Norweskie liczebniki: o tych wyjątkach zapominają obcokrajowcy [KĄCIK NORWESKIEGO #1]

14 lutego 2019 14:24

Udostępnij
na Facebooku

Norweskie liczebniki: o tych wyjątkach zapominają obcokrajowcy [KĄCIK NORWESKIEGO #1]

Warto pamiętać o wyjątkach w odmianie liczebników przez rodzaje i liczby. Fotolia.com / Royalty Free

Kiedy się mieszka lub pracuje w Norwegii, warto choć w podstawowym stopniu opanować język, aby bez problemu radzić sobie w codziennych sytuacjach. Przedstawiamy nowy cykl językowy dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z norweskim oraz tych bardziej zaawansowanych, które chcą odświeżyć sobie zasady użycia poszczególnych części mowy.

W tym tygodniu zajmiemy się regułami tworzenia liczebników oraz wyjątkami, o których często zapominają osoby obcojęzyczne.

Reklama

Kilka poprawnych form

Podstawowych liczebników zapewne nie trzeba przedstawiać, jednak warto pamiętać, że niektóre liczby posiadają dwie alternatywne formy słownego zapisu – należą do nich: 7, 20 i 30. Najbardziej popularne i najczęściej stosowane są wersje sju, tjue oraz tretti. Drugą – równie poprawną, lecz rzadziej stosowaną – formą są jednak syv, tyve i tredve.

Wyjątkiem jest także liczba 1 – jest to bowiem jedyny liczebnik, który odmienia się przez rodzaje. W zależności od rodzaju rzeczownika, który będzie opisywał, przybierze formę en (r.m.), ei (r.ż.) lub ett (r.n.).

Warto też pamiętać, że w rodzaju nijakim ett piszemy przez dwa „t”, co pozwoli odróżnić liczebnik od rodzajnika et. Aby odróżnić liczebnik od rodzajnika w przypadku rodzaju męskiego, można dodać kreskę nad „e” – én.

Przykład: ett hus (jeden dom), ale już én hund (jeden pies)

Różne formy tego samego liczebnika:

1 – en, ei, ett
7 – sju/syv
20 – tjue/tyve
30 – tretti/tredve

Co z większymi liczbami?

Tworzenie liczb złożonych od 20 do 99 jest dziecinnie proste – należy jedynie zapamiętać cyfry od 1 do 9 oraz nazwy poszczególnych dziesiątek i połączyć je. Aby na przykład stworzyć liczbę 32 (trettito), wystarczy „skleić” 30 (tretti) oraz 2 (to).

Przykład: 58 (femtiåtte = femti +åtte), 29 (tjueni = tjue + ni)

Wszystkie liczby złożone od 21 do 99 pisane są łącznie.

Co z większymi liczbami?

W przypadku liczb powyżej 100 trzeba pamiętać o kilku zasadach:

Rząd dziesiątek od wyższych rzędów oddziela się zawsze spójnikiem og oraz spacją. Og nie stosuje się do oddzielenia od siebie wyższych rzędów – tam wystarczy spacja. Warto też pamiętać, że jedynie rząd dziesiątek zapisywany jest łącznie.

Przykład: 355 (tre hundre og femtifem), 509 (fem hundre og ni), 2459 (to tusen fire hundre og femtini)

Warto zwrócić też uwagę na rodzaje poszczególnych liczb:

100 – ett hundre (r.n)
1 000 – ett tusen (r.n.)
1 000 000 – en million (r.m)
1 000 000 000 – en milliard (r.m)

Miliony i miliardy

W odróżnieniu od innych liczb, miliony i miliardy jako jedyne posiadają inną formę liczby mnogiej. Oznacza to, że zapisując liczbę 2 000 000 do słowa million dodamy końcówkę „-er” – to millioner. Tak samo będzie w przypadku słowa milliard.

Przykład: 1 000 000 (en million), ale 3 000 000 (tre millioner)
1 000 000 000 (en milliard), ale 5 000 000 (fem milliarder)

Końcówki liczby mnogiej „-er” nie przyjmują ani tysiące, ani setki. Powiemy dlatego ett tusen i tre tusen oraz ett hundre i sju hundre.