Krótka historia o zawartości alkoholu w piwie

12 października 2015 13:38

Udostępnij
na Facebooku

Dlaczego w sklepach nie kupimy piwa, którego zawartość alkoholu wynosi więcej, niż 4.7 proc.?

Dotychczas w sklepach sprzedawano spore ilości piwa, w którym zawartość alkoholu znacznie przekraczała wyznaczoną przez prawo normę 4.7 proc. Kiedy wyszło to na jaw, natychmiast wycofano ze sprzedaży najmocniejsze rodzaje tego trunku.

Ankiety internetowe pokazują, że Norwegowie nie są zadowoleni z takiej sytuacji i chcieliby, aby ich ulubione trunki były w dalszym ciągu dostępne w sklepach spożywczych. Zastanawiają się też, dlaczego granica dopuszczalności to akurat 4.7 proc.

Wszystkiemu winne podatki

Rzecznik norweskiego Ministerstwa Zdrowia Norwegii tłumaczy, że początkowo istniały dwie przyczyny: wysokość podatków od produktów, z których poszczególne rodzaje piwa się składały, oraz klasy podatkowe, pod które piwo się kwalifikowało. Potwierdza to również Hege Ramseng, kierownik w Związku Browarnictwa.

Pierwszą prawną klasyfikację napojów alkoholowych wprowadzono w 1904 roku. Wówczas rozróżniało się piwo słabe (do 2.25 proc. abw, czyli proc. wagi trunku) i piwo zwykłe (ponad 2.25 proc. abw).

Ale 1 stycznia 1913 roku, w Norwegii, ustanowiono nowe prawo - to, co wcześniej było „podatkiem słodowym" (maltbeskatning, czyli podatek za każdy kilogram zboża wykorzystanego do słodowania), zastąpiono klasami podatkowymi. Podatek naliczano teraz od litra piwa z danej klasy podatkowej. Im więcej wykorzystanego słodu, tym większa zawartość alkoholu, a tym samym - wyższa klasa podatkowa:

1 klasa - piwo słabe, czyli poniżej 2.25 proc. abw

2 klasa - piwo zwykłe, czyli od 2.25 do 3.75 proc. abw

3 klasa - piwo mocne, czyli od 3.75 do 5.5 proc. abw

Nowy przelicznik

Jeśli przeliczymy procenty abw na współczesny przelicznik - procenty abv (proc. objętości trunku), to górne wartości wyniosą 2.8 proc, 4.7 proc. i 7.0 proc. Browary nie zajmowały się produkcją piwa, które było mocniejsze niż 7.0 proc., więc wartość ta stała się górną granicą dopuszczalności, jeśli chodzi o zawartość alkoholu w piwie.

W 1917 roku zaczęto posługiwać się dzisiejszym przelicznikiem (procenty abv). Jako, że podatek od każdego piwa (w ramach poszczególnej klasy podatkowej) był taki sam, browary produkowały trunki, których zawartość alkoholu zbliżona była do górnej granicy klasy. W związku z tym powstały rodzaje piwa, które dzieliły się na następujące zawartości alkoholu:

1 klasa - piwo słabe, czyli do 2.50 proc abv

2 klasa - piwo zwykłe, czyli od 2.51 do 4.75 proc. abv

3 klasa - piwo mocne, czyli od 4.76 do 7.00 proc. abv

1 stycznia 2008 roku zarządzono zaokrąglenie wartości granicznych do jednego miejsca po przecinku, w następstwie czego powstał dzisiejszy system:

Klasa A: do 0.7 proc.

Klasa B: od 0.7 do 2.7 proc.

Klasa C: od 2.7 proc. do 3.7 proc.

Klasa D: od 3.7 proc. do 4.7 proc.

Najmocniejsze rodzaje piwa (powyżej 4.7 proc.) przeniesiono ze sklepów spożywczych do Vinmonopolet razem z pozostałymi wysokoprocentowymi trunkami.

Źródło: dinside.no

Zdjęcie frontowe: MN