Strona korzysta z plików cookies

w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.

Przejdź do serwisu

Rozlicz podatek za 2023

Czytelnia

Norweskie lodowce

Udostępnij
na Facebooku
Norweskie lodowce


Norwegia – kraj ponad 2,5 tysiąca lodowców.


Ze sporządzonego przez specjalistów spisu wynika, że w Norwegii znajdują się 2534 lodowce:

  • 1252 w Norwegii Południowej
  • 1282 w Norwegii Północnej.

  

Całkowita powierzchnia, jaką zajmują norweskie lodowce wynosi około 2692 kilometry kwadratowe, co odpowiada 0,7 całego terytorium kraju.

Najnowsze badania wykazują, że obszar norweskich lodowców zmalał w okresie od lat 60. XX wieku do lat 1999-2006.

 

AUSTFONNA

Austfonna 

fot. wikipedia.org

 

Lodowiec Austfonna znajduje się na wyspie Nordaustlandet należącej do archipelagu Svalbard. Jest to drugi, po Vatnajökull na Islandii, największy lodowiec w Europie i siódmy na świecie. Jego powierzchnia wynosi 8105 kilometrów kwadratowych.

Grubość pokrywy lodowej mająca średnio 235 metrów, sięga nawet 560m. Obwód tego lodowego olbrzyma to aż 200 kilometrów, a wysokość sięga nawet 783 metrów.

 

Południowa część lodowca nazywana jest czasem Sørfonna. Fragment ten oddzielony jest od Austfonna długą, lodową depresją.

Vegafonna, południowo – zachodnia część, połączona jest z lodowcem doliną o nazwie Erica Valley.

 Austfonna

fot. wikipedia.org  

 

JOSTEDALSBREEN

Jostedalsbreen 

fot. wikipedia.org

 

Ten największy norweski lodowiec leży w południowo – zachodniej części kraju, w okręgu Sogn og Fjordane. Jego powierzchnia całkowita wynosi 487 kilometrów kwadratowych, a najwyższy punkt, Høgste Breakulen, sięga 1957 metrów nad poziomem morza. Średnia grubość warstwy lodowej to nawet 600 metrów.

Ramiona lodowca tworzy ponad 50 dolin, zaliczamy do nich między innymi Bøyabreen i Nigardsbreen, które są najbardziej znane. Od roku 1991, czyli od chwili utworzenia parku narodowego, Jostedalsbreen objęty jest ochroną.

 

Dodatnie temperatury nie sprzyjają istnieniu lodowca, który przy „życiu” utrzymują stałe i obfite opady śniegu. Na topnienie szczególnie narażone są niższe partie lodu – w roku 2006 jedno z ramion straciło ze swojej objętości aż 50 metrów. Z badań wynika, że w tym samym roku cały lodowiec zmniejszył się o 146 metrów.

 

Od 1906 roku na lodowcu istnieją ścieżki przygotowane specjalnie dla odwiedzających go turystów.

 Jostedalsbreen

fot. wikipedia.org  

Jostedalsbreen

fot. wikipedia.org

 

FOLGEFONNA

Folgefonna

fot. wikipedia.org  

 

Mogłoby wydawać się, że Folgefonna jest pozostałością jednego ze zlodowaceń. Jednak nic bardziej mylnego. Powstał on około pięciu tysięcy lat temu, podczas okresu wysokich temperatur i obfitych opadów śniegu. Właśnie wtedy wytworzyła się Nordre Folgefonna, czyli część północna. Pozostałe fragmenty oraz języki lodowca wykształciły się w bardzo podobny sposób w tym samym czasie.

 

Lodowiec położony jest w okręgu Hordaland, w górskim rejonie na Półwyspie Folgefonna pomiędzy Sørfjord na wschodzie, Åkrafjord na południu i Hardangerfjord na zachodzie.

 

Folgefonna dzieli się na trzy części:

  • Północna - Nordre Folgefonna 25 km²
  • Środkowa - Midtre Folgefonna 9 km²
  • Południowa - Søndre Folgefonna 180 km²

  

Powierzchnia lodowca wynosi 214 metrów kwadratowych, najwyższy punkt położony jest na wysokości 1162 metrów nad poziomem morza, a najniższy na zaledwie 400.

 

Od roku 2005 Folgefonna jest 25. Parkiem narodowym Norwegii, a swoim obszarem obejmuje nie tylko cały lodowiec, ale także otaczające go krainy. Powierzchnia Parku to ponad 545 metrów kwadratowych.

 

Wysoko w górach, pod lodowcem, wybudowano tunel o długości 11 kilometrów. Został on otwarty w 2001 roku i łączy dwie gminy - Kvinnherad i Odda. Przejazd tunelem jest płatny, kierowca samochodu osobowego musi liczyć się z kosztem 65 koron za jednorazowy wjazd.

 Folgefonna

fot. wikipedia.org  

Folgefonna

fot. wikipedia.org

 

SVARTISEN

Svartisen 

fot. wikipedia.org

 

Svartisen to wspólne określenie na dwa oddzielne lodowce położone w Norwegii Północnej:

  • Vestre Svartisen (221 km²) – drugi największy lodowiec w Norwegii kontynentalnej
  • Østre Svartisen (148 km²) – czwarty największy lodowiec w kraju

  

Na tym samym terenie znajduje się także innych, mniejszych lodowców, takich jak Glombreen w północnej części Meløy oraz Simlebreen w Beiarn.

 

Lodowiec Svartisen jest częścią Parku Narodowego Saltfjellet-Svartisen leżącego w paśmie górskim Saltfjell.

Woda wypływająca spod lodowca wykorzystywana jest do produkcji energii.

 

W ciągu ostatnich stu lat powierzchnia Svartisen zmniejszyła się. Powodem zmniejszania się i ponownego zwiększania lodowca są temperatury letnie oraz zimowe opady śniegu. Aby dowiedzieć się czy powierzchnia wciąż maleje, naukowcy potrzebują około siedmiu lat na baczne obserwacje i pomiary.

 

Roślinność

Svartisvalmuen to roślina występująca na Svartisen. Kwiat ten przetrwał ostatnią epokę lodowcową dzięki sprytnemu położeniu na szczycie góry, gdzie nie sięgał żaden język lodowca.

W chłodnym klimacie Svartisen znaleźć można także Issoleien, który dzięki kwiatom o wyjątkowym kształcie jest w stanie bardzo skutecznie absorbować ciepło.

Inną rośliną, która zadomowiła się na lodowcu, jest Grønnalgen występujący zazwyczaj pod koniec lata jako czerwono barwne kępki.

 Svartisen

fot. wikipedia.org  

Svartisen

fot. wikipedia.org

 

HARDANGERJØKULEN

Hardangerjøkulen 

fot. wikipedia.org

 

Jest to szósty co do wielkości lodowiec w Norwegii kontynentalnej położony w regionie Hordaland, na terenie dwóch gmin Eidfjord i Ulvik.

Najwyższe wzniesienie osiąga 1863 metry nad poziomem morza, a czoło lodowca położonej jest na wysokości 920 metrów.

 

Z historycznego punktu widzenia ocenia się, że podczas małej epoki lodowcowej, która miała miejsce około roku 1700, lodowiec zajmował obszar dwukrotnie większy niż obecnie. Jego pomiary rozpoczęli w 1917 roku specjaliści z muzeum w Bergen. Naukowcy stwierdzili, że w roku 1930 Hardangerjøkulen powiększył się, po czym do roku 1970 cofnął się aż o kilometr. Po dość długim okresie postoju, rozpoczęła się kolejna regresja lodowca i zakończyła się dopiero sześć lat temu.

Hardangerjøkulen 

fot. wikipedia.org

 

Hardangerjøkulen odgrywa również istotną rolę w kulturze. To właśnie tam wykonano część zdjęć do piątej części filmowej sagi „Gwiezdne wojny” – „Gwiezdne wojny: część V – Imperium kontrakatuje”. Lodowiec „grał” w filmie rolę planety Hoth.

 

 

 

Źródła: wikipedia.org / snl.no

Zdjęcie frontowe: wikimedia.org - Peter John Acklam - Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0


Reklama
Gość
Wyślij
Reklama
Facebook Messenger YouTube Instagram TikTok