Norweski rząd idzie na rękę nocnym markom i wydłuża godziny pracy

Do tej pory późnym wieczorem i nocą można było wykonywać prace zarobkowe wyłącznie wtedy,  gdy wymagała tego natura samej profesji. Z propozycją wydłużenia dopuszczalnych godzin pracy musi wyjść sam zatrudniony i uzgodnić zmiany z pracodawcą na piśmie.

Partie optujące za zmianą godzin pracy argumentowały swoją decyzję prośbami spływającymi od pracowników, którym zależało na elastyczności harmonogramu. Chcieli wychodzić z pracy wcześnie, by spędzić czas ze swoimi rodzinami, a następnie „dopracować” resztę wieczorem. 

Jednocześnie, aby pozostali nie odczuli presji wykonywania swoich obowiązków zawodowych, właśnie w godzinach wieczornych, ustawa przewiduje zmianę umowy zatrudnionego jedynie na jego życzenie.

Przeciwne zmianom w Ustawie o środowisku i warunkach pracy były partie Centrum (Sp), Pracy (Ap) oraz Socjalistyczna Partia Lewicowa (SV), twierdząc, że regularna praca po 21:00 może mieć negatywny wpływ na stan zdrowia pracownika.

Ich zdaniem wydłużenie godzin wykonywania obowiązków zawodowych niesie za sobą także ryzyko, że sfera zawodowa i prywatna zaczną się zacierać, a ponadto będzie ono również wymagało obecności w miejscu pracy również pracodawcy wraz z innymi podwładnymi.

Oprócz tego zmiana punktu o godzinach pracy w ustawie może naruszyć inne jej zapiski, jak chociażby ten o minimum 11 godzinach przerwy pomiędzy poszczególnymi dyżurami w pracy z dnia na dzień. Krótsza przerwa jest jednak dopuszczalna po zawarciu porozumienia na tym polu między pracodawcą a zatrudnionym.