Być zdrowym jak wiking – oto ich sposoby, by ustrzec się przed chorobami

Badania archeologiczne, które przeprowadza się na szczątkach zwłok z epoki wikingów, pokazują, że przynajmniej część wikińskiej populacji cieszyła się dobrym zdrowiem i długim życiem. Przykładem takich odkryć są wykopaliska, które prowadzono w Skeljastaðir na Islandii. Podczas ekspedycji archeologicznej w 1939 roku odnaleziono i wykopano tam cmentarz, na terenie którego znaleziono pozostałości szkieletów z XI i XII wieku. Badania tych szczątków pokazały, że wikingowie zazwyczaj cieszyli dobrym zdrowiem.

Do głównych sekretów witalności synów Thora należały zrównoważona dieta, życie blisko natury, a także dbanie o higienę osobistą. Popularne były także pieśni i uroki, ale ich prawdziwą skuteczność mogą potwierdzić tylko sami wikingowie.

Życie w dobrym zdrowiu oznaczało dla wikingów przedłużenie powodzenia i pomyślności. Stosowano więc metody, które dziś nazwalibyśmy medycyną prewencyjną. Na nią składało się intonowanie pieśni i zaklęć. Edda poetycka pełna jest zaklęć, które miały pomóc wikingom zachować dobre zdrowie w codziennym życiu.

By zapewnić sobie witalność, wikingowie używali także inskrypcji runicznych. Rozdział 73 i 77 Sagi o Egilu mówią, jak zdrowie młodej kobiety zostało początkowo zrujnowane przez użycie niewłaściwych run, a następnie przywrócone za pomocą tych odpowiednich. Inskrypcje wydrążono na fiszbinach umieszczonych nad łóżkiem dziewczyny.

Badania przeprowadzone na szczątkach zwłok z Skeljastaðir pokazują, że higiena jamy ustnej wśród skandynawskich wojowników była zazwyczaj dobra. Dlaczego? Dieta z epoki wikingów, w porównaniu ze współczesnym zachodnim stylem odżywiania, zawierała więcej gruboziarnistych składników, mniej oczyszczonego jedzenia i znacznie mniej cukru. Mimo że zęby wikingów były dosyć słabe, to tylko w niewielu przypadkach nosiły ślady próchnicy czy gnicia.

Wbrew popularnemu przekonaniu, że wikingowie żywili się samym mięsem i miodem pitnym, ich dieta była zrównoważona i zdrowa.

Ze względu na dostępność morskich i rzecznych ryb, przez cały rok gościły one na wikińskich stołach. Ryby zawierają duże ilości białka, zdrowych tłuszczy omega 3, a także całą gamę witamin i mikroelementów. Zawarte w nich kwasy tłuszczowe są źródłem syntezy testosteronu. Wiele gatunków ryb zawiera również witaminę D, która przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania gospodarki hormonalnej.

Mięsami, które jedli wikingowie, były głównie dziczyzna i mięso fok, zawierające dużo białka, kreatyny, cynku czy fosforu. Spożywanie mięsa wpływało też na rozwój mięśni i wydolności fizycznej, a także działało dodatnio na poziom męskich hormonów płciowych.

Wikingowie żywili się także mlekiem pochodzącym głównie od owiec i krów, które jest cennym źródła białka, tłuszczy i witamin.

Bardzo często, kiedy myślimy o wikingach, wyobrażamy sobie brudnych i zaniedbanych dzikusów. Nic bardziej mylnego! Skandynawscy wojownicy przywiązywali dużą wagę do wyglądu i higieny osobistej.

W językach skandynawskich występuje wiele odniesień do kąpieli, zwłaszcza w nazwach własnych, np. Laugarvatn („Jezioro kąpielowe” na Islandii). Wikińska sobota (norw. lørdag) kojarzy się z kąpielą (laug – kąpielisko i dagur – dzień) i oznaczała dzień kąpieli, dzień mycia. Wikingowie myli się więc raz w tygodniu, ale jak na ówczesne standardy to i tak często. Dla przykładu, Anglosasi brali kąpiel... zaledwie raz lub dwa razy w roku!

Wikingowie prasowali swoje ubrania, używając do tego rozgrzanych płaskich kamieni. Korzystali też z codziennych przyborów toaletowych. Podczas wykopalisk archeolodzy znajdują wikińskie grzebienie, maszynki do golenia, pęsety i patyczki do uszu wykonane z kości zwierząt i rogów jeleni.

Kolejnym sposobem na życie w dobrym zdrowiu było hartowanie dzieci od małego. Niezależnie od pory roku zażywały one dużo ruchu na świeżym powietrzu. W czasach wikingów popularnym sportem była Knattleikr – gra zespołowa z wykorzystaniem pałek i piłki, a także strzelanie z łuku. Latem dzieci pływały w bardzo zimnych jeziorach polodowcowych. W czasie zimy bawiły się natomiast w śniegu, jeździły na nartach albo łyżwach wykonanych z drewna lub kości, a czasem zdarzało im się nawet wykąpać w przerębli.

Dzieci wikingów wychowywano w zgodzie z naturą. Ich rodzice trzymali w domu swoje zwierzęta gospodarskie: bydło, kozy, świnie, owce. Dzieci nieustannie przebywały więc w ich bliskim, i co należy przyznać, niezbyt czystym towarzystwie. Zasypianie wśród chrząkania świń, muczenia krów czy woni obornika było dla nich naturalne. Rano czekała je porcja łaskotek, wywołana przez wszędobylskie pchły i kleszcze.

Oczywiście, życie wikingów nie było pozbawione chorób czy zaraz. Skandynawscy wojownicy jednak doskonale wiedzieli, co robić, żeby jak najdłużej cieszyć się dobrym zdrowiem. Zrównoważone odżywianie, życie blisko natury i ruch były głównymi sekretami witalności i wysokiej odporności wśród wikingów, a także współczesnych mieszkańców Skandynawii.


źródła: hurstwic.org, e-sagi.pl, ronja.pl, dietatopodstawa.com.pl