Elżbieta Cherezińska. Źródło: materiał uzyskany od autorki

„Północna Droga” autorstwa Elżbiety Cherezińskiej, to cykl składający się z czterech książek, których akcja rozgrywa się na terenie średniowiecznej Norwegii ery wikingów. Autorka opowiada w wywiadzie o inspiracjach norweską historią,  własnych obserwacjach oraz o współczesnych mieszkańcach kraju fiordów. Polecamy miłośnikom powieści historycznej!

O autorce

Elżbieta Cherezińska – pisarka, z wykształcenia teatrolog. Stypendystka Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.  Za powieść „Korona krwi i śniegu” w 2013 roku znalazła się w gronie finalistów Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej dla Autorki GRYFIA.

 

Północna Droga tylko z pozoru opowiada o ludziach z odległej przeszłości.

Używam historii z wiernością i szacunkiem, ale nie na kolanach.

W średniowiecznej ramie, niczym w lustrze, odbijamy się my.

Wyraźniejsi, bo odarci z rekwizytów współczesności.

Stoimy nago przed lustrem. Brzydcy i zachwycający.

Ale jeżeli nie możemy znieść swego widoku, zawsze możemy zasłonić się historią.

I książką.

/Elżbieta Cherezińska/

Źródło: http://www.cherezinska.pl/polnocna_droga.htm

 

Moja Norwegia: Tetralogia „Północna Droga” to nie Pani pierwsze literackie dzieło, choć wydawać by się mogło, iż pierwsze, które stało się tak bardzo popularne wśród czytelników. Skąd wziął się pomysł na to, aby losy bohaterów umieścić we wczesnośredniowiecznej Norwegii – a więc – w kraju wikingów?

Elżbieta Cherezińska: Sploty okoliczności. Pierwsza była historia, którą chciałam pisać – splątane i naznaczone losy dwóch wojowników (to ta część która rozgrywa się w ostatniej części cyklu, Trzech młodych pieśniach). Potrzebowałam do niej scenerii i początkowo miała to być Sicz Zaporoska. Szybko doszłam do wniosku, że realia kozackie nie pozwolą mi na takie zataczanie kręgów i umocowanie losów bohaterów, by opowiedzieć dokładnie to, o czym myślę. I wtedy przyszło olśnienie – mitologia nordycka. A z każdym kolejnym faktem z historii Norwegii tylko umacniałam się w przekonaniu, że trafiłam ze „swoją opowieścią” na dokładnie to miejsce, w którym ona powinna się toczyć.

Źródło: http://the-north-way.com/

Moja Norwegia: Czy pisząc każdą z czterech części cyklu starała się Pani przygotować z zakresu wiedzy o historii Norwegii, czy też skrupulatne odzwierciedlenie średniowiecznych realiów nie miało tutaj pierwszorzędnego znaczenia?  Jak mają się do tego postaci, które Pani wykreowała? Czy mają one swoje pierwowzory gdzieś na kartach norweskiej historii?

Elżbieta Cherezińska: To naczynia połączone. W Północnej Drodze historia Norwegii jest tłem na którym rozgrywają się losy bohaterów. I zależało mi, by to tło było odwzorowane w miarę możliwości wiernie, choć w takich proporcjach, aby nie zdominowało „historii ludzkiej” czyli dziejów moich bohaterów. Zatem mamy tu sytuację odwrotną, prawdziwe postaci historyczne są drugo- i trzecioplanowe. A postaci pierwszoplanowe są fikcyjne.

Moja Norwegia: Jest pani uczestniczką ruchu rekonstrukcyjnego, prawda? Czy doświadczenia i obserwacje nabyte podczas licznie odbywających się zwłaszcza latem tzw. festiwali średniowiecznych wpłynęły jakoś na pomysł powstania „Północnej Drogi”?

Elżbieta Cherezińska: Na pomysł powstania nie, ale na jego realizację w dużej mierze. Znacznie łatwiej jest pisać o świecie tak odległym (tysiąc lat temu i Skandynawia), gdy się go dotknęło poprzez rekonstrukcję. Krótko mówiąc, wiem jak się mogło żyć w chatach wikingów, jak brzmi dźwięk rogu odbity od wody i skał, i że inaczej brzmi we mgle. Choć nie ukrywam, że z racji na fabularną stronę opowieści, wiele rzeczy musiało zostać uproszczonych, bądź nieznacznie zmienionych.

Moja Norwegia: Czy często odwiedza Pani Norwegię? Co sądzi Pani o mentalności współczesnych Norwegów? Co się w nich zmieniło? Czego im ubyło z dawnych wikingów? A może tak na prawdę… nie zmieniło się zupełnie nic?

Elżbieta Cherezińska: Przyjeżdżam raz do roku i żałuję, że nie mogę częściej. Przyglądam się dzisiejszym Norwegom, szanuję i podziwiam to, co osiągnęli. Podziwiam organizację kraju. Patrząc na pozycję kobiet w społeczeństwie norweskim, myślę, że prawa jakie kobiety sobie wywalczyły w Norwegii biorą się wprost z ich wysokiej (jak na wczesnośredniowieczne standardy) pozycji w czasach wikingów. Ale jednocześnie, ten sam proces kulturowo-społeczny, który doprowadził społeczeństwo norweskie do takiego stopnia rozwoju, w jakim jest dzisiaj, sprawił, iż Norwegowie (jako ludzie) wytracili impet, który przed ponad tysiącem lat pchnął ich do podbijania świata. A co się dzieje w ich głowach i duszach? Ci, których znam, to ludzie wciąż patrzący w morze. Więc może widzą za nim Inny Świat.

Źródło: http://the-north-way.com/

Moja Norwegia: Czy planuje Pani kiedyś wydać  „Północną Drogę” w Norwegii? W języku norweskim? Czy wówczas mogłaby ona osiągnąć taki sukces jak w Polsce?

Elżbieta Cherezińska: Jeżeli Norwegowie będą zainteresowani tym, jak Polka patrzy na ich historię i jak przetwarza ją na uniwersalny motyw zmiany świata; jeśli nie będą się czuli skrępowani tym spojrzeniem i jeśli zainteresuje ich „historia ludzka” ukryta w tej opowieści, to pewnie prędzej niż później dojdzie do takiego wydania. A sukces? To najbardziej nieuchwytne zjawisko w przyrodzie – nigdy nie wiemy kiedy i gdzie wystąpi.

Inne dzieła autorki:

2005 - „Z jednej strony, z drugiej strony” wraz z Szewachem Weissem, Prószyński i S-ka

2008 - „Byłam sekretarką Rumkowskiego. Dzienniki Etki Daum”,  Zysk i S-ka

2010 – „Gra w kości”, Zysk i S-ka

2012 – „Korona śniegu i krwi”, Zysk i S-ka

2013 – „Legion”,  Zysk i S-ka

 

Cykl „Północna droga”, wydawnictwo Zysk i S-ka:

„Saga Sigrun” 2009

„Ja jestem Halderd” 2010

„Pasja według Einara” 2011

„Trzy młode pieśni” 2012

Źródło: http://the-north-way.com/

Więcej m.in. na temat cyklu „Północna Droga”

http://the-north-way.com/

http://www.cherezinska.pl/polnocna_droga.htm