Gdy zleceń jest za mało – wszystko o permitteringu

Pomimo stosunkowo niskiej stopy bezrobocia, rząd norweski przygotował dla osób bez pracy szereg świadczeń, których główny cel to zapewnienie niepracującemu wsparcia finansowego. Wysokość takiego świadczenia może wynosić ponad 60% pensji.  

Zasiłki dla bezrobotnych nie dotyczą wyłącznie osób, których umowa o pracę zostaje zerwana, lecz również pracowników, którzy zostają skierowani na tzw. przestojowy urlop, czyli permittering.  

Permittering to przymusowe, tymczasowe zwolnienie z obowiązku wykonywania pracy, na które pracodawca może skierować pracownika. Permittering działa w obie strony – nie tylko zwalnia pracownika z obowiązku pracy, lecz również pracodawcę z obowiązku wypłaty wynagrodzenia. Pracodawca ma prawo zwolnić pracownika na permitteringu. Wówczas obowiązuje go okres wypowiedzenia przewidziany w umowie. Jeśli to pracownik składa wypowiedzenie, obowiązuje krótszy okres – 14 dni. 

Można wyróżnić permittering częściowy i całkowity. Częściowy oznacza redukcję czasu pracy o minimum 50%, z kolei całkowity oznacza stuprocentowe zwolnienie pracownika z obowiązku wykonywania pracy. 

Pracownikowi będącemu na permitteringu przysługuje możliwość otrzymywania zasiłku dla osób bezrobotnych.

Wysłanie pracownika na permittering możliwe jest tylko, gdy istnieje realne prawdopodobieństwo, że będzie mógł powrócić do pracy. W innym przypadku jedyną możliwością jest wypowiedzenie zatrudnionemu umowy. Z reguły przyczyną wysłania pracownika na permittering jest nieprzewidziany zastój w obszarze wykonywanych usług. Najczęściej ma to miejsce w branżach budowlanych lub stoczniowych, w których natężenie pracy związane jest z ilością zleceń. Konieczność „spermittowania” pracowników może wystąpić również w innych przypadkach, takich jak:

• nagłe, nieprzewidziane zdarzenia i okoliczności, na przykład wypadki czy katastrofy naturalne, które mogą przyczynić się do tego, że pracodawca czasowo nie będzie miał zatrudnienia dla swoich pracowników;

• strajki czy inne konflikty w miejscu pracy, mogące doprowadzić do trudności w przydzieleniu zatrudnionym konkretnych zajęć.

Pracodawca ma obowiązek pisemnie powiadomić zatrudnionego o planowanym wysłaniu go na permittering z dwutygodniowym wyprzedzeniem. Z tego powodu istotnym jest, aby jak najszybciej poinformować NAV o planowanym permitteringu. Jednak jeśli chcesz ubiegać się o zasiłek, nadal istnieją warunki, stawiane przez urząd, które musisz spełnić, aby NAV pozytywnie rozpatrzył twój wniosek i przyznał zasiłek na cały okres permitteringu.

Okres pracodawcy

Przez pierwsze dni permitteringu obowiązuje tzw. okres pracodawcy. To czas, w którym to on ma obowiązek wypłaty wynagrodzenia swojemu pracownikowi. Okres ten trwa przez pierwsze 10 dni od momentu wysłania pracownika na permittering. Następnie pracownik przechodzi pod opiekę NAV-u, który wypłaca zasiłek przez kolejne 30 tygodni. Po upływie tego czasu następuje pięciodniowy okres, kiedy ponownie to pracodawca ma obowiązek wypłaty wynagrodzenia. Później pracownik po raz kolejny przechodzi pod opiekę NAV-u, który wypłaca zasiłek przez okres 19 tygodni. Po zakończeniu okresu pracodawcy zawsze konieczne jest jak najszybsze założenie podania o przyznanie zasiłku i zarejestrowanie siebie jako osoba aktywnie poszukująca pracy. Dagpenger nie można uzyskać wstecz, dlatego tak istotne jest pilnowanie terminów. Świadczenie wypłacane jest od czwartego dnia od rejestracji.

Wysokość zasiłku

Zarówno wysokość, jak i długość czasu pobierania świadczenia powiązana jest z wysokością dochodów w ubiegłym roku lub przez ostatnie 3 lata kalendarzowe. Kwota, którą uzyskuje osoba pobierająca zasiłek dla bezrobotnych na permitteringu stanowi 62,4% podstawy, która wyliczana jest na podstawie wcześniejszych dochodów brutto. Maksymalny okres pobierania zasiłku wynosi aż 49 tygodni w czasie półtora roku. Dotyczy to permitteringu u jednego pracodawcy, więc w przypadku zmiany pracy przysługuje nowy okres zasiłkowy.

W Polsce jedynie w dwóch przypadkach można pobierać zasiłek, jeżeli jest się na permitteringu.  

Pierwszy przypadek dotyczy pracowników przygranicznych, którzy podróżują między Polską a Norwegią nie rzadziej raz w tygodniu. Druga sytuacja obejmuje pracowników rotacyjnych, których okresy pracy są odgórnie określone umową. W przypadku osób, w których nie dotyczy ani pierwsza, ani druga opcja, istnieje możliwość podróżowania do Polski tylko w okresach bezpłatnych czyli w weekendy, a także w terminach wcześniej ustalonych z norweskim urzędem pracy.

Pamiętaj, że permittering nie zwalnia z obowiązku aktywnego poszukiwania pracy. Konieczne jest zarejestrowanie się w norweskim urzędzie pracy, wysyłanie regularnych sprawozdań do NAV-u, a także wypełnianie co dwa tygodnie tzw. kart meldunkowych.


Artykuł powstał we współpracy z firmą Multinor.