„Nie chcę wracać”. Co trzyma Polaków w Norwegii?

Co trzyma Polaków w Norwegii? Czy rzeczywiście chodzi tylko o zarobki, jak z przekąsem twierdzą bezimienni komentatorzy życia innych na forach dyskusyjnych?

Żadna zmiana w naszym życiu nie pozostaje bez wpływu na nas samych, naszą osobowość czy postrzeganie siebie i świata. Jedni dostosowują się łatwo, innym przychodzi to dużo trudniej.

- Mieszkam tu już dwadzieścia dwa lata – mówi Leszek, właściciel firmy budowlanej - Miałem koło trzydziestki, kiedy przyleciałem po raz pierwszy. Niby młody jeszcze, ale mający już jakieś swoje przyzwyczajenia i upodobania. Przekonałem się stopniowo do nowych smaków, zwyczajów i trybu życia. Ale najdłużej zajęła mi zmiana sposobu zachowania. My z Polski przywozimy poczucie niższości i przerysowanego respektu przed przełożonymi. Trochę czasu mija zanim się przestawimy.

Leszek od początku wiedział, że nie chce całe życie pracować dla kogoś. Szybko nauczył się zawodu, spełnił wszystkie potrzebne kryteria i rozpoczął własną działalność. Jak sam twierdzi, w Norwegii to dużo prostsze.

- Nie ma aż tyle papierologii. Ważne, by skrupulatnie przestrzegać zasad, pilnować terminów urzędowych – tłumaczy.

Adam, jego pracownik, również pozytywnie wypowiada się o życiu w kraju fiordów. Lubi standard i komfort życia, które zapewnia praca w Norwegii, oraz poczucie bezpiecznej przyszłości.

- Na początku jest trochę minusów. Rzucasz całe swoje dotychczasowe życie, wieloletnich przyjaciół, jakieś ulubione, zgromadzone szpargały, mieszkanie, krewnych – wyjaśnia mężczyzna. - Ale z czasem minusów ubywa, a przybywa plusów. Nie musisz martwić się, czy wynagrodzenie będzie na czas, czy wystarczy „do pierwszego”. Z urzędami też spokojniej, sami urzędnicy milsi. Generalnie żyje się łatwiej.

Pracujący w Norwegii Polacy cenią sobie przede wszystkim jakość życia. Nawet nie tyle bogactwo, bo bardzo wielu do tego dużo brakuje, ale pewność posiadania pracy i otrzymania wypłaty we właściwym terminie. Czas wolny po pracy, na który jest energia - i który w ogóle jest. Prawie  niewidoczne różnice i podziały społeczne.

- Zarówno szef firmy, jak również sprzątaczka tejże firmy, posiadają te same marki telefonów i firmowe ubrania – zauważa Tomasz, pracownik biurowy w Bergen. - Ja uważam, że to w porządku. Każdy wykonuje swoją pracę i każdego stać na to, co chce mieć. Nie rodzą się niezdrowe frustracje.

- Ja wiem, że to nie jest aż tak bardzo istotne, ale prawdą jest, że takie rzeczy wpływają na dużo lepsze samopoczucie pracowników i ogólnie pojęte poczucie wartości, które buduje się nie tylko poprzez dobre kontakty z ludźmi – dodaje Sven, współpracownik Tomasza. - Zresztą my, Norwedzy, chyba nie za bardzo zwracamy uwagę na takie sprawy. Niezależnie od szczebla, ludzie pracują, więc i kupują. Poza tym my jesteśmy wychowywani od małego w poczuciu szacunku do każdego człowieka. Nie musisz kogoś znać i lubić, ale szacunek mu się należy.

- My Polacy cenimy sobie życie i pracę w Norwegii – dodaje Tomasz. - I chyba przyzwyczajamy się do wygodnego trybu życia.