Zasiłek dla bezrobotnych: w Polsce czy w Norwegii? Porównujemy

Po zakończeniu pracy na terenie Norwegii i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) i UE mamy prawo do zasiłku dla bezrobotnych na warunkach funkcjonujących w tym kraju i w takiej samej wysokości, jaka w nim obowiązuje. Należy jednak postarać się o niego odpowiednio wcześniej i spełnić wszystkie wymagane warunki. W przeciwnym razie będziemy mogli ubiegać się o zasiłek dla bezrobotnych na warunkach polskich, które zazwyczaj są mniej korzystne niż np. w Norwegii.

Osoby bezrobotne, które pracowały w Norwegii, powinny starać się tam o uzyskanie zasiłku – dzięki temu będą mogły liczyć na korzystniejsze dla siebie warunki. Jakie wymogi trzeba spełnić, aby mieć do niego prawo?

Osoby, które wracają do Polski, a w Norwegii nie dopełniły formalności z uzyskaniem zasiłku, powinny zgłosić się do właściwego dla swojego miejsca zameldowania powiatowego urzędy pracy, gdzie będą mogły zarejestrować się jako osoby bezrobotne i ubiegać o zasiłek na polskich warunkach.

Zasiłek dla bezrobotnych pobierany w Norwegii jest pod wieloma względami korzystniejszy dla świadczeniobiorców.

Miesięczna kwota zasiłku w Polsce waha się pomiędzy 522,10 a 997,40 zł brutto – w zależności od stażu pracy – i jest niezależna od dochodów. Osobom, które mają poniżej 5 lat stażu pracy, przysługuje 664,90 zł brutto zasiłku przez 3 miesiące, a 522,10 zł przez kolejne. Osoby, które pracowały więcej niż 5, ale mniej niż 20 lat mogą pobierać 831,10 zł brutto przez pierwsze 3 miesiące, a następnie 652,60 zł. Powyżej 20 lat stażu pracy oznacza 997,40 zł brutto przez pierwsze 3 miesiące i 783,20 zł przez pozostałe.

W Norwegii natomiast wysokość zasiłku dla bezrobotnych stanowi 62,4 proc. rocznej podstawy wyliczanej w oparciu o wcześniejsze dochody brutto. Nie jest więc stała jak w Polsce, lecz zależna od dochodów. Jeżeli osoba starająca się o świadczenie nie wypracowała w poprzednim roku kwoty minimalnej do osiągnięcia prawa o zasiłek, NAV weźmie pod uwagę dochód z ostatnich 3 lat podatkowych.

Jeśli chodzi o długość pobierania zasiłku dla bezrobotnych, w Polsce wynosi ona 180 dni. Wyjątek stanowią osoby, które są bezrobotne i: 
- samotnie wychowują co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat,
- mają powyżej 50 lat oraz posiadają jednocześnie co najmniej 20-letni staż pracy uprawniający do zasiłku,
- są rodzicami co najmniej jednego dziecka w wieku do 15 lat, a ich małżonek również jest bezrobotny i nie ma już prawa do zasiłku (okres jego pobierania upłynął po dniu nabycia prawa do zasiłku przez osobę bezrobotną),
- w okresie pobierania zasiłku mieszkają na obszarze powiatu, w którym w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku stopa bezrobocia przekraczała 150% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju.
W tych wypadkach zasiłek przysługuje przez 365 dni. 

W Norwegii zasiłek wypłacany jest przez 104 lub 52 tygodnie. 104 tygodnie obowiązują przy dochodach brutto z pracy, które wynoszą minimum dwukrotność stawki G. 52 tygodnie zasiłku dotyczą osób, których dochód brutto z pracy wyniósł mniej niż dwukrotność stawki G.

W Norwegii – w przeciwieństwie do Polski – łatwiej uzyskamy potwierdzenie statusu bezrobotnego. W Polsce dokonuje się tego osobiście, z kolei w Norwegii możemy dokonać tego elektronicznie.

W Polsce, w przypadku zasiłku dla bezrobotnych, wymagana jest osobista rejestracja w urzędzie. Świadczenie przysługuje każdemu, kto spełnia wymogi zawarte w art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W Norwegii natomiast bezrobotny może wnioskować o zasiłek listownie bądź elektronicznie.

Poniżej tabela przedstawiająca porównanie zasiłku dla bezrobotnych w Polsce i w Norwegii.

Źródło: multinor, psz.praca.gov.pl, urzadpracy.pl