Norweski film oparty na faktach: „Fala” - katastrofa, która może się powtórzyć [RECENZJA]

Norweski kandydat do Oscara w reżyserii Roara Uthauga ma w sobie wszystko to, co powinien mieć dobry film katastroficzny – trzyma w napięciu, zaskakuje i wzrusza, a jego efekty specjalne wzbudzają zachwyt i przerażenie jednocześnie. Wrażenia odbiorcy wzmaga świadomość, że „Fala” oparta jest na faktach, a w ciągu najbliższych stu lat katastrofa może się powtórzyć. Światowa premiera filmu odbyła się 28 sierpnia,  a do polskich kin trafił on 28 grudnia.

Akcja filmu toczy się w miasteczku turystycznym Geiranger, które leży nad jednym z najbardziej malowniczych fiordów w Norwegii. Początkowe sceny pokazują piękno tych okolic i będą nam towarzyszyły aż do nadejścia tytułowej fali.  

Na początku filmu poznajemy głównych bohaterów, czyli kochające się małżeństwo – Kristiana (Kristoffer Joner) i Idun (Ane Dahl Torp) oraz ich dzieci – nastoletniego Sondre (Jonas Hoff Otebro) i małą Julię (Edith Haagenrud-Sande). Kristian pracuje jako geolog – jego ekipa przeprowadza pomiary góry, która znajduje się nad fiordem. Idun to recepcjonistka w słynnym hotelu Geiranger. Postaci oraz relacje pomiędzy nimi są bardzo naturalne, więc odbiorca z łatwością może się z nimi utożsamić.

Akcja filmu trwa. Rodzina przygotowuje się do przeprowadzki do Stavanger, jednak podczas ostatniego dnia Kristiana w pracy komputery pomiarowe sygnalizują, że dzieje się coś złego. Mężczyzna odkłada wyjazd na południe, ponieważ przypuszcza, że płyty tektoniczne zaczynają się przesuwać. Obawia się, może to że spowodować lawinę. Jego współpracownicy uważają, że niepokojące wyniki są efektem błędu sprzętu i nie traktują sprawy poważnie – wieloletni spokój uśpił ich czujność. Skalę zagrożenia uświadamiają sobie dopiero wtedy, gdy jest już za późno, by uratować  mieszkańców miasteczka.

Krisitian ustawia w zegarku 10-minutowe odliczanie, bo właśnie tyle czasu pozostało do wielkiej katastrofy naturalnej. W tym momencie powolna do tej pory akcja filmu gwałtownie przyśpiesza. Główny bohater wsiada do samochodu i razem z córką jedzie w góry. W tym samym czasie Idun ewakuuje gości hotelu Geiranger. Sama musi razem z synem uciec do schronu znajdującego się pod budynkiem.

Fala zalewa Geiranger. Po chwili urokliwe miasteczko jest całkowicie zrujnowane, a dalsza część filmu przedstawia pełną dramaturgii i trzymającą w napięciu walkę głównych bohaterów o przeżycie.

Efekty specjalne są oszczędne, ale imponujące i w niczym nie ustępują tym z hollywoodzkich superprodukcji. Poziom gry aktorów, którzy wcielili się w role głównych bohaterów jest bardzo wysoki. Szczególną uwagę zwraca Edith Haagenrud-Sande. Dla tej 9-letniej dziewczynki „Fala” to debiut na wielkim ekranie. Mała aktorka, pomimo tak młodego wieku, spisuje się naprawdę świetnie.

Pierwszy w historii skandynawski film katastroficzny to spora dawka wrażeń i emocji w połączeniu z przepięknymi norweskimi widokami. Wciąga, przejmuje i zachwyca. Zdecydowanie warto go obejrzeć.

Inspiracją do nakręcenia filmu była katastrofa naturalna, która wydarzyła się w nocy z 6 na 7 kwietnia 1934 roku na fiordzie Ta w gminie Sunnmøre. Duża część góry, pod którą znajdował się fiord, oderwała się od reszty powodując ogromną lawinę. Lawina wpadła do wody tworząc wysoką falę, która zalała pobliskie miasteczko, spowodowała ogromne zniszczenia i pozbawiła 40 życia osób. Obecnie geolodzy alarmują, że istnieje ryzyko, iż w ciągu najbliższych stu lat katastrofa się powtórzy.