10
| Fot. stock.xchng |
W średniowieczu ówcześni naukowcy odkryli, że jeśli ciecz zawierająca alkohol zostanie podgrzana, alkohol, który jest bardziej lotny niż woda, odparuje szybciej. Gromadząc i ponownie skraplając tę parę, otrzymano destylat o wyższej zawartości alkoholu.
W ten sposób "wynaleziono" spirytus, a z czasem ludzie w różnych częściach świata wyspecjalizowali się w destylacji alkoholu na bazie na przykład trzciny cukrowej czy ziemniaków i doprawianiu go do smaku przy użyciu rozmaitych rzeczy, od owoców jałowca po anyż. Tak pojawiły się różne odmiany alkoholi wysokoprocentowych.
Whisky, czyli jak Szkoci nielegalnie bimber pędzili
Wynaleziona: W XV wieku
Pędzona na bazie: Jęczmienia i słodu
Preferowana przez: Szkotów i Irlandczyków
Szkoci i Irlandczycy szybko przyswoili sobie technologię destylacji alkoholu, a sztuka pędzenia bimbru metodami chałupniczymi była przekazywana z ojca na syna przez stulecia. Jęczmień zbierano z pola, wodę czerpano z rzeki, a torf na opał z pobliskich bagien, tak więc uzyskany napitek traktowano jako dar natury. To była woda życia albo, z łaciny, aqua vitae.
W języku gaelic napój nosił nazwę uisge beatha, co z czasem skrócono do uisge -> whisky. Pierwsza legalna destylatornia powstała w 1690 roku w Szkocji. Wytwarzano tam Ferintosh, pierwszą whisky, która dostała własną nazwę.
Wódka, czyli jak Rosjanie moszcz gronowy wiadrami pijali
Wynaleziona: Przed rokiem 1400
Pędzona na bazie: Zboża i ziemniaków (dawniej winogron)
Preferowana przez: Rosjan i Polaków
Wódka była w Rosji i Polsce pędzona na bazie moszczu z winogron przy użyciu drożdży jeszcze przed rokiem 1400. Na samym początku napój zawierał zaledwie 14% alkoholu, ale po zastosowaniu metod destylacji jego moc wzrosła. Z czasem zastąpiono moszcz zbożem lub ziemniakami.
Wódka stała się niezwykle popularna w Rosji i Polsce, tak że pod koniec XVI wieku w jednym mieście mogło być nawet do 500 destylatorni.
W carskiej Rosji w pewnym okresie około 40% dochodów państwa pochodziło z akcyzy na wódkę. Podczas drugiej wojny światowej sowieccy żołnierze na froncie mieli prawo do przydziałowego decylitra wódki dziennie.
Akevitt, czyli duch (spiritus) przeciw materii (chorobie)
Wynaleziona: W XV wieku
Pędzona na bazie: Zboża lub ziemniaków
Preferowana przez: Skandynawów i mieszkańców Północnych Niemiec.
Technologia destylacji zawitała do Skandynawii w XV wieku. Wódka wymieniana jest po raz pierwszy w szwedzkim dokumencie z 1467 roku, który zaleca dodawanie jej do prochu strzelniczego, co miałoby rzekomo sprawić, że będzie się łatwiej zapalał.
Wódka nazywana akevitt (również od aqua vita) była również stosowana jako lekarstwo przeciwko zarazie i na reumatyzm.
(Z tą zarazą to nawet zrozumiałe: lepsza wódka niż brudna woda, bo z gotowaniem wody bywało raczej nietęgo. Nie mówiąc już o tym, że "kto pije i pali ten nie ma robali", więc może i na pasożyty warto stosować terapię spirytusową? :) )
Tequila, czyli jak Hiszpanie technologię destylacji do Nowego Świata zabrali
Wynaleziona: Około roku 1600
Pędzona na bazie: Rdzenia agawy
Preferowana przez: Hiszpańskich konkwistadorów
W okolicy miasteczka Tequila w Meksyku Hiszpanie dowiedzieli się od miejscowych Indian, że na bazie agawy można pędzić alkohol. Hiszpanie mieli ze sobą przywiezioną z Europy aparaturę do destylacji i dlatego mogli wyprodukować trunek o wyższej zawartości procentowej alkoholu. Tequilę destyluje się na bazie rdzenia agawy niebieskiej, którą hoduje się specjalnie w taki sposób, by nie dopuścić do rozrostu łodygi i liści.
Sztuka sporządzania tequili rozwinęła się około roku 1600, a mocny trunek szybko zyskał dużą popularność.
Koniak, czyli jak z zepsutego wina szlachetny napój zrobić
Wynaleziony: Na początku XVII wieku
Pędzony na bazie: Wina
Preferowany przez: Niderlandzkich marynarzy
Niderlandzcy marynarze mieli problem. Podczas długich podróży morskich zabierane na pokład wino psuło się i kwaśniało. W związku z tym zaczęli destylować importowane francuskie wina na spirytus, który trzymał się dłużej.
Uprawiający winorośl rolnicy z rejonu Cognac szybko dostrzegli nową niszę na rynku i zaczęli produkować pierwsze podwójnie destylowane wino, czyli koniak.
Gin, czyli jałowiec i alkohol w roli remedium na reumatyzm
Wynaleziony: W XVII wieku
Pędzony na bazie: Zboża doprawionego do smaku owocami jałowca
Preferowany przez: Angielskich żołnierzy
W poszukiwaniu lekarstwa na reumatyzm, holenderski lekarz Franciszek Sylwiusz zaczął w XVII wieku destylować spirytus doprawiony do smaku owocami jałowca. Napój otrzymał nazwę genever - od francuskiego geniévre (jałowiec).
Jako lekarstwo jałowcówka nie odniosła sukcesu. Jako napój alkoholowy - owszem. Specyfik doktora Sylwiusza przyjął się zwłaszcza wśród angielskich żołnierzy, walczących w Europie w wojnie osiemdziesięcioletniej (1568-1648). Zabrali go ze sobą do domu, gdzie powstał jego angielski wariant - gin.
Wkrótce w Londynie jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać sklepiki z ginem. Jakość była różna, gdyż wielu sprzedawców "chrzciło" gin terpentyną. Tani gin przyczynił się też do nasilenia się problemów społecznych w londyńskich dzielnicach dla biedoty.
Rum, czyli nawet z odpadów można wyprodukować alkohol
Wynaleziony: 1650
Pędzony na bazie: Trzciny cukrowej
Preferowany przez: Biedotę na Karaibach
Krzysztof Kolumb przywiózł do Ameryki pierwsze sadzonki trzciny cukrowej, co dało początek plantacjom tej rośliny na Karaibach i w Ameryce Środkowej. Po pozyskaniu cukru z trzciny cukrowej pozostaje odpad: melasa. Około roku 1650 ludzie odkryli, że na bazie melasy można zrobić alkohol - rum.
Na samym początku napój był bardzo mocny i smakował gorzej niż spirytualia wytwarzane w Europie. Pierwsi producenci rumu nie mieli po prostu pojęcia o destylacji. Statki z Europy przywiozły im wprawdzie sprzęt, ale dalej musieli sobie radzić na własną rękę metodą prób i błędów.
Rum miał w praktyce tylko jedną zaletę: Był tani. Z tego powodu stał się ulubionym alkoholem niewolników i biednych marynarzy. Marynarze na okrętach brytyjskich przez stulecia dostawali codziennie przydziałową rację rumu.
Absynt, czyli pełen odlot
Wynaleziony: Pod koniec XVIII wieku
Pędzony na bazie: Anyżu i piołunu
Preferowany przez: Francuskich intelektualistów i bohemę
W roku 1797 Henri-Louis Pernod zakupił formułę absyntu, napoju z zawartością alkoholu 68%. Absynt doprawia się anyżem i piołunem, który zawiera trujący związek tujon.
Przez długi czas uważano, że tujon wywołuje psychozy, ale okazało się, że powodem jest przede wszystkim wysoka zawartość alkoholu w absyncie.
Źródło: gunnarbjerke.bloggo.nu
To może Cię zainteresować
5
26-03-2012 15:53
2
0
Zgłoś
25-03-2012 22:05
0
-1
Zgłoś
25-03-2012 10:59
0
0
Zgłoś
24-03-2012 23:00
0
0
Zgłoś
24-03-2012 20:51
0
-1
Zgłoś
24-03-2012 20:23
0
-1
Zgłoś
24-03-2012 16:21
0
0
Zgłoś
24-03-2012 15:18
0
0
Zgłoś