie ziemi itp.), pożar lub tym podobne, nie ma okresu pracodawcy, a pracownik może bezpośrednio po rozpoczęciu permitteringu ubiegać się o świadczenia z NAV (o czym dalej).

Powyższe zapisy ustawowe mogą być okresowo zmieniane na mocy rozporządzenia odpowiedniego resortu (czyli ministerstwa pracy i polityki socjalnej), w zależności od aktualnej sytuacji na rynku.
(Przykładowo, w latach 2009 - 2011 ze względu na kryzys gospodarczy obowiązywał skrócony okres pracodawcy, wynoszący - w przypadku permitteringu powyżej 40% wymiaru czasu pracy - 5 dni.)

Zasiłek dla bezrobotnych podczas permitteringu (dagpenger ved permittering)

Warunki
Po zakończeniu się okresu pracodawcy spermitterowany pracownik może uzyskać z NAV zasiłek dla bezrobotnych na zwykłych zasadach, tj.

wymiar jego czasu pracy musi być zredukowany o co najmniej 50%,
musi być zarejestrowany w NAV-ie jako osoba szukająca pracy (a co za tym idzie, musi - jeśli NAV sobie tego zażyczy - stawiać się na spotkaniach w NAV-ie, targach pracy itp., a jeśli urząd znajdzie mu jakąś pracę, zasadniczo musi ją przyjąć), (UWAGA! Należy jak najszybciej zarejestrować się jako osoba szukająca pracy. Za okres, kiedy pracownik nie był zarejestrowany nie przysługuje mu prawo do zasiłku, nawet jeśli spełnia wszystkie inne warunki!)
musi co dwa tygodnie wypełniać i wysyłać do NAV karty meldunkowe (meldingskort), informujące o jego aktualnej sytuacji,
aby mieć prawo do zasiłku, w poprzednim roku kalendarzowym lub w ciągu trzech ostatnich zakończonych lat kalendarzowych pracownik musiał wypracować sobie co najmniej minimalną podstawę dla zasiłku dla bezrobotnych. (Przykłady: - pracownik występuje o zasiłek w grudniu 2011 roku. Pod uwagę będzie brany albo jego dochód z roku 2010, albo z lat 2008, 2009 i 2010. - pracownik ubiega się o zasiłek w styczniu 2012. Pod uwagę będzie brany jego dochód albo z roku 2011, albo z lat 2009, 2010 i 2011) Jeśli bierzemy pod uwagę ostatni rok kalendarzowy, dochód pracownika musiał wynieść co najmniej 1,5 stawki G. Biorąc pod uwagę 3 ostatnie zakończone lata kalendarzowe, dochód musiał wynieść co najmniej 3 G. (wysokość stawki G zmienia się co roku w maju. Na chwilę publikacji tego artykułu wynosi 79 216 nok). Jeśli nie ma się wypracowanej minimalnej podstawy w Norwegii, pod uwagę mogą być wzięte również dochody uzyskane w wymaganym okresie w innych państwach EOG (np. w Polsce). Trzeba je wtedy udokumentować przy pomocy dokumentu E 301.

Dodatkowo w przypadku permitteringu trzeba zwrócić uwagę na to, że aby pracownik miał prawo do zasiłku, przyczyną permitteringu nie może być umowa między pracodawcą a pracownikiem (bądź związkiem zawodowym) o zastosowaniu permitteringu w związku z np. sezonowymi wahaniami koniunktury.
Aby permittering dawał prawo do zasiłku dla bezrobotnych, jego przyczyną musi być albo poważny (i niedający się przewidzieć) spadek liczby zamówień, albo wypadek, katastrofa naturalna lub inne nieprzewidziane zdarzenie tego typu, albo sytuacja, kiedy z powodu strajku, lokoutu lub innego konfliktu w miejscu pracy tak wielu pracowników nie pracuje, że pozostałym też nie da się znaleźć sensownego zajęcia.

Pobieranie zasiłku, a możliwość przebywania w Polsce
Zasadniczo, jeśli pracownik przebywający na przestoju (permitteringu) chce mieć prawo do zasiłku dla bezrobotnych, powinien przebywać w Norwegii (weekendy się nie liczą, gdyż nie jest za nie wypłacany zasiłek).

Wyjątkiem są:
a) pracownicy przygraniczni (grensearbeidere), czyli pracownicy zamieszkali na stałe za granicą i podróżujący do domu co najmniej raz w tygodniu.
b) pracownicy rotacyjni, czyli tzw. „nieprawdziwi pracownicy przygraniczni", którzy na mocy wyjątku zostali objęci tymi samymi regułami co pracownicy przygraniczni - są to osoby zamieszkałe na stałe za granicą, które pracują w regularnych rotacjach, czyli w równie regularnych odstępach czasu jeżdżą do rodzinnego domu. (pisaliśmy o tym tutaj: www.mojanorwegia.pl/praca_i_pieniadze/za...nia_ciag_dalszy.html )

Pozostałe osoby, które ani nie pracują w rotacjach, ani nie jeżdżą do Polski co najmniej raz w tygodniu, chcąc pobierać zasiłek, muszą przebywać w Norwegii.

Jak długo można pobierać zasiłek na permitteringu?
Długość okresu, w którym spermitterowany pracownik może pobierać zasiłek dla bezrobotnych również zależy od aktualnych rozporządzeń ministerstwa pracy i polityki socjalnej. Ustawowy punkt wyjścia to maksymalnie 26 tygodni w ciągu ostatnich 18 miesięcy, jednak okres ten może być na mocy rozporządzenia wydłużony.

W chwili pisania tego artykułu (luty 2012) jest to maksymalnie 30 tygodni w ciągu ostatnich 18 miesięcy.

Co, kiedy okres z prawem do zasiłku się kończy?
Jeśli w ciągu ostatnich 18 miesięcy pracownik wyczerpał limit tygodni, kiedy mógł pobierać zasiłek dla bezrobotnych podczas permitteringu, a pracodawca wciąż nie ma dla niego pracy, możemy mieć do czynienia z dwoma scenariuszami:


Jeśli pracodawca przedłuży okres permittering pracownika, ponownie będzie mieć obowiązek wypłaty pracownikowi pensji - nawet jeśli nie będzie miał dla niego w tym czasie żadnego zajęcia i pracownik będzie, obrazowo mówiąc, leżał do góry brzuchem Ponieważ opcja ta jest pracodawcy bardzo nie na rękę, z reguły będzie mieć miejsce scenariusz numer dwa:
Jeśli pracodawca da pracownikowi wypowiedzenie, stosunek pracy ulegnie rozwiązaniu po ustalonym w umowie (bądź w ustawie o środowisku pracy) okresie wypowiedzenia. W tym okresie pracownik powinien pracować, a pracodawca powinien mu za ten okres wypłacić pensję. Jeśli nawet jednak pracodawca nie będzie mieć dla pracownika nic do roboty, obowiązek wypłaty wynagrodzenia za okres wypowiedzenia pozostaje.

Reklama
Facebook Messenger YouTube Instagram TikTok